10 χρόνια! ...Κιόλας;

Πέρασαν ήδη 10 χρόνια από τότε που γνώρισα τον Νίκο και πραγματικά όλα μοιάζουν σαν να ήταν χθες.

 

Θυμάμαι σχεδόν κάθε λεπτομέρεια από εκείνη την περίοδο της ζωής μου. Θυμάμαι το πρώτο μας ραντεβού, θυμάμαι την ανεμελιά μας και το πόσο ωραία περνούσαμε.

Θυμάμαι, δε νοσταλγώ, γιατί μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά ακόμη περνάμε πολύ καλά μαζί. Βέβαια, τα χρόνια περνούν, οι άνθρωποι εξελίσσονται, ωριμάζουν, αναθεωρούν και εγώ χαίρομαι που δεν είμαι μόνη μου σε αυτή τη διαδρομή. 

 

 

Σίγουρα έχουν αλλάξει πολλά από τότε, αυτό που μένει όμως είναι η πραγματική αγάπη και ο σεβασμός. Έχουμε δημιουργήσει την οικογένειά μας με πολλή αγάπη και αυτό είναι κάτι που δεν το αλλάζω με τίποτα. 

Και ό,τι και αν γίνεται εκεί έξω, όσο άγχος και αν έχουμε για να τα προλάβουμε όλα, όσες αγωνίες και αν βιώνουμε για τα πάντα, ξέρω ότι στο τέλος της ημέρας θα επιστρέψω στο σπίτι μου, στην οικογένειά μου, στη φωλιά μου. Τίποτα άλλο δεν αξίζει τόσο, όσο η οικογένεια.

 

 

Είχαμε την τύχη να γίνουμε σχετικά νωρίς γονείς, μη γνωρίζοντας τι ακριβώς  μας περιμένει, όπως και όλους τους νέους γονείς –γιατί τα παιδιά δεν έρχονται με οδηγίες χρήσης- όπως επίσης έχω την τύχη να μαθαίνω μαζί με το Νίκο τον τρόπο να είσαι γονιός. Πότε δεν ήταν όλα ρόδινα και μπορεί να μην είναι και ποτέ. Υπήρξαν δυσκολίες κατά καιρούς, υπήρξε ωστόσο και πολλή επικοινωνία, κατανόηση και υπομονή. Και η ζωή έτσι γίνεται πολύ πιο όμορφη. Γιατί νιώθεις ότι δεν είσαι μόνος σου, γιατί έχεις κάποιον να σε στηρίζει, έχεις κάποιον που αγαπάς να σε αγαπάει (ακόμη και όταν είσαι στις μαύρες σου ή όταν είσαι σε «μαύρα χάλια»). 

Είναι ωραίο να μοιράζεσαι, να έχεις κοινούς στόχους, να ονειρεύεστε ΜΑΖΙ. 

 

 

 

Υ.Γ: Και να θυμάστε, να εκτιμάτε τον/την σύντροφό σας, με τα καλά του και με τα άσχημά του... Και φυσικά, μην ξεχνάτε ότι κάποτε εσείς οι δύο ερωτευτήκατε πολύ! Αξίζει τον κόπο να φέρετε στην επιφάνεια τον έρωτά σας, σε περίπτωση που έχει κρυφτεί κάπου στην καθημερινότητα σας...

 

 

Μην ξεχνάτε ότι μπορείτε πάντα να με βρίσκετε εδώ: