Βήμα #1: αποδέξου το
Κάθε άνθρωπος βρίσκεται κάθε φορά σε μια διαφορετική κατάσταση. Έτσι, υπάρχουν άνθρωποι ελεύθεροι, σε σχέση, παντρεμένοι, χωρισμένοι κ.ο.κ. Κάθε κατάσταση έχει τις ιδιαιτερότητες της, τα χαρακτηριστικά της, τις ανάγκες της. Κατά συνέπεια, δεν πρέπει να νιώθουμε άβολα, όταν είμαστε σε διαφορετική φάση ζωής από τους άλλους. Εξάλλου, τα δεδομένα αλλάζουν διαρκώς και εδώ που είμαστε εμείς τώρα μπορεί αύριο να είναι κάποιος άλλος και αντίστροφα. Πρέπει δηλαδή να αποδεχτούμε ότι κάποιοι αυτή τη στιγμή της ζωής τους είναι σε μία συγκεκριμένη κατάσταση και εμείς σε κάποια άλλη, την οποία όμως δεν χρειάζεται να την «δαιμονοποιούμε».
Βήμα #2: βρες τι φταίει
Αν το να είμαστε μόνοι δεν είναι επιλογή μας, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι φταίει και γιατί νιώθουμε έτσι θέτοντας απλά ερωτήματα στον εαυτό μας. Νιώθουμε π.χ. ότι δεν τα έχουμε καταφέρει; ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι;
Προσδιορίζοντας, λοιπόν, τις αιτίες, αντιλαμβανόμαστε σε πιο βαθμό έχουμε εμείς ευθύνη και σε πιο βαθμό είναι θέμα τύχης. Το πιο πιθανό είναι να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μια φάση που θα περάσει οπότε και θα νιώσουμε καλύτερα.
Βήμα #3: στην πράξη
Το ότι οι φίλοι μας είναι δεσμευμένοι, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε παρέα μαζί τους. Ωστόσο, απαιτείται μια αναπροσαρμογή στις παρέες μας. Δεν μπορούμε να είμαστε συνέχεια με ζευγάρια. Θα πρέπει να αναζητήσουμε παρέες που είναι στην ίδια κατάσταση με εμάς και επομένως έχουμε κοινές αναφορές, κοινούς προβληματισμούς και στόχους. έτσι κρατάμε τις ισορροπίες και δεν νιώθουμε μειονεκτικά. Μία μέση λύση είναι ίσως να κάνουμε παρέα με τα δεσμευμένα ζευγάρια με τα οποία έχουμε πιο στενή σχέση και να αποφεύγουμε τους λιγότερο στενούς φίλους που είναι δεσμευμένοι ή να βγαίνουμε μαζί τους εφόσον υπάρχουν και άλλοι αδέσμευτοι στην παρέα.
Ανακαλύψτε περισσότερα κάνοντας κλικ στο www.formamag.gr.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)