Σίσσυ Χρηστίδου για διαζύγιο από Μαραντίνη: "Στο δικό μου το μυαλό θεωρούσα πως είναι όλα προφανή"

Την Σίσσυ Χρηστίδου υποδέχθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής η Ελένη Μενεγάκη στο πλατό της εκπομπής της στο Mega. Η παρουσιάστρια μίλησε, μεταξύ άλλων, για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε τα τελευταία χρόνια, μετά τον θάνατο της μητέρας της, αλλά και το διαζύγιό της από τον Θοδωρή Μαραντίνη.

«Με ζόρισε ξεκάθαρα το προσωπικό κομμάτι. Η ψυχή μου το ξέρει. Πήρα μία απόφαση που δεν θεωρώ ότι δε θέλει ιδιαίτερη γενναιότητα, θέλει ενσυναίσθηση και δύναμη. Αυτή την απόφαση την είχα πάρει εδώ και καιρό. Η ασθένεια της μητέρας μου, που αυτό είναι το πιο σκληρό που μου έχει συμβεί, με βοήθησε να αντιμετωπίσω όλα τα υπόλοιπα σαν να είναι λιγότερο βαριά.

Με βοήθησε σε αυτό το κομμάτι και έγινα πολύ πιο διεκπεραιωτική. Δεν έκανα αυτά που θα έπρεπε να κάνω και αφοσιώθηκα στα μαμά μου. Ήμουν τη μισή εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη και την άλλη μισή εδώ, έψαχνα γιατρούς… Όταν έφυγε η μαμά άλλαξε αυτό, οπότε αυτή η αλλαγή έγραψε, γιατί έφερε αλυσιδωτές αντιδράσεις και πραγματικότητες στη ζωή μου. Εγώ ήξερα πως θα γίνει. Για κάποιον που δε ξέρει αυτά που έχουν συμβεί στην προσωπική μου ζωή, μπορεί να φαίνονται οι αντιδράσεις λίγο ξαφνικές.

Διαβάστε επίσης: Σίσσυ Xρηστίδου: Απαντά για τον Θoδωρή Mαραντίνη - "Τα δικαστήρια ξεκίνησαν από τους πρώτους μήνες του διαζυγίου"

Τα έχω ζυγίσει όλα πάρα πολύ καλά και έχω κάνει πάρα πολλή υπομονή πολλά χρόνια. Δεν είμαι παρορμητικός άνθρωπος καθόλου. Η υπομονή είναι το βασικό μου χαρακτηριστικό. Απλά είναι ένα κλικ. Όταν θα γίνει αυτό το κλικ, μετά δεν υπάρχει γυρισμός» είπε αρχικά η Σίσσυ Χρηστίδου.

Όταν στη συνέχεια η Ελένη Μενεγάκη τη ρώτησε πώς χειρίστηκε το διαζύγιό της από τον Θοδωρή Μαραντίνη, η Σίσσυ Χρηστίδου εξομολογήθηκε: «Το διαζύγιο το χειρίστηκα σαν μητέρα. Με αυτόν τον ρόλο και μόνο. Με φόβισε πολύ. Στο δικό μου το μυαλό θεωρούσα πως είναι όλα προφανή. Και μετά κατάλαβα ότι δεν είναι. Και ότι ή θα πρέπει να βγω να εξηγήσω, ή θα πρέπει να κρατήσω τη σιωπή μου και να προστατεύσω ό,τι έχω σημαντικότερο. Και διάλεξα το δεύτερο.

Δε με νοιάζει τι θα σκεφτεί ο καθένας όσο με νοιάζουν τα παιδιά μου. Και θεωρώ πως όλοι οι άνθρωποι έχουν μια τρίτη αίσθηση. Καταλαβαίνεις πράγματα για τους ανθρώπους που παρακολουθείς χρόνια. Ζούσα με αυτόν τον φόβο. Αποφάσισα να μη φοβηθώ άλλο, γιατί φοβόμουν πολλά χρόνια αυτή την έκθεση. Αλλά δεν φοβάμαι, γιατί δεν έχω τίποτα να κρύψω. Πραγματικά δεν έχω τίποτα να κρύψω. Δε φοβάμαι τίποτα πια».