Κική Δημουλά: Τα 5 πιο γνωστά ποιήματά της

Θλίψη έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτου της σπουδαίας ποιήτριας Κικής Δημουλά που έπειτα από πολυήμερη νοσηλεία της τελικά κατέληξε σήμερα σε ηλικία 89 ετών.

Η Κική Δημουλά, όλα αυτά τα χρόνια μας χάρισε μερικά εξαιρετικά ποιήματα.

Δείτε παρακάτω πέντε από τα πιο γνωστά ποιήματά της.

1.Ὁ Πληθυντικός Ἀριθμός

Ὁ ἔρωτας,

ὄνομα οὐσιαστικόν,

πολύ οὐσιαστικόν,

ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,

γένους οὔτε θηλυκοῦ οὔτε ἀρσενικοῦ,

γένους ἀνυπεράσπιστου.1

Πληθυντικός ἀριθμός

οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.

Ὁ φόβος,

ὄνομα οὐσιαστικόν,

στήν ἀρχή ἑνικός ἀριθμός

καί μετά πληθυντικός:

οἱ φόβοι.2

Οἱ φόβοι

γιά ὅλα ἀπό δῶ καί πέρα.

Ἡ μνήμη,

κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων3,

ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,

μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ

καί ἄκλιτη.

Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.

Ἡ νύχτα,

ὄνομα οὐσιαστικόν,

γένους θηλυκοῦ,

ἑνικός ἀριθμός.

Πληθυντικός ἀριθμός

οἱ νύχτες.

Οἱ νύχτες ἀπό δῶ καί πέρα.

2. Τά Πάθη τῆς Βροχῆς

Ἐν μέσῳ λογισμῶν καί παραλογισμῶν

ἄρχισε κι ἡ βροχή νά λιώνει τά μεσάνυχτα

μ' αὐτόν τόν νικημένο πάντα ἦχο

σί, σί, σί.

Ἦχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,1

ἦχος κανονικός κανονικῆς βροχῆς.

Ὁμως ὁ παραλογισμός

ἄλλη γραφή κι ἄλλην ἀνάγνωση

μοῦ 'μαθε γιά τούς ἤχους.

Κι ὅλη τή νύχτα ἀκούω καί διαβάζω τή βροχή,

σίγμα πλάι σέ γιῶτα, γιῶτα κοντά στό σίγμα,

κρυστάλλινα ψηφία2 πού τσουγκρίζουν

καί μουρμουρμίζουν ἕνα ἐσύ, ἐσύ, ἐσύ.

Κάθε σταγόνα κι ἕνα ἐσύ,

ὅλη τή νύχτα

ὁ ἴδιος παρεξηγημένος ἦχος,

ἀξημέρωτος ἦχος,

ἀξημέρωτη ἀνάγκη ἐσύ,

βραδύγλωσση βροχή,

σάν πρόθεση ναυαγισμένη

κάτι μακρύ νά διηγηθεῖ

καί λέει μόνο ἐσύ, ἐσύ,

νοσταλγία δισύλλαβη,

ἔνταση μονολεκτική,

τό ἕνα ἐσύ σά μνήμη,

τό ἄλλο σάν μομφή

καί σάν μοιρολατρία,

τόση βροχή γιά μιά ἀπουσία,

τόση ἀγρύπνια γιά μιά λέξη,

πολύ μέ ζάλισε ἀπόψε ἡ βροχή

μ' αὐτή της τή μεροληψία

ὅλο ἐσύ, ἐσύ, ἐσύ,

σάν ὅλα τ' ἄλλα νά 'ναι ἀμελητέα

καί μόνο ἐσύ, ἐσύ, ἐσύ.

3. Κονιάκ Μηδέν Ἀστέρων

Χαμένα πᾶνε ἐντελῶς τά λόγια τῶν δακρύων.

Ὅταν μιλάει ἡ ἀταξία ἡ τάξη νά σωπαίνει

 ἔχει μεγάλη πείρα ὁ χαμός.

Τώρα πρέπει νά σταθοῦμε στό πλευρό

τοῦ ἀνώφελου.

Σιγά-σιγά νά ξαναβρεῖ τό λέγειν της ἡ μνήμη

νά δίνει ὡραῖες συμβουλές μακροζωίας

σέ ὅ,τι ἔχει πεθάνει.

Ἄς σταθοῦμε στό πλευρό ἐτούτης τῆς μικρῆς

φωτογραφίας

πού εἶναι ἀκόμα στόν ἀνθό τοῦ μέλλοντός της:

νέοι ἀνώφελα λιγάκι ἀγκαλιασμένοι

ἐνώπιον ἀνωνύμως εὐθυμούσης παραλίας.

Ναύπλιο Εὔβοια Σκόπελος;

Θά πεῖς

καί ποῦ δέν ἦταν τότε θάλασσα

4. Έμμονη Ιδέα

Σκότωσα άνθρωπο

επιτέλους τον ξεφορτώθηκα

με αργό ρυθμό βασανιστηρίων

τη βδελυρή μου πράξη να απολαμβάνω.

Τον κατακρεούργησα

Ψαλίδισα πρώτα το κεφάλι

μετά ξεκοίλιασα τα μάτια

αν τολμάει τώρα

ας με κοιτάξει αδιάφορα.

Άλειψα με κόλαση τον κορμό

παράδεισο να μην γνωρίσει.

Άφησα μόνο τα πόδια

κρεμασμένα σε αναπηρική κορνίζα

για παραδειγματισμό.

-Κι έγινες δήμιος

έβαψες τα χέρια σου με αίμα

μιας ανάπηρης φωτογραφίας;

Αφού δεν έφευγε τι να έκανα;

Την έδιωχνα έξω

με σπρωξιές κλοτσιές με κατάρες.

Την πέταγα στο σκουπιδιάρικο

γινόταν πολτός

Μέσα πάλι την έβρισκα

ακέραιη πάλι θρονιασμένη

στο ίδιο

πάλι αδιάφορο βλέμμα της.

-Λάθος πίκρα σκότωσες.

Αυτή που σε φαρμάκωνε

ζει.

5. Εκτός σχεδίου

Είναι Πέμπτη. Αυτό δεν προσθέτει τίποτα.

Είναι απόγευμα. Αυτό αφαιρεί.

Είναι καιρός βροχερός. Αυτό περιπλέκει.

Είσαι μόνος σου, κι αυτό προσθέτει, αφαιρεί, περιπλέκει