29 χρόνια συμπληρώθηκαν από την ημέρα που ο Βασίλης Δοσούλας υπέστη ακρωτηριασμό και των δύο του ποδιών. Ο ίδιος συνεχίζει κανονικά τη ζωή του, έχοντας πρόσθετα μέλη, ενώ συγκίνησε με την ανάρτησή του, στην οποία εξήγησε πως γιορτάζει τη ζωή.
«Γιορτάζω τη ζωή μου οποτεδήποτε μπορώ μόνος μου ή με ανθρώπους που με αγαπούν. Το ατύχημα με δίδαξε ότι η ζωή είναι μικρή και εύθραυστη για αυτό ζήσε και εκτίμησε την κάθε στιγμή της!» έγραψε χαρακτηριστικά σε story του ο Βασίλης Δοσούλας, δημοσιεύοντας παράλληλα μία φωτογραφία ξαπλωμένος, όπου διακρίνονται τα πρόσθετα μέλη του.
Πως έγινε το ατύχημα
Όλα έγιναν τον Αύγουστο του 1994 όταν ο Βασίλης Δοσούλας βρισκόταν σε μία βάρκα για ψάρεμα στο Τολό, με τον πατέρα και τον θείο του. Κάποια στιγμή καταπάνω τους ερχόταν ένα «ιπτάμενο δελφίνι» με ταχύτητα 32 κόμβων και η σύγκρουση έγινε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Οι έλικες του υδροπτέρυγου ακρωτηρίασαν τα πόδια και το δεξί χέρι του 10χρονου τότε Βασίλη, το οποίο οι γιατροί κατάφεραν να συγκολλήσουν στο ΚΑΤ λίγες ώρες μετά.
Σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Βασίλης Δοσούλας είχε περιγράψει για το ατύχημα: «Θυμάμαι να έρχεται καταπάνω μας το ιπτάμενο δελφίνι και τον πατέρα μου να ωρύεται. Τα υπόλοιπα τα έχει διαγράψει η μνήμη μου. Άλλαξε δρομολόγιο το δελφίνι και πήγαινε προς τα βράχια, στην ξηρά. Δεν υπήρχε σωτηρία. Δεν είχε μειώσει κόμβους, πέρασε ανάμεσα από δύο ψαρόβαρκες και έπεσε πάνω μας. Μετά από εμάς ήταν τα βράχια. Όταν είδαμε να έρχεται καταπάνω μας το δελφίνι, πηδήξαμε στη θάλασσα. Εμένα με βρήκε με το κεφάλι μέσα στο νερό να κρατιέμαι από τη σημαδούρα. Με χτύπησε. Είναι το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι.
Όπως μου είπαν μετά, με έβαλαν σε μια βάρκα και μου έδεσαν τα κομμένα μέλη με ζώνες. Οι δύτες στη συνέχεια βούτηξαν για να βρούνε τα πόδια και το χέρι μου. Κατάφεραν να εντοπίσουν το χέρι, να είναι καλά οι άνθρωποι. Βρήκαν το ένα πόδι, αλλά ήταν σε άθλια κατάσταση. Όλα έγιναν σε μια στιγμή. Μετά με έβαλαν στην καρότσα ενός αγροτικού και με πήγαν στο νοσοκομείο. Όσον καιρό βρισκόμουν στην εντατική, δεν ήξερα τι είχε συμβεί. Δεν με άφηναν καν να πάω τουαλέτα. Όταν άλλαξα κρεβάτι και δωμάτιο, τότε κατάλαβα. Ψύχραιμος ρώτησα: “Τώρα τι θα κάνουμε;”.
Η μητέρα μου το είχε δει και σε όνειρο. Ξύπνησε πολύ αναστατωμένη και είχε απορία να μάθει που βρισκόμαστε γιατί είχαμε αργήσει. Έτσι έμαθε τι είχε συμβεί. Στη συνέχεια έγιναν πάρα πολλές επεμβάσεις. Στην αρχή έπρεπε να σταθεροποιηθούν τα κόκαλα μέσα στα πόδια και μετά έπρεπε να έρθω απευθείας Αθήνα για να γίνουν συμμαζέματα. Δύτες έπεσαν μέσα στη θάλασσα και βρήκαν το χέρι. Αν ήταν σε ποταμίσιο νερό δεν θα είχαν πρόβλημα, θα ήταν πιο αναπτυγμένο αλλά το θαλασσινό νερό κάνει ζημιά. Ακολούθησε το ταξίδι στην Αμερική, στο κέντρο αποκατάστασης. Μια μεγάλη εμπειρία. Έτσι το είδα. Εκεί γνώρισα ξεχωριστούς ανθρώπους. Έχω κάνει φίλους με τους οποίους ακόμα και σήμερα κρατάμε επαφή».
Πηγή φωτογραφίας: Instagram - vasileios.dos
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)