Ναι, είναι πλέον γεγονός! Εκτός από τους μαθητές… το στρες «τρώει» και τους αθλητές! Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα Αμερικανών επιστημόνων, ο ανταγωνιστικός αθλητισμός μπορεί να δημιουργήσει υπερβολικό άγχος στα παιδιά μας, αν θεωρήσουν ότι η αξία τους εξαρτάται από τις επιδόσεις τους.
Ο φόβος της αποτυχίας και η ανησυχία που νιώθουν τα παιδιά μήπως δεν καταφέρουν να αποδώσουν καλά σε έναν αγώνα, αποτελούν κάποιες από τις σημαντικότερες αιτίες στρες και νευρικότητας, συναισθήματα τα οποία μπορούν να καταβάλλουν τους μικρούς μας αθλητές πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά το τέλος ενός αγώνα.
Το άγχος αυτό, μπορεί μάλιστα να εμφανίζεται εντονότερα στους αθλητές ατομικών αγωνισμάτων απ’ ότι σε εκείνους των ομαδικών. Και μπορεί η ευγενής άμιλλα να έχει πολλά θετικά στοιχεία να προσφέρει στα παιδιά μας, το «ανταγωνιστικό στρες» όμως σύμφωνα με τον αθλητικό ψυχολόγο Δρ. Rainer Martens λειτουργεί όπως ένας ιός: Αν το παιδί δεχτεί μονομιάς μια μεγάλη δόση, μπορεί να αρρωστήσει… Οι μικρές, ελεγχόμενες δόσεις όμως του επιτρέπουν να μάθει να διοχετεύει το άγχος του και εν συνεχεία, να βελτιώνει τις επιδόσεις του!
Το συμπέρασμα; Φροντίζουμε να μην επιφορτίζουμε τα παιδιά μας με το άγχος της καλύτερης επίδοσης. Αντιθέτως, τους μιλάμε πάντα για το ενδεχόμενο της αποτυχίας και δεν παραλείπουμε να τα επιβραβεύουμε για κάθε τους προσπάθεια ανεξάρτητα από την έκβαση του αγώνα!
