Μας μιλάει άσχημα επειδή δεν βλέπουμε τηλεόραση μέχρι αργά όπως κάνουν οι φίλοι του, δεν φιλά τη νονά του επειδή αυτή τη φορά δεν του έφερε δώρο, αντιμιλά στον παππού του γιατί του ζήτησε να παίξει με το τηλεκατευθυνόμενο σε άλλο δωμάτιο για να μπορέσει να ακούσει τις ειδήσεις… Και μπορεί τόσο καιρό φίλοι, συγγενείς αλλά κι εμείς οι γονείς του, να δικαιολογούσαμε κάθε παρόμοιου είδους αδικαιολόγητη συμπεριφορά του παιδιού μας λέγοντας «Δεν πειράζει, παιδί είναι», ήρθε όμως η ώρα να του μάθουμε τη σημασία του αλληλοσεβασμού, από τώρα και για μια ζωή. Πώς; Μαθαίνοντάς το να αναγνωρίζει το λάθος του και να ζητά συγνώμη.
Όσα μαθαίνει το παιδί…
Η συγνώμη, ή καλύτερα η διαδικασία στην οποία μπαίνουμε για να ζητήσουμε συγνώμη, βοηθά το παιδί μας να ωριμάσει και να μάθει να σέβεται και να αγαπά, όχι μόνο τους άλλους αλλά και τον εαυτό του. Πιο συγκεκριμένα, μαθαίνει να…
… Πιστεύει στον εαυτό του.
Ζητώντας του να μας συγχωρέσει για την απότομη συμπεριφορά μας του δείχνουμε πως το αντιμετωπίζουμε σαν ίσος προς ίσο, πως μας ενδιαφέρει η γνώμη του για εμάς, πως νοιαζόμαστε για τα συναισθήματά του και αναγνωρίζουμε την αξία του. Με τον τρόπο αυτό, προικίζουμε το μικρό μας με αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό, τα «παιδιά» της αυτοπεποίθησης: καταλαβαίνει πως είναι ένας άνθρωπος με ψυχή και συναισθήματα που όλοι γύρω του πρέπει να τον υπολογίζουν και αν καμιά φορά τον πληγώνουν πρέπει να του ζητούν συγνώμη.
… Αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Μαθαίνει να μην φέρεται παρορμητικά, να σέβεται τα συναισθήματα των άλλων και να αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεών του: να ζητά συγνώμη στην περίπτωση που χτύπησε ή στεναχώρησε κάποιον, χωρίς να του το υπενθυμίσουμε ή να το πιέσουμε.
… Αγαπά την ειλικρίνεια.
Ακόμα ένα πολύτιμο δώρο της συγνώμης είναι ότι το παιδί μας μαθαίνει να είναι ειλικρινές με τα άτομα που συναναστρέφεται αλλά και με τον εαυτό του. Βλέποντας πως εμείς οι γονείς του δεν επικαλούμαστε δικαιολογίες για να ξεφύγουμε από μια δύσκολη κατάσταση αλλά καταλαβαίνουμε το σφάλμα μας και ζητάμε συγνώμη, μαθαίνει πως το ίδιο πρέπει να κάνει κι εκείνο.
… Προσπαθεί να γίνεται όλο και καλύτερος άνθρωπος.
Καταλαβαίνει πως και η δική του συμπεριφορά του επηρεάζει τη διάθεση και την ψυχολογία των άλλων και μαθαίνει σιγά-σιγά να φέρεται με τρόπο που δεν ενοχλεί, δεν θυμώνει και δεν πληγώνει κανέναν. Μαθαίνει με άλλα λόγια να σκέφτεται τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνεί με εμάς, τα ξαδερφάκια του, τους συγγενείς κ.λπ. και να αποφεύγει τις «κακές» συμπεριφορές για να εξελιχθεί μεγαλώνοντας σε ένα ευγενικό παιδί που σέβεται τον διπλανό του.
Της Έλενας Γεμελιάρη με τη συνεργασία της ψυχολόγου -ψυχοθεραπεύτριας Σταυρούλας Σανίδα ssanida@mental-health.gr).
Διαβάστε περισσότερα στο www.paidimag.gr.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)