Πώς το παιδί σας θα μάθει να χάνει με αξιοπρέπεια;

Ξεκινάει ένα παιχνίδι μαζί με τα φιλαράκια του γεμάτο ενθουσιασμό. Μόλις συνειδητοποιεί πως ο… ανταγωνισμός κερδίζει το προσωπάκι του συννεφιάζει. Το ίδιο συμβαίνει και με την πρώτη δυσκολία που συναντά σε αυτό το (λίγο πιο περίπλοκο) παζλ. Τσιρίδες, νεύρα, φωνές πλημμυρίζουν τον κόσμο στην πρώτη δυσκολία. Ναι, είναι προφανές. Το μικρό μας ξέρει να διαχειρίζεται τις νίκες του, αλλά με τις ήττες δεν τα πάει και τόσο καλά… Μεγαλώνοντας, θα πρέπει το μικρό μας να καταλάβει πως το να έρχεσαι δεύτερος, τρίτος ή τέταρτος δεν σηματοδοτεί το τέλος του κόσμου. Είναι σημαντικό να μάθει από νωρίς να αποδέχεται τις νίκες των άλλων, να διαχειρίζεται να έντονα συναισθήματά του και να κοντρολάρει τις αντιδράσεις του. Κι εδώ μπαίνουμε εμείς στο «παιχνίδι»…

1. Σε κάθε ευκαιρία, προσπαθούμε να του εξηγούμε πως μπορεί να παίζει και η τύχη ρόλο. Μπορεί εμείς να κάναμε ό,τι περνούσε από το χέρι μας, αλλά να μην είχαμε την τύχη με το μέρος μας.
2. Παροτρύνουμε το μικρό μας να συγχαίρει τους συμπαίκτες του και τους αντιπάλους του, είτε κερδίζει, είτε χάνει…
3. Δεν ξεχνάμε να επαινούμε κάθε του προσπάθεια κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού, ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα. Άλλωστε, ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε κατά τη διάρκεια ενός «αγώνα» είναι εξίσου σημαντικός μ ε εκείνον που υιοθετούμε στην έκβαση του αποτελέσματος.
4. Προσπαθούμε να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν πως ακόμα κι ένας καλός αθλητής, μπορεί να έχει μία κακή ημέρα. Το ότι έχασε μία φορά, δεν σημαίνει πως θα χάνει συνέχεια (αλλά ούτε και όταν κερδίζει πως θα κερδίζει συνέχεια!).  
5. Δεν το βοηθάμε να κερδίζει κάθε φορά που παίζουμε μαζί του ένα παιχνίδι. Πρέπει να μάθει να εξοικειώνεται σιγά-σιγά με αυτές τις μικρές… «απογοητεύσεις», ούτως ώστε να μπορεί αργότερα να διαχειριστεί τυχόν μεγαλύτερες.

Extra Tip: Του δίνουμε χρόνο να καταλάβει και να αποδεχτεί το αρνητικό αποτέλεσμα. Περιμένουμε, λοιπόν, να ηρεμίσει και συζητάμε μαζί του μετά.

* Με τη συνεργασία της ψυχολόγου Ειρήνης Μπίρμπου