Κάθε φορά που το μικρό μας χαράζει τη δική του πορεία προς την… επιτυχία ξεσπώντας σε κλάματα και φωνές προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει, ακολουθούμε κι εμείς τη δική μας στρατηγική προκειμένου να χειριστούμε όχι μόνο τα δικά του ξεσπάσματα, αλλά και το επερχόμενο δικό μας, το οποίο, όχι μόνο δεν θα ηρεμίσει τα πνεύματα, αλλά θα τα εντείνει ακόμα περισσότερο!
Βήμα 1ο: «Κάνουμε ένα διάλειμμα» για να «ξεθυμάνει» ο θυμός μας – όχι μόνο των παιδιών, αλλά και ο δικός μας.
Όσο νευριασμένο κι αν είναι το μικρό μας κάποια στιγμή θα ηρεμήσει αφού, όντας μόνο του στο δωμάτιο, δεν θα μπορεί να «τραβήξει» την προσοχή μας, μιας και γνωρίζει ότι δεν το βλέπει κανείς. Σύμφωνα με τους ειδικούς τέσσερα με πέντε λεπτά στο δωμάτιο αρκούν για ένα τετράχρονο παιδί (υπολογίζουμε ένα λεπτό για κάθε έτος της ηλικίας του) ούτως ώστε να αποβάλει την έντασή του, να ηρεμίσει και να ανασυγκροτήσει τις σκέψεις του.
Όσο για εμάς; Κακά τα ψέματα: Όσο κι αν αγαπάμε τα παιδιά μας, προτιμούμε να καθίσουμε λίγο στο δωμάτιό και να ηρεμήσουμε, παρά να ακούμε το μικρό μας να τσιρίζει διεκδικώντας όλα όσα νομίζει ότι «του λείπουν»! Μια ματιά σε ένα περιοδικό, ένα «κλικ» στο διαδίκτυο ή απλά τρία με τέσσερα λεπτά περισυλλογής αρκούν για να ανακτήσουμε τον έλεγχο και να δούμε ξανά τη θετική πλευρά των πραγμάτων.
Βήμα 2ο: «Συζητάμε…». Έτσι, καταφέρνουμε όχι μόνο να προλάβουμε τις εκρήξεις, αλλά και να «χαρίσουμε» στο παιδί μας τις κατάλληλες λέξεις ούτως ώστε να μάθει να ερμηνεύει και να εκφράζει πιο εύκολα τα συναισθήματα του.
Το πρόβλημα ενός παιδιού δεν είναι μόνο το «ένα παραπάνω γλυκάκι» που θα ήθελε να φάει, αλλά το ότι δεν ξέρει αν η μαμά του έχει καταλάβει πόσο πολύ το θέλει. Όταν, λοιπόν, λέμε «Το ξέρω πως θα ήθελες ακόμα ένα παγωτάκι, όμως δεν κάνει γιατί θα σε πονέσει η κοιλίτσα σου. Μπορούμε όμως αν θέλεις να πάρουμε ένα αύριο το απόγευμα πηγαίνοντας στη γιαγιά και να το φάμε παρεούλα!» το παιδί μονομιάς ανακουφίζεται –μιας και τώρα ξέρει πως οι γονείς του το έχουν καταλάβει.
Όσο για εμάς; Το να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας –με ήρεμο και πολιτισμένο τρόπο– μας βοηθάει να δείξουμε στο παιδί πως ακριβώς αισθανόμαστε, ενώ ταυτόχρονα μας ανακουφίζει. Π.χ. η φράση «Έχω θυμώσει λιγάκι μαζί σου που άρχισες να φωνάζεις με αυτόν τον τρόπο…» αυτόματα δείχνει στο παιδί όχι μόνο το πώς νιώθουμε, αλλά και τον λόγο για τον οποίο νιώθουμε έτσι.
Βήμα 3ο: «Αποσπάμε την προσοχή του παιδιού». Με το που θα αρχίσει το μουρμουρητό ο μικρός μας, επιστρατεύουμε το αγαπημένο του παιχνίδι, τα αυτοκινητάκια του ή ακόμα κι ένα κομμάτι χαρτί με λίγους μαρκαδόρους προκειμένου να του αποσπάσουμε την προσοχή του και να τον κάνουμε να αφήσει πίσω τη διάθεση για γκρίνια…
Η ζωγραφική φυσικά και μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά μας να ξεχαστούν, παράλληλα όμως τα βοηθάει να εκφράσουν και τα συναισθήματά τους! Επίσης, η αστεία μας φωνή σε συνδυασμό με ένα κουκλάκι μπορεί να «ελαφρύνει» λίγο την ατμόσφαιρα, ενώ τα παιχνιδάκια του μπορούν να μας βοηθήσουν να μετατρέψουμε τα κλάματα σε γέλια στο λεπτό!
Όσο για εμάς; Από το να τσακωνόμαστε μαζί με το παιδί είναι σίγουρα καλύτερο να παίζουμε μαζί του τόσο για την ψυχολογία μας όσο και για τη μεταξύ μας σχέση! Έτσι λοιπόν, αντί του αγριεμένου προσωπείου, φοράμε την πιο αστεία μας φατσούλα και αλλάζουμε τόσο τη δική μας διάθεση όσο και του μικρού μας!
Βήμα 4ο: Δίνουμε επιλογές στο μικρό μας. «Θέλω να πάμε στην παιδική χαράααα!» φωνάζει το μικρό μας… «Δεν μπορούμε να πάμε γιατί βρέχει», του απαντάει η μαμά του και συνεχίζει λέγοντας «Αν θέλεις, μπορούμε να καλέσουμε τους φίλους σου στο σπίτι για να παίξετε ή να παίξουμε ένα παιχνίδι παρέα. Τι από τα δύο προτιμάς;»
Προσφέροντας επιλογές στο μικρό μας, το κάνουμε να νιώθει ότι κι εκείνο «έχει τον έλεγχο» της ζωής του. Πως μπορεί να αποφασίσει μόνο του για κάτι και ότι δεν του επιβάλουμε κάθε φορά τα «θέλω» και τα «πρέπει» μας.
Όσο για εμάς; Επιλέγοντας αυτό που του αρέσει, το μικρό μας θα είναι χαρούμενο και πιο ευτυχισμένο. Το ίδιο λοιπόν θα είμαστε κι εμείς, ειδικά από τη στιγμή που η επιλογή του θα είναι και δική μας!
* Με τη συνεργασία της παιδαγωγού Σοφίας Προδρόμου
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)