Μήπως είναι υπερκινητικό;

Πότε εντοπίζεται συνήθως η υπερκινητικότητα; 

Συνήθως, το πρόβλημα με την υπερκινητικότητα του παιδιού, εντοπίζεται στην νηπιακή ηλικία από την οικογένεια, αρκεί οι γονείς να είναι προσεκτικοί για να το αντιληφθούν. Στην περίπτωση που δεν καταλάβουν τίποτα, μπορεί να το αντιληφθεί η νηπιαγωγός όταν το παιδί πάει στον παιδικό σταθμό. Δυστυχώς όμως αυτό δε συμβαίνει πάντα και υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις όπου το σύνδρομο της υπερκινητικότητας δεν αξιολογείται όπως θα έπρεπε. Στις περιπτώσεις αυτές, το παιδί: 

• Δε μπορεί να παρακολουθήσει σωστά τα μαθήματά του.
• Δε χαίρεται το παιχνίδι με τα άλλα παιδιά γιατί δεν είναι σε θέση να παίξει οργανωμένα μαζί τους.
• Νιώθει χαμηλή αυτοεκτίμηση και αρχίζει να έχει ψυχολογικά προβλήματα από την στιγμή που εισπράττει την απόρριψη των συμμαθητών του.

Τα 3 «καμπανάκια» και η επίσκεψη στον παιδίατρο:  

Η συμπεριφορά των παιδιών που υποφέρουν από το σύνδρομο της υπερκινητικότητας έχει 3 χαρακτηριστικά, αφού τα παιδιά αυτά:

• Ενεργούν χωρίς προηγουμένως να σκεφτούν.
• Είναι διαρκώς αεικίνητα.
• Δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σε ό, τι κάνουν.

Η ήρεμη ατμόσφαιρα κάνει θαύματα! 

Η θεραπευτική αγωγή του παιδιού που υποφέρει από το σύνδρομο της υπερκινητικότητας διαμορφώνεται σύμφωνα με το πόσο προχωρημένη είναι η κατάσταση του - καθώς το μέγεθος των δυσκολιών διαφέρει από παιδί σε παιδί. Σε κάποιες περιπτώσεις δηλαδή αρκεί οι γονείς να απευθυνθούν σε έναν ψυχολόγο. Τις περισσότερες φορές όμως ζητείται η συνεργασία και άλλων ειδικών όπως είναι:

• ο εργοθεραπευτής,
• ο λογοθεραπευτής
• ο ειδικός παιδαγωγός
• ο παιδίατρος ή ο αναπτυξιολόγος παιδίατρος που εξειδικεύεται στην αποκατάσταση των διαταραχών ανάπτυξης (στις οποίες εντάσσεται το σύνδρομο διάσπασης της προσοχής και της υπερκινητικότητας).

Πάντα στο πλευρό του!  

Για να βοηθήσετε το μικρό σας, αρκούν κάποια απλά καθημερινά πράγματα…

• Προσπαθήστε να δημιουργήσετε μια ρουτίνα που θα ακολουθείτε πιστά κάθε μέρα από τη στιγμή που το παιδί ξυπνά μέχρι να ξανακοιμηθεί τη νύχτα.

• Βοηθήστε το παιδί σας να οργανωθεί. Προσπαθήστε να βάζετε τη σχολική τσάντα, τα ρούχα και τα παιχνίδια του στο ίδιο σημείο κάθε μέρα ώστε να μην τα χάνει.

• Αποφύγετε όσο μπορείτε τους… περισπασμούς. Όταν, για παράδειγμα, το παιδί μελετά, κλείστε την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο και μην αφήνετε τίποτα να αποσπάσει την προσοχή του από αυτό που κάνει.

• Περιορίστε τις επιλογές που του δίνετε. Επιτρέψτε του να διαλέξει ανάμεσα σε δύο πράγματα και όχι περισσότερα (για παράδειγμα θέλεις να δεις τηλεόραση ή να παίξεις) ώστε να μην μπερδεύεται και να μην κατακλύζεται από πληθώρα ερεθισμάτων που δημιουργούν υπερδιέγερση.

• Χρησιμοποιήστε ένα σύστημα ανταμοιβών φροντίζοντας όμως να έχετε ρεαλιστικούς στόχους και απαιτήσεις. Μπορείτε για παράδειγμα, κάθε φορά που το παιδί καταφέρνει κάτι να του χαρίζετε ένα μικρό δωράκι.

• Αν και η πειθαρχία όσον αφορά στα παιδιά με υπερκινητικότητα είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση και χρειάζεται ιδιαίτερη υπομονή, ποτέ μη φωνάζετε δυνατά και μην χτυπάτε το παιδί σας.

• Βοηθήστε το να ανακαλύψει το ταλέντο του. Όλα τα παιδιά χρειάζονται την επιτυχία για να νιώσουν καλά με τον ίδιο τους τον εαυτό και στην περίπτωση αυτή ένα σπορ ή ένα μουσικό όργανο μπορούν να κάνουν θαύματα. 

Της Κατερίνα Παπαγεωργίου, με τη συνεργασία της ψυχολόγου Χριστίνας Κορδονάρη.

Διαβάστε περισσότερα στο www.paidimag.gr.