«Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο…», έλεγε ένα παλιό, χαρούμενο τραγουδάκι. Δεν νομίζω όμως να παρέπεμπε στους τοίχους του σαλονιού ή του δωματίου του σπιτιού μας! Κι όμως, αυτή είναι μια από τις πιο αγαπημένες –και συνηθισμένες– «αταξίες» των παιδιών! Με το που θα πιάσουν τα χρώματα στα χεράκια τους, είναι ικανά να αγνοήσουν πλήρως την ολόλευκη κόλλα χαρτί και να κατευθυνθούν στον –επίσης– ολόλευκο τοίχο, στις πολύχρωμες κουρτίνες, ακόμα και στο παχύ χαλάκι μας!
Γιατί το κάνουν;
Πάντως όχι για να μας εκνευρίσουν. Πιστέψτε με, κάτι τέτοιο δεν περνάει καν από το αθώο (ακόμα) μυαλουδάκι τους! Στα μάτια των μικρών επίδοξων Πικάσο μας τόσο ο τοίχος, όσο και οι κουρτίνες ή το χαλί, φαντάζουν σαν ένας μεγάλος καμβάς έτοιμος να δεχτεί τις δημιουργίες τους! Γιατί λοιπόν να περιοριστούν σε μια τόση δα κόλλα χαρτί;
Κι όμως, μέσα από αυτό μαθαίνουν…
Μπορεί στα μάτια μας η τεχνική «ζωγραφίζοντας τους τοίχους» να μην είναι και τόσο θελκτική, για τα παιδιά μας όμως είναι. Εκτός από θελκτική, είναι επίσης άκρως διασκεδαστική και ακόμα περισσότερο δημιουργική! Όχι επειδή γίνεται στον τοίχο, αλλά επειδή απλά και μόνο καταφέρνουν να καταπιαστούν με τη ζωγραφική. Μια δραστηριότητα η οποία τα βοηθάει να εκφράσουν σκέψεις και συναισθήματα. Να παίξουν με τα χρώματα. Να εξασκήσουν το μυαλό, τα μάτια και τα χέρια τους φτιάχνοντας (στραβοχυμένους) κύκλους, ενώνοντας (τρεμάμενες) γραμμές ή γεμίζοντας (ανισοσκελή) τρίγωνα! Τέλος, μέσω της ζωγραφικής, τα παιδιά καταφέρνουν να μας δείξουν πως βλέπουν τον κόσμο. Το σπίτι μας. Την οικογένειά μας και τον εαυτό τους μέσα σε αυτή. Γιατί λοιπόν να τα σταματήσουμε;
Υπάρχει (μέση) λύση:
Όχι, δεν εννοούμε να ζωγραφίσουν τον μισό τοίχο... Μπορούμε όμως να τους παραχωρήσουμε ένα «μέρος» του υπό όρους. Ποιοι είναι αυτοί; Το κομμάτι αυτό θα πρέπει να είναι σκεπασμένο με ένα χαρτί του μέτρου ή με ένα κομμάτι χαρτόνι οντουλέ (και τα δύο μπορούμε να τα προμηθευτούμε από ένα χρωματοπωλείο). Τα ίδια υλικά μπορούμε να τα απλώσουμε και στο πάτωμα, προκειμένου να προστατεύσουμε το χαλί μας από την «έμπνευση της στιγμής».
Μια ακόμα εναλλακτική θα ήταν επίσης να βάψουμε ένα κομμάτι του τοίχου ή της ντουλάπας του παιδικού δωματίου με την ειδική μπογιά του μαυροπίνακα και να στερεώσουμε κάπου εκεί ένα κουτάκι με πολύχρωμες κιμωλίες (το οποίο θα πρέπει να βρίσκεται στο ύψος του παιδιού). Σε καμία περίπτωση φυσικά δεν θα πρέπει να αποδεχτούμε άνευ όρων τον καλλιτεχνικό τους οίστρο! Αντίθετα, επιβάλλεται να τους εξηγήσουμε ότι θα πρέπει να περιοριστούν στο συγκεκριμένο κομμάτι του τοίχου, επισημαίνοντας ότι δεν κάνει (σε καμία περίπτωση) να περάσουν τα όρια του χαρτιού ή του μαυροπίνακα.
Της Μάρθας Αγγελοπούλου με τη συνεργασία της παιδαγωγού Σοφίας Προδρόμου.
Διαβάστε περισσότερα στο www.paidimag.gr.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)