Αλήθεια, πόσο απαιτητικό μπορεί να είναι ένα τόσο δα μικρό πλασματάκι; Πως είναι δυνατόν να… «έχει άποψη» και ποτέ, μα ποτέ να μην δείχνει απόλυτα ικανοποιημένο ακόμα κι όταν όλα δείχνουν να πηγαίνουν «ρολόι»; Ξυπνάει με δυσκολία… Κοιμάται επίσης με δυσκολία και όταν έρχεται η ώρα του φαγητού, τα πράγματα μπορεί να γίνουν ακόμα δυσκολότερα! Όπως ο «Γκρινιάρης» (από το… Στρουμφοχωριό), έτσι και το μικρό σας έχει μονίμως μια έκφραση στο προσωπάκι του η οποία φωνάζει «μου τη δίνουν… τα πάντα»!
Λατρεύει…
…να κάνει (άθελά του) τη ζωή σας δύσκολη και τη ζωή της baby sitter ακόμα δυσκολότερη! Δεν το κάνει επίτηδες… Απλώς είναι λίγο ιδιότροπο… Προτιμάει το σταθερό καθημερινό πρόγραμμα από τις εκπλήξεις και, φυσικά, θέλει να γίνεται πάντα το δικό του!
Απεχθάνεται…
Τις αλλαγές, τον πολύ κόσμο, τις αγκαλιές (όταν δεν θέλει), το μπάνιο και γενικά όλα όσα μπορεί να του χαλάσουν (την ήδη χαλασμένη του) διάθεση! Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι κάποιες φορές αυτές του οι παραξενιές μπορεί να προέρχονται και από τη δική μας στάση… Είναι «στο χέρι μας» να το βοηθήσουμε να συνηθίσει και να συμβιβαστεί με κάποια πράγματα αναπτύσσοντας ταυτόχρονα μια «καλύτερη διάθεση»…
Χρειάζεται…
…βασικά, αρκετή υπομονή από τη μεριά σας! Που θα πάει… θα μεγαλώσει και θα αλλάξει (μάλλον)… Είναι σημαντικό να ακολουθείτε ένα σταθερό πρόγραμμα τόσο μέσα, όσο κι έξω από το σπίτι. Να τηρείτε τις ώρες του φαγητού και του ύπνου, γιατί αν γκρινιάζει όταν είναι ξεκούραστο, φανταστείτε τι θα κάνει όταν είναι κουρασμένο. Όσο είναι ακόμα μωράκι, μπορείτε να το «παρηγορείτε» ταχταρίζοντάς το απαλά. Όταν μεγαλώσει, η (ήρεμη) συζήτηση μπορεί να δώσει σταδιακά τη θέση της στα ταχταρίσματα.
Extra tip: Μπορεί το μικρό σας να λατρεύει το πρόγραμμα και τη ρουτίνα, αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να σας οδηγήσει στο να αποκλείσετε κάθε τι καινούργιο από τη ζωή όχι μόνο του μικρού σας, αλλά και τη δική σας! Με αργά, σταθερά βήματα μπορείτε να εισάγεται νέες εμπειρίες στην καθημερινότητά σας. Εμπειρίες που θα βοηθήσουν το παιδί να διευρύνει τους ορίζοντές του, οδηγώντας το παράλληλα στην ομαλή κοινωνικοποίησή του. Ακόμα ένας τρόπος για να το πετύχετε αυτό, θα ήταν να καλείτε κόσμο στο σπίτι, αλλά με μέτρο. Π.χ. αντί για έξι άτομα, καλέστε δύο ή τρία. Κάπως έτσι το μικρό σας θα αρχίσει να νιώθει ασφαλές και να εξοικειώνεται –όχι μόνο τον εξωτερικό, αλλά και με τον εσωτερικό του κόσμο.
* Με τη συνεργασία της Αφροδίτης-Λύδια Χ Κατσίβα, Κλινική ψυχολόγος, Πτυχιούχος Πανεπιστημίου Πάντοβας
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)