Δωμάτιο για… δύο!

Λατρεύουν την παρέα, αλλά χρειάζονται και τις δικές τους προσωπικές στιγμές. Τους αρέσει να μοιράζονται, αλλά τα θέλουν και όλα δικά τους. Δεν θέλουν να νιώθουν μοναξιά, αλλά τους αρέσει και η ηρεμία τους… Τελικά, πώς θα μπορέσουμε να «παντρέψουμε» τα γούστα των μικρών μας, αλλά να διατηρήσουμε τη διαφορετικότητά τους;  

«Εν αρχή… ο χώρος!»: Μια κουκέτα, είναι ιδανική λύση για να εξοικονομήσουμε χώρο και ταυτόχρονα να χαρίσουμε στα παιδιά μας λίγο περισσότερο προσωπικό χώρο (αφού το ένα θα… κατοικεί στον πρώτο όροφο και το άλλο στο… ισόγειο). Επίσης, μια βιβλιοθήκη σε κομμάτια, είναι σίγουρα πολύ πιο «ευέλικτη» από μια ενιαία. Το ίδιο ισχύει και με τα κουτιά, τα οποία βοηθάνε στο να παραμένει το δωμάτιο τακτοποιημένο (αν μάλιστα τους βάλουμε και ροδάκια, τότε τα παιδιά θα μπορούν να τα χειρίζονται ακόμα πιο εύκολα) και συνεπώς να μοιάζει «μεγαλύτερο» –  ακόμα και το μεγαλύτερο δωμάτιο «χάνει» σε έκταση όταν παντού υπάρχουν πεταμένα πράγματα…  

«Σε ποια… ζώνη θα βρεθούμε;»: Μια καλή λύση για να ορίσουμε τους χώρους του δωματίου, αλλά και τις δραστηριότητες που μπορεί ο κάθε χώρος να φιλοξενεί, είναι να το χωρίσουμε σε «ζώνες». Π.χ. Ο χώρος που βρίσκονται τα κρεβάτια μπορεί να είναι «η ζώνη του ύπνου», ενώ της βιβλιοθήκης και των γραφείων «η ζώνη της μελέτης». Τέλος, το χαλί ή η μοκέτα στη μέση του δωματίου ή μία από τις 4 γωνίες του χώρου μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως «η ζώνη του παιχνιδιού»!  

«Και μαζί και μόνα!»: Είναι πολύ σημαντικό το κάθε παιδί να έχει τα δικά του πράγματα, όπως σημαντικό είναι να μπορεί να αναγνωρίζει και να σέβεται τα πράγματα του αδερφού του. Το καθένα χρειάζεται λοιπόν το δικό του κρεβατάκι, το δικό του γραφείο –το οποίο θα μπορούσε να είναι ένα μεγάλο γραφείο χωρισμένο στη μέση (κάθετα ή οριζόντια) με δύο καρέκλες– και τη δική του ντουλάπα. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τους χώρους της ντουλάπας με διαφορετικά χρώματα στα συρτάρια και τα ράφια (σε αυτή την περίπτωση αρκετά χρήσιμο μπορεί να φανεί και το αυτοκόλλητο χαρτί με τα διάφορα μοτίβα με το οποίο θα μπορούσαμε να ντύσουμε το εσωτερικό της ντουλάπας). Ένα ξύλινο ή πλαστικό κουτί, από την άλλη, το οποίο μπορεί να διαμορφωθεί ανάλογα με το γούστο του κάθε παιδιού μπορεί να αποτελέσει το μικρό του «θησαυροφυλάκιο». Μέσα εκεί θα μπορεί να φυλάει το αγαπημένο του παιχνίδι ή βιβλίο, ένα ημερολόγιο, κ.λπ.  

«Βάζουμε χρώμα στη ζωή τους!»: Αλήθεια πόσο εύκολο είναι να πείσουμε τα παιδιά να συμφωνήσουν σε ένα χρώμα για το δωμάτιό τους; Μπορεί όχι και τόσο. Σίγουρα είναι πολύ ευκολότερο αντί για ένα χρώμα, να καταλήξουμε σε… δύο! Τα δύο αγαπημένα τους, τα οποία ακόμα κι αν δεν ταιριάζουν και τόσο μεταξύ τους, εμείς θα βρούμε τον τρόπο να τα κάνουμε να συνυπάρξουν όσο το δυνατό καλύτερα! Καλό θα ήταν να προσπαθήσουμε το κάθε παιδί να βρίσκεται «κοντά» στο χρώμα του. Π.χ. Αν αποφασίσουμε να βάψουμε δύο τοίχους στα χρώματα των παιδιών (και τους άλλους δύο με ένα ουδέτερο χρώμα) μπορούμε να τοποθετήσουμε το κρεβάτι του καθενός στον τοίχο με το αγαπημένο του χρώμα. Επίσης, αν έχουμε κουκέτα, μπορούμε να «χωρίσουμε» το δωμάτιο στα δύο (οριζόντια) βάφοντας την πάνω μεριά με ένα χρώμα και την κάτω με άλλο. Και πάλι, τα κρεβάτια τους μπορεί να βρίσκονται δίπλα στο αγαπημένο τους χρώμα (πάνω-κάτω). Αν πάλι δεν είμαστε και τόσο «ανοιχτοί» στους πολύχρωμους τοίχους, τότε, δίνουμε στα μικρά μας την ευκαιρία να διαλέξουν το χρώμα που τους αρέσει στα σκεπάσματα, τις κουρτίνες (κάθε φύλλο άλλο χρώμα), τα κουτιά τους, τα ράφια της βιβλιοθήκης, κ.λπ.  

Extra tip: Ένα πράγμα θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας: Ό,τι κι αν αποφασίσουμε να κάνουμε στο παιδικό δωμάτιο, καλό είναι να το συζητάμε με τα μικρά μας. Να ακούμε τη γνώμη τους και τις επιθυμίες τους. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιδιά βλέπουν τον κόσμο «με άλλα μάτια». Κάτι «παρδαλό» για εμάς, μπορεί να είναι υπέροχο για εκείνα!  

Της Μάρθας Αγγελοπούλου με τη συνεργασία της ψυχολόγου Ειρήνης Μπίρμπου, (eirini_mpirmpou@yahoo.gr).

Διαβάστε περισσότερα στο www.paidimag.gr.