Όχι! Πώς γίνεται μια τόση δα λεξούλα να βγαίνει τόσο δύσκολα από τα χείλη μας και να ηχεί τόσο δυνατά στα αυτιά μας; Γίνεται… ειδικά όταν λέγεται κι ακούγεται σε στιγμές που δεν πρέπει. Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες στιγμές όπου το «όχι» μοιάζει (και πρέπει) να είναι η μόνη απάντηση. Μια απάντηση η οποία θα πρέπει να δίνεται συνειδητά, αποφασιστικά, αλλά –προπάντων– ευγενικά τόσο από τους μεγάλους, όσο κι από τα παιδιά!
«Αν είσαι φίλος μου, θα το κάνεις!»
…στο άκουσμα αυτής της φράσης το μικρό μας είναι έτοιμο να ξεχάσει κανόνες, απαγορεύσεις και περιορισμούς, προκειμένου να μην απογοητεύσει το φιλαράκι του. Μπορεί να μην πρόκειται απαραίτητα για κάποια σκανταλιά… Μπορεί να μιλάνε για ένα παιχνίδι, στο οποίο το παιδί μας δεν έχει όρεξη να συμμετάσχει. Για ένα τραγούδι το οποίο δεν θέλει να τραγουδήσει και, γενικά, για μια δραστηριότητα την οποία πιέζεται να ακολουθήσει. Πώς θα φανεί όμως στον καλύτερό του φίλο το «όχι»; Κι αν δεν του ξαναμιλήσει; Κι αν δεν θελήσει να ξαναπαίξει μαζί του; Τότε, απλά, εξηγούμε στο μικρό μας ότι το παιδάκι αυτό μπορεί να μην «κάνει» για φίλος του, γιατί απλά «ένας αληθινός φίλος δεν θα μας πίεζε ποτέ να κάνουμε κάτι που δεν θέλουμε»!
Τους μαθαίνουμε να λένε «όχι»…
…αν κάτι δεν τους «κάθεται» καλά. Αν δεν έχουν διάθεση να κάνουν κάτι τότε γιατί να καταπιέσουν τον εαυτό τους; Πρέπει να τους μάθουμε να εκφράσουν τόσο τη γνώμη, όσο και τα συναισθήματά τους χωρίς φόβο και ντροπή. Ειδικά όταν πρόκειται να τα εκφράσουνε στους φίλους τους. Το μόνο που χρειάζεται είναι να βρουν έναν «έξυπνο», ευγενικό τρόπο για να το κάνουν, μιας κι ένα ξερό «όχι», θα ακουγόταν άσχημα.
Extra tip: Δίνουμε στα παιδιά κάποιους εναλλακτικούς τρόπους άρνησης ούτως ώστε να μπορούν να εκφράσουν ευγενικά την άποψή τους. Τους προτείνουμε λοιπόν κάποιες αρνητικές, πλην όμως ευγενικές απαντήσεις όπως για παράδειγμα «Θα ήθελα πολύ να παίξω μαζί σου, αλλά θα προτιμούσα να διαλέγαμε ένα άλλο παιχνίδι», «Τι θα έλεγες αν αντί για κρυφτό φτιάχναμε ένα παζλ;», «Είμαι λόγο κουρασμένος για κυνηγητό σήμερα. Σου υπόσχομαι όμως να παίξουμε κάποια άλλη στιγμή…» ή «Θα μου άρεσε πολύ να παίζαμε παρέα, αλλά δυστυχώς πρέπει να διαβάσω…».
* Με τη συνεργασία της ψυχολόγου Ειρήνης Μπίρμπου
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)