Ένα νεογέννητο, κοιμάται περίπου 14 με 18 ώρες κατά τη διάρκεια της πρώτης εβδομάδας, χρόνος ο οποίος μειώνεται στις 12 με 16 ώρες μέχρι να κλείσει τον πρώτο μήνα της ζωής του. Κι ενώ εκείνο «χάνεται» στην αγκαλιά του Μορφέα με… τις ώρες, εμείς προσπαθούμε να προλάβουμε τις ανάγκες του και να ξεκλέψουμε λίγο ύπνο ανάμεσα σε ταΐσματα, αλλάγματα και… νανουρίσματα τα οποία κάποιες φορές αποδεικνύονται περισσότερο αποτελεσματικά για εμάς, παρά για εκείνο! Στην ηλικία των 6 με 8 εβδομάδων, το μωρό, αρχίζει να κοιμάται λιγότερο κατά τη διάρκεια της ημέρας και περισσότερο τη νύχτα. Ακόμα και τότε όμως, συνεχίζει να ξυπνά αναζητώντας κάποιες φορές το γαλατάκι του κι άλλες απλά την αγκαλιά της μανούλας. Το ίδιο διάστημα, ο ύπνος του αρχίζει επίσης να «βαραίνει», πράγμα το οποίο σημαίνει ότι τώρα δεν ξυπνά και «τόσο εύκολα».

Τις πρώτες αυτές εβδομάδες ειδικά αν το μωράκι έχει κολικούς ή κλαίει πολύ οι γονείς, και οι παππούδες έχουν την αίσθηση ότι το μωράκι τους «δεν κοιμάται καθόλου»… σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να μοιραστούμε τις ανησυχίες μας με τον παιδίατρο ο οποίος αφού θα έχει εξετάσει το μωράκι μας θα μας διαβεβαιώσει ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας και ότι παίρνει όσο ύπνο αυτό χρειάζεται… Ως γενικό κανόνα πρέπει να θυμόμαστε ότι στους πρώτους 3 μήνες τα μωρά μας δεν κοιμούνται συνεχόμενα πάνω από 4-5 ώρες, αν και υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις!!

Πως μπορούμε να το βοηθήσουμε…

Μπορεί να νομίζουμε ότι είναι «αρκετά νωρίς» για να «μάθουμε» οτιδήποτε στο μικροσκοπικό αυτό πλασματάκι, όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Ακόμα και σε αυτή την τόσο τρυφερή ηλικία, μπορούμε να αρχίσουμε να μυούμε το μωράκι μας σε… όνειρα γλυκά, ακολουθώντας κάποια απλά, βασικά βήματα:

• «Αποκρυπτογραφούμε» τα σημάδια της κούρασης: Όπως ήδη αναφέραμε, το μωρό σε αυτή τη φάση της ζωής του προτιμά να κοιμάται παρά να μένει ξύπνιο… Ένα διάλειμμα 2 ωρών, είναι υπέρ αρκετό λοιπόν για να το δούμε, να το ταχταρίσουμε και να «μιλήσουμε» μαζί του. Αν το παρακάνουμε όμως, κρατώντας το ξύπνιο περισσότερο, τότε μπορεί να του δημιουργήσουμε υπερένταση, κάτι το οποίο μπορεί να διαταράξει το «ρολόι» του και να του δημιουργήσει πρόβλημα στο να ξανακοιμηθεί. Αν λοιπόν «γκρινιάζει» δίχως λόγο, ίσως είναι η ώρα να «βουτήξει» για λίγο στον κόσμο των ονείρων!

• Του «συστήνουμε» τη μέρα και τη νύχτα: Στην ηλικία των δύο εβδομάδων περίπου, το μωρό μας είναι σε θέση να αρχίσει σιγά-σιγά να καταλαβαίνει τη διαφορά της ημέρας από τη νύχτα. Για να το βοηθήσουμε λοιπόν, προσπαθούμε να του κρατάμε όσο το δυνατό περισσότερη συντροφιά με παιχνίδια, τραγουδάκια κι αγκαλιές κατά τη διάρκεια της ημέρας. Επίσης, επιτρέπουμε στο φώς να λούσει το δωμάτιο στο οποίο κοιμάται το μικρό μας αλλά και το υπόλοιπο σπίτι, ανοίγοντας τα παντζούρια, ανεβάζοντας τα ρολά και τραβώντας τις κουρτίνες. Αντίθετα, όταν σουρουπώνει, αρχίζουμε να «ρίχνουμε» τους τόνους. Χαμηλώνουμε τα φώτα και τη φωνούλα μας και προσπαθούμε να μη το «ξεσηκώνουμε» με παιχνίδια και ομιλίες όταν ξυπνάει κατά τη διάρκεια της νύχτας.

• Αρχίζουμε να το «βάζουμε» στο κλίμα: Ένα χαλαρωτικό μπανάκι, μια εντριβή στην κοιλίτσα με ένα ειδικό λάδι, το απαλό του πιτζαμάκι, ο χαμηλός φωτισμός, ένα νανούρισμα κι ένα γλυκό φιλάκι που επαναλαμβάνονται καθημερινά την ίδια περίπου ώρα, είναι ότι, πρέπει για να αρχίσει το μωρό μας να τα συνδέει ως μια «μαγική» ιεροτελεστία η οποία μονάχα ένα πράγμα μπορεί να σημαίνει: Ήρθε η ώρα για «νάνι»…

* Με τη συνεργασία της παιδιάτρου Δρ. Βιβής Παναγοπούλου