Βήμα 1ο: Αποκωδικοποιούμε τα… μωρουδιακά
Δεν υπάρχει καλύτερος και… γρηγορότερος τρόπος για να δεθούμε με το μωρό μας από το να καλύπτουμε τις ανάγκες του και να εκπληρώνουμε τις επιθυμίες του. Για να το κάνουμε αυτό, θα πρέπει πρώτα να αποκωδικοποιήσουμε τη γλώσσα του… Π.χ. Το κλάμα μπορεί να σημαίνει πείνα, ζέστη, κρύο, λερωμένη πάνα ή πονάκια. Το πιπίλισμα επίσης ώρα για φαϊ και η έντονη και διαρκής γκρίνια πολύ πιθανόν να κρύβει πίσω της κούραση και νύστα. Το τέντωμα της πλάτης σαν τόξο (καμπύλη) συνήθως σημαίνει δυσαρέσκεια, αλλά και έλλειψη άνεσης ή… βαρεμάρα.
Βήμα 2ο: Εμπνέουμε εμπιστοσύνη στο μωρό μας
Αφού μάθουμε να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες του, ξεκινάμε να τις καλύπτουμε. Όσο πιο γρήγορα ανταποκρινόμαστε σε αυτές, τόσο πιο γρήγορα θα αρχίσει το μικρό μας να καταλαβαίνει πως είμαστε κοντά του και πως μπορεί να μας εμπιστευτεί. Υπάρχει καλύτερος τρόπος για να αναπτύξουμε το μεταξύ μας δέσιμο από αυτόν;
Βήμα 3ο: Δημιουργούμε ένα οικείο περιβάλλον
Όχι τόσο σε σχέση με τον χώρο, όσο σε σχέση με τις δραστηριότητες της κάθε ημέρας. Το μωρό χρειάζεται πρόγραμμα. Τι ώρα θα φάει, πότε θα κοιμηθεί, πότε θα κάνει το μπανάκι του και πότε θα βγει βόλτα. Ακολουθούμε λοιπόν πιστά τις δραστηριότητές μας φροντίζοντας ταυτόχρονα να είμαστε όσο το δυνατό πιο «παρούσες» –και «παρόντες» για τους μπαμπάδες– σε αυτές. Τι σημαίνει αυτό; Δεν σταματάμε να του μιλάμε και να του περιγράφουμε όλα όσα κάνουμε και προσπαθούμε να διατηρούμε συνεχώς την οπτική επαφή.
Βήμα 4ο: Βάζουμε στη ζωή μας το παιχνίδι
Αφιερώνουμε όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο για το μικρό μας! Παίζουμε μαζί του και γελάμε. Το «τσιγκλάμε» σε κάθε ευκαιρία. Ακόμα κι ένα γαργαλητό σε ανύποπτη στιγμή (όχι όταν κοιμάται!) είναι υπέρ αρκετό για να διασκεδάσει το μικρό μας και να καταλάβει πως είμαστε κοντά του.
Βήμα 5ο: Προσέχουμε εκείνο, αλλά και τον εαυτό μας!
Εννοείται πως θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να καλύψουμε κάθε ανάγκη του μωρού μας. Τι γίνεται όμως με τις δικές μας τις ανάγκες; Δεν πρέπει να ξεχνάμε εκτός από το μωρό να φροντίζουμε και τον εαυτό μας. Δεκάδες έρευνες άλλωστε έχουν αποδείξει πως η ευτυχία μας είναι αλληλένδετη με αυτή του μικρού μας. Η καλή μας διάθεση είναι το κλειδί για όλα όσα θέλουμε να πετύχουμε: Ακόμα και το να δεθούμε με το μωρό μας!
Δέσιμο μετ’ εμποδίων…
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι γονείς αντιμετωπίζουν διάφορα εμπόδια τα οποία δυσκολεύουν τη διαδικασία του δεσίματος με το μωρό τους. Ποια είναι κάποια από αυτά όμως και πως μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε αν ω μη γένοιτο βρεθούν στο δρόμο μας;
- Οι ορμόνες: Ο τοκετός πυροδοτεί έκρηξη ορμονών οι οποίες κάποιες φορές μπορεί να έχουν έντονο αντίκτυπο στη διάθεση της μητέρας. Η επιλόχειος κατάθλιψη είναι ένα από τα εμπόδια που μπορεί να συναντήσουμε στο δρόμο μας. Με υπομονή, επιμονή και συμπαράσταση από τους δικούς μας ανθρώπους θα την ξεπεράσουμε και μετά θα έχουμε όλο το χρόνο στη διάθεσή μας για να αναπληρώσουμε το χαμένο έδαφος.
- Η θερμοκοιτίδα: Το μωρό μας χρειάζεται να παραμείνει για κάποιο διάστημα στη θερμοκοιτίδα. Οι γιατροί και οι μαίες θα κάνουν τα πάντα προκειμένου να μπορούμε να βρισκόμαστε κοντά του κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας (εάν αυτό είναι εφικτό) σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο, να το αγγίζουμε ή να του ψιθυρίζουμε λογάκια.
- Η… δουλειά: Ο εργοδότης δε μας δίνει ούτε μια μέρα παραπάνω από αυτές που δικαιούμαστε βάσει της σύμβασής μας. Αργά η γρήγορα η γιαγιά ή η νταντά θα χρειαστεί να πάρει τη θέση μας… Αυτό που χρειάζεται να καταλάβουμε είναι ότι απλά θα αναπληρώσει ένα κομμάτι του κενού που θα αφήσουμε επιστρέφοντας στο γραφείο. Κανείς δεν πρόκειται να μας αντικαταστήσει. Γυρνώντας από το γραφείο θα έχουμε όλο το χρόνο για να ασχοληθούμε με το μικρό μας!
Της Μάρθας Αγγελοπούλου με τη συνεργασία της ψυχολόγου Ειρήνης Μπίρμπου (eirini_mpirmpou@yahoo.gr).
Διαβάστε περισσότερα στο www.paidimag.gr.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)