10 χρυσοί κανόνες πειθαρχίας!

Μελέτες υποστηρίζουν πως όταν οι γονείς θέτουν σταθερά όρια, τα παιδιά μεγαλώνουν έχοντας μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από τα παιδιά των οποίων οι γονείς τους επιτρέπουν να συμπεριφέρονται όπως τους αρέσει. Έχοντας κατά νουν πως πειθαρχία σημαίνει διδασκαλία ενός αποδεκτού τρόπου συμπεριφοράς (και όχι τιμωρία), πειθαρχήστε το παιδί ακολουθώντας τις παρακάτω κατευθυντήριες γραμμές: 

• Δώστε στο παιδί μια λίστα με 10-12 σταθερούς και κατανοητούς κανόνες, όπως «καθόμαστε στο ειδικό καρεκλάκι στο αυτοκίνητο, δεν δαγκώνουμε, πηγαίνουμε για ύπνο μόλις το λέει ο μπαμπάς ή η μαμά κ.λπ». Προσοχή: Δεν πρέπει να διαπραγματεύεστε για τέτοιους κανόνες! 

• Ενημερώστε το πως για θέματα όπως ποια βιβλία μπορεί να διαβάσει, ποια παιχνίδια μπορεί να πάρει στο αυτοκίνητο κ.λπ. θα επιλέγει το ίδιο. Βοηθήστε το να καταλάβει ποιες είναι οι δικές του επιλογές και ποιες όχι.

• Κατανοήστε τη διαφορά μεταξύ επιθυμιών και αναγκών. Σε καταστάσεις όπως η πείνα, ο πόνος, ο φόβος υπάρχει ανάγκη να αντιδράσετε άμεσα. Αν όμως το παιδί κλαίει για άλλους λόγους, πιθανότατα εξαιτίας μιας απογοήτευσης ή για μια επιθυμία που δεν πραγματοποιήθηκε, δεν χρειάζεται να το μαλώνετε ή να του φωνάζετε. Πείτε του απλώς πως καταλαβαίνετε πώς νιώθει.

• Μην αρκείστε σε μια απαγόρευση. Το παιδί πρέπει να ξέρει το λόγο για τον οποίο του απαγορεύετε να κάνει κάτι, διότι μόνο έτσι δεν θα το επαναλάβει. Αντί να πείτε «μην παίζεις με το μαχαίρι», εξηγήστε το γιατί: «μην παίζεις με το μαχαίρι, γιατί μπορεί να κοπείς και μετά θα πονάς».

• Ζητήστε με ήρεμο τόνο φωνής να σας εξηγήσει το λόγο που αναποδογύρισε το πιάτο του ή πέταξε με δύναμη το τηλεκοντρόλ στο πάτωμα. Αφήστε το να σας πει τι είναι αυτό που το ώθησε να κάνει αυτήν την πράξη και στη συνέχεια ρωτήστε το αν πραγματικά πιστεύει πως είναι σωστή. Με τον τρόπο αυτό το βοηθάτε να συνειδητοποιήσει το λάθος του.

• Μην υποχωρήσετε σε πείσματα, θυμούς ή επιθετικές συμπεριφορές. Αν το παιδί είναι σε μέρος που δεν μπορεί να βλάψει τον εαυτό του, αγνοήστε το. 

• Δώστε έμφαση στο «όχι». Πείτε το σταθερά και με νόημα. 

• Διατηρήστε πάντα τη δύναμη του ρόλου σας ως γονιός. Μην ξεχνάτε πως δεν χρειάζεται πάντα να αιτιολογείτε τους κανόνες που θέτετε. 

• Μην απειλείτε ή υπόσχεστε πράγματα στο παιδί, αν δεν είστε σίγουροι πως θα τα τηρήσετε. Έτσι μειώνετε την εμπιστοσύνη του σ εσάς. 

• Πείτε «όχι» στη σωματική τιμωρία! Το ξύλο δεν αποτελεί μέσο πειθαρχίας… Μπορεί το άτακτο πιτσιρίκι να σας βγάζει πολλές φορές εκτός εαυτού, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να του συμπεριφέρεστε χρησιμοποιώντας σωματική βία (ξυλιές στον ποπό, χαστούκια, τράβηγμα μαλλιού κ.λπ.). Το ξύλο αποτελεί τη χειρότερη μορφή άσκησης βίας και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί μέσο διαπαιδαγώγησης, αφού το παιδί δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς σας ενόχλησε στη συμπεριφορά του και συνεπώς μπορεί να το επαναλάβει. Έχετε κατά νουν πως χτυπώντας το του περνάτε το μήνυμα πως αυτή η συμπεριφορά είναι ένας αποδεκτός τρόπος εκδήλωσης του θυμού, ενώ ταυτόχρονα «γκρεμίζεται» η εμπιστοσύνη του προς εσάς. Την επόμενη φορά λοιπόν που το μικρό σας «παίξει» με τα νεύρα σας, προσπαθήστε να συγκρατηθείτε επιλέγοντας πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να του εξηγήσετε πως αυτό που έκανε δεν πρέπει να επαναληφθεί.

Της Έλενας Γεμελιάρη με τη συνεργασία της ψυχολόγου Μαρίας Μπάχα.

Διαβάστε περισσότερα στο www.paidimag.gr.