Με ένα αυθόρμητο μήνυμά του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Faceobook, ο μάγειρας της Ελένης Μεναγάκη, Βασίλης Καλλίδης, περιέγραψε όσο πιο παραστατικά γινόταν, την «περιπέτειά» του στο super market σε μία συνηθισμένη επίσκεψη.
«Πρωί πρωί στο σούπερ μαρκέτ να πάρω σιμιγδάλι, με το καλύτερο μου πρωινό χαμόγελο και την διάθεση που έχω την πρώτη μέρα, μόλις γυρίζω από ταξίδι, θαρρείς και ήμουν μετανάστης 35 χρόνια σε βέλγικα ανθρακωρυχεία. Περιμένω στην ουρά και παρατηρώ την υπέργηρη κυρία να έρχεται αργά-αργά με ένα μαϊντανό, ένα ρύζι και ένα καλσόν στην πλακέ συσκευασία του, στο χέρι. Της λέω να περάσει μπροστά, χαμογελαστά και μου λείπει πως έχει περισσότερα πράγματα από μένα αφού εγώ κρατώ δύο μόνο πακέτα. Την πείθω και περνά, όμως κάτι ξεχνά και πάει πάλι πίσω. Πάει και βρίσκει μια υπάλληλο, που είναι σκυμμένη στα γάλατα και κάτι κοιτά. "Συγνώμη" λέει χαμογελαστά η ηλικιωμένη κυρία και περιμένει απάντηση και επιμένει ευγενικά ακόμα δύο φορές. Σηκώνεται η αγενέστατη, τα βλέπω εγώ όλα αυτά και αρχίζω και φουντώνω και της λέει "ναι" τύπου ενοχλημένη. "_Τι μέγεθος είναι το καλσόν αυτό κούκλα μου; "_medium" "_τι σημαίνει αυτό αγάπη μου;" "_medium" απαντά ειρωνικά η ενοχλημένη. Σαστισμένη η γιαγιά δεν ξέρει τί να κάνει και την παρακαλά για βοήθεια, όρθια, ανάμεσα σε κόσμο και απογοητευμένη. Σταματώ εδώ το πιάσατε το στόρυ, ακόμα τρέμω. Εμείς όλοι οι πολιτισμένοι που τρέχουμε και σώζουμε κουτάβια, που ανακυκλώνουμε, που βάζουμε λάμπες οικονομίας, που πάμε σε μπαζάρ και φτιάχνουμε καπκέηκς για άστεγους, περνάμε δίπλα από γέρους και δε δίνουμε σημασία. Σορυ κιόλας για το πρωινό πέσιμο, δεν είναι γι αυτά το Instagram, απλά περνώντας το φανάρι δάκρυσα από τα νεύρα μου, δεν ήξερα τί να κάνω. Έβαλα στη θέση της χαμογελαστής υπέργηρης κυρίας, τη μάνα μου και μ έπιασε πόνος στο στήθος. Αλήθεια! Σκέφτηκα να πάνω να βρω τον διευθυντή να του τα πω, μα τί θα γίνει; Χαιρέτισα την κυρία πάλι χαμογελαστά και μου απάντησε "καλή επιτυχία στον χαλβά, να βάλετε μπόλικο αμύγδαλο, να τον κάνετε όπως μου αρέσει!" Έφυγα με την σκέψη της, αφού τη βοήθησα να βρει καλσόν και λέω δε πειράζει που η πιτσιρίκα είναι αγενής , αρκεί που είναι η μεγάλη κυρία ευγενική και μας μαθαίνει.»
