“Το Ευτυχισμένοι Μαζί δεν με βοήθησε καθόλου στην πορεία μου σαν ηθοποιό, έπαθα την τρίτη μου υπερκόπωση και μπήκα στο νοσοκομείο”

Συνέντευξη στο περιοδικό ΕΓΩ και τον Θάνο Ξάνθο παραχώρησε η Βιβη Κόκκα, που υποδύθηκε με τεράστια επιτυχία τη «Βίκυ», φιλόλογο στο επάγγελμα στην κωμική σειρά του Mega «Eυτυχισμένοι Μαζί».

Η ίδια αναφέρθηκε στην σειρά και αποκάλυψε πως δεν την βοήθησε καθόλου στην πορεία της σαν ηθοποιό, καθώς έπαθε υπερκόπωση και μπήκε στο νοσοκομείο.

Πώς προέκυψε ο ρόλος σας στη σειρά «Ευτυχισμένοι Μαζί»;

Ο κ. Μπέζος με είχε δει να παίζω στο θέατρο κι έτσι όταν «έπεσε» το όνομά μου στο τραπέζι για τον ρόλο της Βίκυς, με τη σύμφωνη γνώμη του σκηνοθέτη μας, του Αντρέα Μορφονιού, με επέλεξαν για τον ρόλο. Είχα μεγάλη θεατρική εμπειρία, αλλά ήταν η πρώτη μου τηλεοπτική εμφάνιση. Ανήκα στη γενιά των θεατρικών ηθοποιών που «σνόμπαραν» την τηλεόραση και είχα αρνηθεί όλες τις προηγούμενες προτάσεις που μου είχαν γίνει. Με τα χρόνια άλλαξε η οπτική μου σ’ αυτό το θέμα. Άρχισα να καταλαβαίνω πως δεν φταίει η τηλεόραση, αλλά ο τρόπος που την αντιμετωπίζει κανείς. Έτσι, όταν ήρθε η πρόταση για το «Ευτυχισμένοι Μαζί», το όνομα του Γιάννη Μπέζου ήταν για μένα εγγύηση ποιότητας και χωρίς δεύτερη σκέψη δέχτηκα τη δουλειά. Και φυσικά δεν το μετάνιωσα ποτέ!

Κατά πόσο η σειρά σας βοήθησε στην μετέπειτα πορεία σας;

Όσον αφορά την πορεία μου σαν ηθοποιό, νομίζω καθόλου! Όταν έκανα τα γυρίσματα, έπαθα την τρίτη μου υπερκόπωση και μπήκα στο νοσοκομείο. Εκείνη την εποχή δούλευα στο θέατρο, έπαιζα στην τηλεόραση, σκηνοθετούσα μια μουσική παράσταση στο «Τρένο στο Ρουφ», δίδασκα και σκηνοθετούσα μια θεατρική ομάδα. Κάποια στιγμή απλά κατέρρευσα. Στο νοσοκομείο σκεφτόμουν ότι κάτι δεν κάνω καλά στη ζωή μου. Δεν ήταν δυνατόν ξανά και ξανά να εξαντλώ σε τέτοιο βαθμό τον οργανισμό μου. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου, όταν βγω, να το ψάξω λίγο παραπάνω. Έτσι, έχοντας αυτή την πρόθεση, μια σειρά από συγκυρίες έφεραν στη ζωή μου τις εναλλακτικές θεραπείες. Ξεκίνησα από θεραπευόμενη και κατέληξα θεραπεύτρια! Το κομμάτι της υποκριτικής είχε μπει  πια σε δεύτερη μοίρα στις προτεραιότητές μου. Άρχισα να αρνούμαι προτάσεις και «έπεσα με τα μούτρα» στις σπουδές και στην εφαρμογή των εναλλακτικών θεραπειών. Αυτό όμως που μου προσέφερε η σειρά, ήταν η κάλυψη της ματαιοδοξίας της αναγνωρισιμότητας που έχει κάθε ηθοποιός και η αγάπη που έλαβα από τον κόσμο. Και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό, γιατί δεν άφησα πίσω μου αυτό το επάγγελμα με απωθημένα και ανεκπλήρωτα όνειρα.