Καλεσμένη στην εκπομπή "Μαμά - δες" βρέθηκε η ηθοποιός Αρετή Πασχάλη και μίλησε στη Τζένη Θεωνά για την μητρότητα, αλλά και την επιλόχειο κατάθλιψη που πέρασε.
«Όταν γέννησα, το μωράκι μας έμεινε στο νοσοκομείο γιατί έπρεπε να μείνει στη θερμοκοιτίδα, παράμεινα με τον σύντροφό μου, ήμασταν ακόμη οι δυο μας. Την επόμενη μέρα που βγήκα από το μαιευτήριο, φόρεσα τα καλά μου, φόρεσα τα τακούνια μου, βάφτηκα, φτιάχτηκα και πήγαμε σε μια πολύ ωραία ταράτσα ενός εστιατορίου για να γιορτάσουμε τον ερχομό του Αλκίνοου. Είχα το ράμματα και το έπαιζα υπέρλαμπρη, πονούσα πάρα πολύ, αλλά ήθελα να το ζήσω.
Έρχεται η μέρα να πάρουμε το μωρό στο σπίτι μας. Εκεί ξεκινάει για εμένα μια πάρα πολύ σκοτεινή και δύσκολη περίοδος. Με το που μπαίνω στο σπίτι με το παιδί, κοιμόταν, πάω στον καναπέ, κάθομαι και παίρνω τηλέφωνο την μαμά μου. Άρχισα να κλαίω. Της λέω "μαμά, δεν είμαι καλά, σε χρειάζομαι". Το συναίσθημα μου ήταν ότι είμαι το κοριτσάκι που πηγαίνει στο σχολείο, μου συμβαίνει κάτι που δεν ξέρω τι είναι και πως να το αντιμετωπίσω, για το μόνο που είμαι βέβαιη είναι ότι θέλω τη μαμά μου, να με πάρει αγκαλιά και κάπως να φροντίσει αυτό το πλάσμα.
Εγώ δεν είχα καμία σύνδεση μαζί του, δεν ξέρω τι να το κάνω, δεν ξέρω τίποτα. Και έτσι και έγινε. Ήρθε η μητέρα μου στο σπίτι και γω άρχισα ξαφνικά να εκδηλώνω μια πάρα πολύ υποτονική συμπεριφορά. Άρχισα να πέφτω όλο και περισσότερο, κάθε μέρα που περνούσε ήταν όλο και πιο δύσκολη για μένα. Δεν μπορούσα να σηκωθώ να πάω από τον καναπέ στο κρεβάτι και το αντίστροφο. Άρχισα να μην έχω διάθεση για τίποτα, δεν μπορούσα να πάρω το παιδί στην αγκαλιά μου, δεν μπορούσα να χαρώ. Δεν μπορούσα να χαρώ τον Νικορέστη, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για το παιδί. Ήθελα μόνο να κλαίω.
Δεν μπορούσα να βρω χαρά σε τίποτα και κανένα νόημα στη ζωή. Αισθανόμουν ότι τελειώνει η ζωή μου, τελειώνω σαν επαγγελματίας, τελειώνω ως γυναίκα και δεν θα είμαι ποθητή στον άντρα μου. Σκεφτόμουν γιατί έκανα παιδί; Γιατί έφερα στον κόσμο ένα παιδί; Φυσικά, το αισιόδοξο σε όλη αυτή την ιστορία ήταν πως κατάλαβα πολύ γρήγορα ότι έχω πρόβλημα και ζήτησα να πάω σε ψυχίατρο και σε ψυχολόγο. Θα μπορούσα να το είχα κάνει και νωρίτερα, βέβαια, αυτό είναι το λάθος που μου αναγνωρίζω γιατί το έκανα ένα τρίμηνο - τετράμηνο αργότερα. Και ο Νικορέστης είχε να διαχειριστεί πολλά πράγματα. Ένα παιδί και μια γυναίκα μη λειτουργική. Πήγα σε ψυχίατρο, με βοήθησε με αγωγή και ταυτόχρονα έκανα ψυχοθεραπεία. Η αγωγή δεν σε πιάνει αμέσως. Είμαι τυχερή γιατί είχα ένα υποστηρικτικό πλαίσιο. Δεν μπορούσα να πλύνω το παιδί, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Μείναμε στους γονείς του Νικορέστη και με αγκάλιασαν σαν δικό τους παιδί», είπε η Αρετή Πασχάλη.
Δείτε το βίντεο που ακολουθεί.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)