Ξέρω, ξέρω. Τι δουλειά έχουν οι γυναίκες στο γήπεδο αν δεν είναι σύντροφοι ποδοσφαιριστών ή δεν κάνουν αγγαρεία και πάνε παρέα με το αγόρι τους; Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι; Έχω δει άλλωστε πολλούς άντρες να ουρλιάζουν στις συναυλίες του Ρουβά; Όχι, ούτε σύντροφος κανενός ποδοσφαιριστή είμαι (θα το 'ξερες), ούτε εξυπνάδες περί μπάλας θέλω να πω.
Απλώς μου αρέσει το ποδόσφαιρο τα τελευταία τρία χρόνια, τυχαίνει να έχω κάνει στενή παρέα με κάποιους ποδοσφαιριστές (κανά δυο) και θέλω να δω τις προσπάθειες της εθνικής μας ομάδας από κοντά, όταν μπορώ! Δε θα σου πω αν πρέπει να φύγει ο Ρανιέρι, ούτε τι να κάνει η ΕΠΟ, αλλά μπορώ να σου εγγυηθώ ότι αν πας στο γήπεδο να δεις εθνική θα γουστάρεις. Με το κλίμα, με την αγάπη όλων για τα 11 αγόρια που τρέχουν στο γήπεδο για να σε κάνουν να χαρείς (ναι και γιατι είναι η δουλειά τους να τρέχουν στο γήπεδο), με το πόσο εύκολα γίνεσαι παρέα με τους διπλανούς σου και με το πόσο πτώμα νιώθεις όταν φύγεις μετά από δυο ώρες.
Μόλις καθίσεις στις κερκίδες μπαίνεις στο κλίμα! Σε ενδιαφέρει να κερδίσει η ομάδα σου και ξέρεις πως είσαι εκεί για να βοηθήσεις στην ψυχολογία των παικτών. Σηκώνεσαι για να ακουστεί ο εθνικός ύμνος και ανατριχιάζεις. Ναι, είναι τέλεια. Και μετά αρχίζει ο αγώνας. Εννοείται ότι εκτός των φάσεων του ματς, θα σχολιάσεις με τη φίλη σου (ναι με φίλες μου πάω γήπεδο, όχι με αγόρια), τις συντρόφους των ποδοσφαιριστών, τις αντιδράσεις τους αν ο καλός τους χτυπήσει και βέβαια θα δεις ποιος ομόρφυνε, ποιος όχι και ποιος είναι σταθερά κούκλος.
Ξαναλέω: δε θα κάνω σχόλια για την ήττα!!! Έχω πανηγυρίσει πολλές νίκες της ελληνικής εθνικής ομάδας και νιώθω πως αυτό που ζούμε είναι μια κακή περίοδος που θα αλλάξει. Κι έφαγα τα νύχια μου την ώρα που φτάναμε κοντά στο να σκοράρουμε και δεν γινόταν, και τσίριζα κάθε φορά που μας έσωζε ο Ορέστης και είχαν σπάσει τα νεύρα μου στο τέλος με τα δοκάρια που δεν έμπαινε το γκολ να χαρούμε έστω με την ισοπαλία και πάλευαν ο Χριστοδουλόπουλος με τον Κονέ. Και βέβαια έφυγα στεναχωρημένη για το αποτέλεσμα, όχι γιατί ήταν κάποιο προσωπικό μου πρόβλημα, αλλά γιατί να, θέλω να κερδίζουμε και ξέρω πως μπορούμε. Κι αν το σκεφτείς ψύχραιμα (και δεν έχεις παίξει χρήματα στο στοίχημα για να τα κλαις), είναι και το γήπεδο μια μορφή ψυχαγωγίας, κάτι διαφορετικό, πόσο μάλλον όταν είσαι εκεί για να δεις και να στηρίξεις τη χώρα σου. Και στα ευχάριστα, αλλά και στα δυσάρεστα. Χειροκρότημα.
Η Νάνσυ Παραδεισανού είναι η διευθύντρια του WWW.FTHIS.GR
Επικοινωνήστε μαζί της στο: nparadeisanou@daphne.gr, Twitter: Nansou
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)