Η Πηνελόπη Πλάκα φωτογραφίζεται στη γενέτειρα της, τη Θεσσαλονίκη και κάνει αναδρομή στα παιδικά και εφηβικα της χρόνια.
Τι νιώθεις κάθε φορά που επιστρέφεις στη Θεσσαλονίκη;
Έχω υπέροχες αναμνήσεις από τη Θεσσαλονίκη. Θυμάμαι τη μυρωδιά από το κοτόπουλο με ρύζι και τα γεμιστά κολοκυθάκια που έφτιαχνε η μητέρα μου, τη γιαγιά και τον παππού μου που έμεναν στο Άδενδρο –δέκα λεπτά από τη Θεσσαλονίκη– τα πεύκα στην αυλή του σχολείου μου... Νιώθω μια γλυκιά νοσταλγία κάθε φορά που θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια.
Ήσουν δημοφιλής στο σχολείο;
Το αντίθετο. Ήμουν ένα πολύ μαζεμένο κορίτσι. Δεν ήμουν αυτή που έλεγε τα αστεία ή που θα οργάνωνε τους υπόλοιπους για να παίξουμε. Δεν ήμουν, αυτό που λέμε, η ψυχή της παρέας. Με θυμάμαι να είμαι μόνη μου, απομονωμένη από τα άλλα παιδιά. Όχι επειδή με κορόιδευαν ή δεν ήθελαν να με κάνουν παρέα, αλλά επειδή ένιωθα διαφορετική. Μόνο μία φίλη είχα, με την οποία είχαμε γνωριστεί στο σχολικό. Δεν είχα πολλές φίλες και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ζήτησα από τους γονείς μου, όταν θα πήγαινα Γυμνάσιο, να με αλλάξουν σχολείο. Μέχρι τη ΣΤ' Δημοτικού πήγαινα στο ιδιωτικό εκκλησιαστικό σχολείο «Απόστολος Παύλος». Στο Γυμνάσιο πήγα σε δημόσιο, αλλά κι εκεί ένιωθα διαφορετική.
Διαβάστε περισσότερα στο ΟΚ! που κυκλοφορεί
