«Στα 25 πήδηξα στο κενό από τα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων όταν έκριναν ότι έπρεπε να πάω φυλακή για μικροποσότητα ναρκωτικών που είχα αγοράσει για προσωπική χρήση», λέει, στο «Πρώτο Θέμα», ο Βασίλης Ζούλιας και συνεχίζει: «Μετά την απόπειρα αυτοκτονίας, άλλαξε η στάση του δικαστικού σώματος απέναντι στους χρήστες. Όταν βγήκα από το νοσοκομείο, κόσμος με σταματούσε στον δρόμο και μου έδινε συγχαρητήρια. Κανένας δεν σκεφτόταν ότι εγώ απλά φοβόμουν να ζήσω, καθώς γνώριζα ότι με περίμενε κόλαση, τόσο μέσα στον Κορυδαλλό, όσο και έξω». Το συναρπαστικό ταξίδι της ζωής του Έλληνα σχεδιαστή, που έμελλε να στεφθεί βασιλιάς του στυλ, έφτασε στο χείλος του θανάτου. «Ας μην έχουμε παρωπίδες. Στα ναρκωτικά με έριξε ο κόσμος της μόδας. Ουσιαστικά γεννιόμαστε με μία προδιάθεση και κάποιες καταστάσεις ίσως μας ωθούν στις εμπειρίες. Έχω ζήσει μία ριψοκίνδυνη ζωή. Έκανα χρήση από τα 15 μέχρι τα 29 και σταμάτησα, αυτό τα λέει όλα. Θέλησα να καθαρίσω όταν ένιωσα ότι είχα αγγίξει πάτο. Το μυαλό, το σώμα και η ψυχή μου είχαν αρρωστήσει και δεν το άντεχα. Τα πρωινά ντυνόμουν όμορφα και ήμουν συνεπής στην δουλειά μου και τα βράδια αρρώσταινα και δεν το ήθελα πια».
Ο Βασίλης Ζούλιας κατάφερε να αλλάξει την ζωή του ζητώντας βοήθεια και παρακολουθώντας ένα πρόγραμμα απεξάρτησης με 12 βήματα, τις συνεδρίες του οποίου παρακολουθεί μέχρι σήμερα: «Έκτοτε, τους χρήστες ναρκωτικών του δρόμου τους βλέπω στα μάτια, καθώς στο βλέμμα τους αντικατοπτρίζεται ο παλιός εαυτός μου. Πάντα έχω κάτι να τους πω κι ένα χαρτί να τους δώσω με το ό,τι έκανα εγώ. Στην τσέπη μου υπάρχουν πάντα σημειώσεις με τις σχετικές διευθύνσεις».
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)