Οικογενειακή απόδραση στο Ναύπλιο

ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ : ΝΑΥΠΛΙΟ

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ : ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

EXTRA BONUS:  Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ

Με τη Λάουρα γνωριστήκαμε μια μέρα του χειμώνα στην καφετέρια του πανεπιστημίου. Από την πρώτη στιγμή ταιριάξαμε και μέσα μας διαισθανθήκαμε ότι δεν θα  ήταν μια τυχαία φιλία… θα ήταν μια σχέση ζωής! Όλα τα φοιτητικά μας χρόνια κάναμε παρέα… περάσαμε εξεταστικές μαζί (πολλές εξεταστικές), γιορτές, εξόδους, ξενύχτια ( είτε για διάβασμα, είτε για βραδινές εξορμήσεις), αγωνίες, άγχη αλλά και πολλές ξέγνοιαστες στιγμές!!!

Ύστερα εγώ ασχολήθηκα με τη δημοσιογραφία. Πολλές ώρες δουλειά!!! Η Λάουρα επέστρεψε στην Κύπρο, την πατρίδα της. Εκεί για ένα διάστημα χαθήκαμε… αλλά πάντα θυμόμασταν έστω και πιο αραιά να παίρνουμε τηλέφωνο η μια την άλλη. Και μετά ήρθε ο γάμος… δύο υπέροχα παιδιά η Λάουρα και ο Μάριος παντρεύτηκαν. Αεροπλάνο και στην Κύπρο!!! Τον γάμο τους όλοι όσοι ήμασταν εκεί τον θυμόμαστε ακόμα. Στην αρχή μεγάλη συγκίνηση όταν βλέπαμε το βίντεο με όλη την πορεία της σχέσης τους  και μετά πολύ κέφι και χορός μέχρι το πρωί!!! Λίγα χρόνια αργότερα έρχεται η Αλεξάνδρα στον κόσμο… η κόρη μας. Και 7 μήνες αργότερα ο Χρήστος… ο γιος των καλών μας φίλων!!!

Και φέτος είχαμε την τύχη ( εντάξει εμείς τα κορίτσια βάλαμε το χεράκι μας λίγο παραπάνω) να βρεθούμε όλοι μαζί οικογενειακώς στο Ναύπλιο για διακοπές!!! Πρωινό εγερτήριο… στη θάλασσα νωρίς το πρωί… με 3 τσάντες ( το λιγότερο στον ώμο) να στρώνουμε τα πράγματα στην παραλία τουλάχιστον 15 λεπτά στο πήγαινε και άλλα τόσα για να τα μαζέψουμε στο τέλος… κουβαδάκια, φτυαράκια, μπρατσάκια, σωσίβια, πετσέτες, 2-3 μαγιό, άλλες τόσες αλλαξιές ρούχα, φαγητά ( από μπανάνες μέχρι κεφτεδάκια!) είναι μόνο μερικά από αυτά που είχαν μέσα τους αυτές οι τσάντες θαλάσσης που αν είχανε στόμα αυτές οι τσάντες ούτε κι εγώ ξέρω τι θ αακούγαμε (πάνε οι εποχές που μέσα είχαμε τα πιο σέξι μας μαγιό, τα καλλυντικά μας, τις μάσκες μαλλιών και τα λάδια). Και μετά η περιπέτεια ξεκίναγε… θάλασσα, μπάνιο, τρέξιμο στην παραλία, τάισμα, αλλαγή πάνας, μαγιό, ρούχων και πάλι από την αρχή. Και γύρω στις 14.00 το μεσημέρι να τρέχουμε να προλάβουμε να φάμε πριν μας κοιμηθούν στο αυτοκίνητο( και μετά ποιος αντέχει να το πάει σερί μέχρι το βράδυ!) και γύρω στις 15.00 όλοι για ύπνο. Μια μέρα μόνο αφού κοιμήθηκαν όλοι ξεκλέψαμε δυο ωρίτσες να πάμε για καφέ οι δυο μας… και είπαμε τόσα πολλά όσα δεν είχαμε πει όλες τις μέρες μαζί, αλλά το χαρήκαμε τόσο πολύ… κι ας ήμασταν ερείπια  μετά για το υπόλοιπο της ημέρας. Και το βράδυ τρενάκια, ποδήλατα, βόλτες με την άμαξα και κυνηγητό… πολύ κυνηγητό!!! (Α! και πολύ φαγητό)

Οι μέρες πέρασαν γρήγορα σαν νεράκι… και περάσαμε τόσο, μα τόσο όμορφα… και νιώθαμε τόσο γεμάτες… κι ας μην είχαμε το χρόνο να τα πούμε όσο θα θέλαμε… το βλέπαμε στο πρόσωπο η μια της άλλης ότι είμαστε ευτυχισμένες με την οικογένεια μας και τα υπέροχα πλασματάκια μας… και όταν τους αποχωριστήκαμε εγώ ήμουν ήρεμη… ότι η φίλη μου που τόσο αγαπώ είναι χαρούμενη με τους άντρες της… παρά τις δυσκολίες που όλοι έχουμε… ότι έχει τον άντρα της, το στήριγμα της, το παιδάκι τους… το κουκλί τους!!!

Λάουρα, Μάριε, Χρήστο σας αγαπάμε ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΣ!!! Και ανυπομονούμε για τις επόμενες διακοπές!!! Μάριε ξέρεις εσύ… για relax… ( με ένα ακόμα παιδάκι ακόμα,  το relax μετά το 2030!!!)

Υ.Γ ευχαριστούμε θερμά τον καλό μας φίλο Νίκο Σαμαρά που εκτέλεσε χρέη φωτογράφου( καθώς οι μπαμπάδες έτρεχαν πίσω από τα μωρά). Μη νομίζετε ότι εμείς ήμασταν κυρίες, χαλαρές!!! όλες οι φωτογραφίες μαζί ζήτημα να πήραν πάνω από 3 λεπτά!.. και εννοώ για όλες τις μέρες των διακοπών!!!