Ο Γιώργος Καπουτζίδης εξομολογείται: “Δεν είναι ντροπή να είσαι γκέι”

Μία άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη έδωσε στη Lifo, ο Γιώργος Καπουτζίδης.

Ο γνωστός ηθοποιός και σεναριογράφος μίλησε στη Χριστίνα Γαλανοπούλου για τη διαφορετικότητα και εξέφρασε για ακόμα μία φορά τις απόψεις του περί ισότητας και ανθρώπινων δικαιωμάτων.

 «Δεν πιστεύω ότι είναι θέμα ορατότητας. Πιστεύω ότι το να βγω και να μιλήσω εγώ, για το θέμα της δικής μου σεξουαλικότητας είναι αδιάφορο. Αυτό το οποίο εγώ οφείλω να πω, ως άνθρωπος της τηλεόρασης, και μ’ ενδιαφέρει πολύ περισσότερο, παρά μια ατάκα που θα καπελώσει το πραγματικό νόημα, είναι μια κουβέντα προς τους γονείς που έχουν παιδιά γκέι: να είναι περήφανοι για τα παιδιά τους, να τα αγαπάνε, να μην τα αφήνουν ανοχύρωτα στο μίσος και τη βλακεία που υπάρχει εκεί έξω. Να καταλάβουν ότι δεν είναι ντροπή να είσαι γκέι. Ντροπή είναι να είσαι τεμπέλης, να είσαι κουτσομπόλης και αχαΐρευτος, ντροπή είναι να μην προσπαθείς. Κι όταν βλέπετε στην τηλεόραση ή εκεί έξω ανόητους ανθρώπους να λένε χυδαία πράγματα, κλείστε την. Αυτά είναι ντροπή. Αυτά η Ελλάδα αρνείται να τα λύσει. Δεν κάνει την παραμικρή προσπάθεια να ξυπνήσει από τους μικροαστισμούς και όσα έβλεπε στις ελληνικές ταινίες του ’60. Ότι πρέπει η ταινία να τελειώσει με τον γάμο».

-Φοβηθήκατε την αντίδραση του κόσμου τη μέρα που μιλήσατε ανοιχτά περί διαφορετικού;

 «Φόβο, όχι δεν ένιωσα. Απλώς περίμενα ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις. Και υπήρξαν και τέτοιες φωνές. Όμως, το υγιές κομμάτι αντέδρασε τόσο πολύ, μαζικά, ομαδικά, δυναμικά και ήρθε και το υπερκάλυψε το άλλο. Και εκεί κατάλαβα ότι μπορούσαμε. Τόσα χρόνια μπορούσαμε να δώσουμε μια λύση και πολύ απλά δεν το κάνουμε. Προσωπικά, νιώθω ότι μιλάω ξεκάθαρα, όχι τώρα, αλλά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τα ‘χω πει. Κι έχω βαρεθεί να ακούω ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη να δεχθεί κάποια πράγματα. Πιστεύω ότι αν θέλει η κοινωνία να ετοιμαστεί, είναι θέμα 5 λεπτών. Κοιτάει μέσα της, αποφασίζει ότι δεν τη νοιάζει να κρίνει κανέναν, τον γάμο, το διαζύγιο ή το σπίτι κανενός και φτιάχνει τη ζωή της. Κάνει focus στον κόπο της και την εξέλιξή της. Κι εγώ δεν έχω την υπομονή να περιμένω την ελληνική κοινωνία να ετοιμαστεί. Και δεν την βλέπω και να ετοιμάζεται. Δολοφονίες κάνει. Δεν βλέπω κάποια προετοιμασία».