Από τη Νάνσυ Παραδεισανού.
Τηλεφώνησα στο Βαγγέλη Περρή για να κανονίσουμε τη συνέντευξή μας. "Έλα από το ραδιόφωνο", μου είπε. Ο Βαγγέλης κάνει εκπομπή στα "Παραπολιτικά" παρέα με την Αθηναϊδα Νέγκα. Εκεί τον συνάντησα και σας μεταδίδω τη συζήτησή μας, άκοπη και αμοντάριστη. Όπως ακριβώς τα είπαμε, κάνοντας έναν απολαυστικό (για εμάς) διάλογο μισής ώρας.
Η Μενεγάκη δεν έκανα καλά που έκανε παιδί στα 45 της; Μια χαρά έκανε. Καθόμαστε και συζητάμε, τι επιλογές θα κάνει ο καθένας. Αν το κάνεις σε βάρος οποιουδήποτε δικού μας χαρακτηριστικού το καταλαβαίνω, να ασχοληθούμε. Δηλαδή αν έλεγε «εγώ θα κάνω παιδί και απαγορεύω σε οποιονδήποτε άλλο να το κάνει» μας αφορά, αλλά αν κάποιος επιλέγει να κάνει κάτι στη ζωή του καλά κάνει.
Θα πας το «Πρωινό» στη Σύρο; Υπήρχε μια τέτοια σκέψη και μια προσπάθεια, το θέλαμε όλοι πάρα πολύ αλλά δεν είχε καλή εξέλιξη γιατί το ξεκινήσαμε ίσως περισσότερο καθυστερήμενα από ό,τι θα έπρεπε. Υπάρχουν κάποιες δυσκολίες γιατί είναι στην καρδιά της τουριστικής περιόδου και νομίζω ότι δύσκολα θα επιτευχθεί, αλλά επειδή υπάρχει αυτή η διάθεση ας μην το ξεγράψουμε τελείως, μπορεί να γίνει. Το σχέδιο ήταν να πάμε για μια εβδομάδα. Και λέω να «πάμε» γιατί εγώ θα πήγαινα ως συνοδός, να τους δείξω το νησί. Αλλά πιο καλά, ας το αφήσουμε, να υπάρχει μια εκκρεμότητα που μπορεί να οδηγήσει στην πραγματοποίηση της ιδέας.
Ήσουν από τους πρώτους που είχε πιστέψει στη Φαίη όταν είχε πρωτοκατέβει από τη Θεσσαλονίκη. Για τη Φαίη είχα γράψει και την είχα εκτιμήσει από το ΤV Μακεδονία. Καθόμουν και την παρακολουθούσα, ήταν από τις αγαπημένες μου εκπομπές. Την γούσταρα πολύ χωρίς να την γνωρίζω, από αυτό που έβγαζε στην τηλεόραση. Την είχαμε καλέσει στην εκπομπή ενώ ήταν ακόμα στη Θεσσαλονίκη, τότε σε εκείνη την πρώτη επαφή όντως είδα ότι αυτό το οποίο υποψιαζόμουν συμβαίνει, και χάρηκα πάρα πολύ. Είναι από τα πρόσωπα που ξεχωρίζω και μου επιστρέφουν αυτή την επιλογή. Ό,τι κάνει είναι μέσα στα πλαίσια που είχα φανταστεί για τη Φαίη.
Η Φαίη τι ξεχωριστό έχει, ποιο είναι το μείγμα αυτό που την κάνει και έχει τέτοια διάρκεια; Πιστεύει στην εκπομπή της, δεν βγάζει βρωμιά, είναι καθαρή η ίδια, και «καθαρίζει» οποιοδήποτε προϊόν παρουσιάζει ακόμα κι αν το προϊόν δεν είναι προϊόν που έχει απολυμανθεί. Έχει παρουσιάσει και τέτοιες εκπομπές , οι οποίες γενικότερα δύσκολα τις αγγίζεις, γιατί φοβάσαι ότι θα σε βρωμίσουν. Εκείνη κατάφερε με πολύ μεγάλη ευκολία να βγάλει από πάνω της όλη αυτή τη σκόνη, να μεταφερθεί σε ένα είδος εκπομπής που σαφέστατα της πήγαινε πολύ περισσότερο, γιατί σε αυτή την εκπομπή που κάνει στο «Πρωινό» είναι εκείνη, δίνει δηλαδή το στίγμα της, ενώ στις άλλες ήταν μια εκπομπή που απλώς έπρεπε να ακολουθεί το στίγμα. Το οποίο το έκανε όμως με φοβερή επάρκεια και δεν ήταν πολύ εύκολο. Αλλά τώρα που πήγε στο «Πρωινό» πιστεύω ότι είναι αυτό που της ταιριάζει περισσότερο. Ό,τι και να κάνει, το προσέχει. Του δίνεται. Έχω την εντύπωση ότι το παλεύει, το δουλεύει, δεν εμφανίζεται μόνο για να βαφτεί και αυτό την κάνει καλή παρουσιάστρια, αλλά κυρίως έχει και μια πολύ καλή αύρα. Νομίζω ότι μπορεί να υπάρχουν πολύ καλές παρουσιάστριες από τεχνική άποψη αλλά να μην έχουν αύρα που μεταδίδεται μέσα από την τηλεόραση, δηλαδή ξεπερνάει το μέσο, και νιώθεις ότι αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται δίπλα, και μοιράζεσαι μαζί την ώρα που κάθεσαι μπροστά στην τηλεόραση. Έχει χάρισμα, της το έδωσε ο Θεός, και δεν κάνει ιδιαίτερη προσπάθεια αλλά είναι δώρο.
Ποιες άλλες το έχουν αυτό; Από τις σύγχρονες παρουσιάστριες η Μενεγάκη προφανώς, είναι αποδεδειγμένο, το γνωρίζουμε όλοι. Ακόμα και να μην σε ευχαριστεί η εκπομπή της, η θεματολογία της, θα καθίσεις για να δεις τη Μενεγάκη, είναι σαν έναν φίλο που έρχεται, μπορεί να μην έχει να σου φέρει τίποτα σπουδαίο, ούτε καν δώρο, αλλά χαίρεσαι που τον βλέπεις, και να μην χαίρεσαι, ξέρεις ότι είναι απαραίτητο για να περάσεις τη μέρα, παλιά ήταν η Ρούλα σε αυτή τη φάση, ήταν άνθρωπος που ήταν «παρών» στην εξέλιξη της ημέρας, είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό. Ήδη αναφέραμε τρία άτομα για τον πληθυσμό και το είδος τηλεόρασης που κάνουν και τον τρόπο που κάνουν τηλεόραση, ήδη είναι μεγάλος αριθμός. Φαντάζομαι ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι στους οποίους θα το ανακαλύψουμε. Η Μαρία Μπεκατώρου είναι ένα άλλο είδος τηλεόρασης που κάνει, που στην πραγματικότητα αν το δεις δεν πληροί καμία από τις προδιαγραφές της παρουσιάστριας που είχαμε. Δηλαδή είχαμε μάθει ότι η παρουσιάστρια θα πρέπει να είναι ψηλή, εντυπωσιακή, να χορεύει τσιφτετέλια και να κάνει εκπομπή χορεύοντας τσιφτετέλια, εκείνη έβγαλε ένα «κοριτσίστικο» προσαρμοσμένο στην δική της απόψε περί κοριτσιού πρότυπο, «έχτισε» μια εκπομπή ριψοκίνδυνη αλλά χωρίς η ίδια να έχει συναίσθηση του κινδύνου, και επέμεινε σε αυτή την εκπομπή χωρίς να έχει σχέδιο, επέμεινε γιατί γούσταρε, κάνοντας εκπομπή στο ΤΗΛΕΑΣΤΥ εννοώ, άρεσε σε πάρα πολύ κόσμο, και όταν μεταφέρθηκε σε μεγαλύτερο κανάλι, μεγαλύτερα κανάλια γιατί ξεκίνησε από το Mega, δεν προσαρμόστηκε σε κάτι άλλο το οποίο ήταν σοβαροφανές θεωρώ από αυτό που έκανε, μετέφερε ακριβώς αυτό το οποίο ήταν, νομίζω ότι αυτός ο αυθορμητισμός, την έκανε να είναι πολύ επιτυχημένη και να πηγαίνει πολύ καλά. Η Μαρία είναι φίλη μου και όταν τη βλέπω κάθε φορά χαίρομαι που διατηρεί αυτό το ακατέργαστο της λάμψης της και δεν το έχει τεμαχίσει για να το πουλήσει. Είναι το σύνολο το οποίο το δίνει.
Αυτό το χαρακτηριστικό της εμφάνισης πιστεύεις ότι έχει στερήσει καριέρα από κοπέλες που είχαν τη ζεστασιά, αυτό που λες την αύρα, το ταλέντο, την ικανότητα για μια συνέντευξη ενδεχομένως, από το αν κάνουν μια ωραία εκπομπή να τους εμπιστευτεί ένα κανάλι, απλά επειδή δεν ήταν όμορφες και εντυπωσιακές; Η Ελλάδα του θεάματος έχει περάσει μια μεγάλη εποχή όπου την ενδιέφερε το επονομαζόμενο «πακέτο», το οποίο το είχαμε τοποθετήσει παντού: βγάζαμε βουλευτές επειδή ήταν ωραίοι, θέλαμε τραγουδιστές επειδή ήταν ωραίοι, θέλαμε και παρουσιάστριες ή παρουσιαστές που το μόνο προσόν που είχαν ήταν ότι ήταν ωραίοι. Αυτό δεν μπορεί να αντέξει πολύ. Αν δεν έχεις παραπάνω ικανότητες δεν θα σε αντέξει το σκοινί. Αλλά ότι κάποιοι άνθρωποι, και είμαι απολύτως σίγουρος, εμφανίστηκαν να παίξουν σε σήριαλ και έχασαν το ρόλο γιατί δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές της τότε κοπέλας ή αγοριού που θα έπρεπε να βγει να κάνει το καλό κορίτσι, ή το επιτυχημένο ο,τιδήποτε, και βέβαια και στους παρουσιαστές είμαι απολύτως σίγουρος ότι έχει συμβεί. Δεν ξέρω ποια είναι ακριβώς τα παραδείγματα να τα απαριθμήσω, αλλά υπήρχαν και άνθρωποι που δεν έκαναν αυτά τα βήματα που έπρεπε γιατί έπεσαν θύμα αυτού του ιδιότυπου ρατσισμού, θαυμασμού προς το ωραίο.
Αυτό ενδεχομένως είναι και ένα συμπέρασμα ότι πολλοί άνθρωποι που δούλεψαν στην τηλεόραση σε θέσεις επιτελικές, δεν ήξεραν τη δουλειά τους; Κοίταξε, η τηλεόραση στην Ελλάδα, έγινε όπως γίνονται τα αυθαίρετα. Δηλαδή σε ένα βράδυ ένας έφερε τσιμεντόλιθους, άλλος έφερε λάσπη, είχε έναν γνωστό οικοδόμο, μια νοικοκυρά έκανε ντομάτες, έτσι έγινε. Αυτό που έκανε ντομάτες έκανε εκπομπή μαγειρικής, ο οικοδόμος έκανε εκπομπή για το πώς θα φτιάξει το σπίτι, θέλω να σου πω ότι αιφνιδίως βρέθηκαν με παραπάνω αρμοδιότητες, ή σε έναν τομέα που δεν γνώριζαν και μερικοί τα κατάφεραν. Μερικοί επιβίωσαν μόνο και μόνο γιατί βρέθηκαν στο χτίσιμο του αυθαίρετου. Επομένως και οι επιτελικοί προσπάθησαν να βάλουν μια σειρά στα πράγματα, χωρίς να έχουν γνώσεις και κυρίως κινούμενοι εμπειρικά. Και μην ξεχνάς ότι οι φάσεις μεγάλες που έχει περάσει η τηλεόραση από πλευράς επιτελικού σχεδιασμού ήταν ότι πριν πάει στο άλλο κανάλι αυτός και τον πάρω εγώ, ή αφού πήγε θα κοιτάξω να του δώσω περισσότερα για να έρθει σε μένα. Έτσι στήνονταν οι εκπομπές. Δεν στήνονταν ότι εγώ έχω αυτά τα project, ποιος μπορεί να τα υπηρετήσει και αν δεν μπορεί να τα υπηρετήσει κάποιος να τον ανακαλύψω εγώ. Ήταν μια εποχή που είχαν ένα σακούλι και έδιναν χρήματα. Κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν και έβγαλαν πολλά χρήματα, να είναι καλά αυτοί οι άνθρωποι και να τα χαίρονται, αλλά όλο αυτό το πράγμα δεν ήταν υγιές.
Αν η Φαίη ερχόταν στο τέλος της σεζόν και σου έλεγε «Βαγγέλη τι εκπομπή να κάνω του χρόνου;», τι θα της έλεγες; Η Φαίη θα μπορούσε άνετα να κάνει μια εκπομπή που θα ήταν περισσότερο θεαματική, νυχτερινή, δηλαδή σε prime time, γιατί έχει την ικανότητα να εξυπηρετεί την εκπομπή που της παραδίδεις, θέλει να είναι πάνω από την εκπομπή, έχει μια οπτική κουλτούρα που νομίζω ότι είναι πάρα πολύ χρήσιμη σε τέτοιου είδους εκπομπές, που προέρχεται από την Ιταλία και το μάτι της έχει γυμναστεί και ξέρει ακόμα και αν δεν τους έχει αποκρυπτογραφήσει, έχει κάθε ικανότητα. Επίσης είναι ωραίο κορίτσι, για να ενταχθεί σε μια εκπομπή που θέλει να εκπέμψει ομορφιά, έχει αυτή τη ζεστασιά που λέγαμε προηγουμένως, μπορεί να κινηθεί, εκτός από το να τραγουδήσει, γιατί μια φορά θυμάμαι δεν ήταν πολύ ωραίο το ακρόαμα, ενώ το θέαμα ήταν πολύ καλύτερο, μπορεί άνετα να κάνει νέου είδους show, και όταν λέμε show, δεν εννοώ επανάληψη των παλιών συνταγών, πιο καινούρια πράγματα, πιο μοντέρνα.
Θα το αναλάμβανες αυτό; Με μεγάλη μου χαρά. Εγώ θα ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ με τη Φαίη. Νομίζω θα ταιριάζαμε. Όπως θα ήθελα να συνεργαστώ με όλους τους ανθρώπους που γουστάρουν ή ακόμα με τους ανθρώπους που νομίζουν ότι μπορεί να κάνουν καλύτερα πράγματα, και ίσως αν συντονιστούμε θα μπορέσει ο ένας βοηθώντας τον άλλον, να κάνουμε πράγματα που θα χαρούμε. Αλλά με ανθρώπους που τους ξέρω ήδη, ως προς τις ικανότητές τους, και τον τρόπο που δουλεύουνε, νομίζω ότι θα ήταν χαρά.
Τελευταία ακούγεται πολύ το όνομά σου. Ότι η Σπυροπούλου σε ζήτησε, ακούστηκε ότι η Μπεκατώρου σε ζήτησε για να αναλάβεις την εκπομπή της. Θα σε ενδιέφερε να αναλάβεις το σχεδιασμό ενός προγράμματος ενός καναλιού την επόμενη σεζόν;
Σαφώς και θα με ενδιέφερε και είναι από τα πράγματα για τα οποία έχω ικανότητες να το κάνω. Μία από τις δουλειές μου είναι να ασχολούμαι με την τηλεόραση. Επομένως αν μπορούσα να το κάνω αυτό από επιτελική θέση θα μπορούσα να προσφέρω, έχω κάποιες ιδέες ή κάποιες ικανότητες σε αυτή την κατεύθυνση. Από την άλλη, μια εκπομπή του Σαββατοκύριακου θα ήταν η μόνη που δεν θα μπορούσα να κάνω, γιατί το Σαββατοκύριακο θέλω να το έχω ελεύθερο. Εδώ και καιρό έχω αποφασίσει ότι θα πρέπει να υπάρχει χρόνος να κάνουμε πράγματα με τους ανθρώπους που αγαπάω, και θα ήθελα να το κάνω επί επταήμερο να είμαι απασχολημένος με τη δουλειά, επομένως εκπομπή Σαββατοκύριακου δεν υπάρχει περίπτωση. Η Κωνσταντίνα δεν με ζήτησε. Με την Κωνσταντίνα απλώς είχα μια ανταλλαγή μηνυμάτων, που έλεγα αυτό που έλεγα προηγουμένως, ότι θα μπορούσαν να φτιάξουν κάποια πράγματα στην εκπομπή και μου ζήτησε να της τα κάνω πιο λιανά. Όσο μπορούσα να της τα κάνω πιο λιανά της τα έκανα, είναι ένα πράγμα που γίνεται με όλους και με ευχαριστεί που γίνεται, γιατί δεν υπάρχουν στεγανά μεταξύ εκπομπών και καναλιών, οι άνθρωποι επικοινωνούν μεταξύ τους, επομένως αυτό το πράγμα δεν είναι επαγγελματικό, είναι ξεκάθαρα ότι με κάποιους ανθρώπους έρχεσαι σε επαφή γιατί είτε το επιδιώκεις εσύ είτε το επιδιώκουν εκείνοι. Είναι μια χαρά. Αλλά επαγγελματικά να ασχοληθώ με μια τέτοια εκπομπή, μόνο που θα με έβγαζε έξω από τις επιλογές που έχω κάνει, δεν θα το έκανα. Εγώ θέλω να φεύγω την Παρασκευή το πρωί και να πηγαίνω στη Σύρο, να γυρνάω αργά την Κυριακή.
Πας συνέχεια στη Σύρο, θες να φύγεις από την ενεργή παρουσίαση στην τηλεόραση, κάνεις άλλα πράγματα. Έχει συμβεί κάτι στη ζωή σου που δεν ξέρουμε; Θα σου πω κάτι πολύ βασικό. Η τηλεόραση, εμένα, ως παρουσίαση, δηλαδή εγώ να βγαίνω μπροστά στην τηλεόραση ποτέ δεν μου άρεσε, και το λέω ειλικρινά. Εκ των πραγμάτων το έκανα και δεν νιώθω ευτυχής. Είναι λίγες οι στιγμές που το χαίρομαι. Και δεν συγκρίνεται η χαρά όταν έχω να μοντάρω, να σκεφτόμαστε θέματα, να γελάμε με τους μοντέρ. Εγώ έχω περισσότερο σχέσεις ή νιώθω ότι το περιβάλλον μου είναι οι τεχνικοί, παρά η παρουσίαση. Και όντως δεν το ευχαριστιέμαι.
Δηλαδή όταν ήσουν στην κριτική επιτροπή του «Ελλάδα έχεις ταλέντο» δεν το ευχαριστιόσουν; Το ευχαριστιόμουν γιατί ήμουν με τον Ηλία που αμέσως μόλις γνωριστήκαμε είχαμε πολύ καλή σχέση, και έχουμε ακόμη, ήταν ένα θέμα που μου έκανε καλό από την άποψη της βελτίωσης των προσωπικών μου σχέσεων μέσα από αυτή την επαφή. Επίσης είναι βιοποριστικό. Κάνεις αυτή τη δουλειά, αν εκτίθεσαι τηλεοπτικά είναι καλύτερη η αμοιβή. Αλλά εσωτερικά, η δική μου η ευτυχία, σπανίως συμπίπτει με την έκθεση μπροστά στις κάμερες. Ενώ με το άλλο το εκτός κάμερας, είναι σχεδόν κανόνας. Το ευχαριστιέμαι. Χωρίς να σημαίνει ότι όσοι το κάνουν… Είναι ο καθένας τι επιλογές έχει. Και νομίζω ότι στο κομμάτι της παρουσίασης έτσι όπως ξεκίνησε, δεν ξέρω πριν 30-40 χρόνια πώς θα ήταν, θα ήμουν και εγώ διαφορετικός, θα ήταν και τα πράγματα διαφορετικά, έτσι όπως βρήκε δεν θεωρώ ότι έχω ικανότητες να είμαι παρουσιαστής. Δεν θεωρώ ότι είμαι κάτι ξεχωριστό για να γίνω παρουσιαστής, είναι άλλες οι ανάγκες της παρουσίασης, εγώ δεν μπορώ να τις εκπληρώσω, και τέλος πάντων δεν νιώθω άνετα.
Με το «Όλα» τι γίνεται; Το «Όλα» είναι στην 15η χρονιά, θεωρώ ότι είναι μια πάρα πολύ καλή σύμπτωση αυτή, το 15, για να τελειώνει μια εκπομπή, από εκεί και πέρα το τι θα γίνει, αν θα επαναληφθεί του χρόνου, και πώς θα επαναληφθεί όλα αυτά τα χρόνια την τύχη του «Όλα» τη χειρίζεται ο Θέμος. Εκείνος κάνει τις επαφές, εκείνος αποφασίζει το πώς θα πάμε την επόμενη χρονιά, από ποια συχνότητα, επομένως είμαστε εν αναμονή. Αυτό που ισχύει είναι που είχε πει ότι φέτος θα είναι η τελευταία χρονιά, αλλά επειδή στην τηλεόραση υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, που δεν είναι ότι κάνεις κωλοτούμπα, υπάρχουν παράγοντες που πολύς κόσμος μπορεί να τους φανταστεί, μερικοί είναι πιο δύσκολοι να τους βάλει στο μυαλό του, δεν ξέρω τι ακριβώς θα γίνει, επαναλαμβάνω είναι θέματα που τα χειρίζεται ο Θέμος, και από εκεί και πέρα θα δούμε. Εννοώ θέματα συμβολαίων δεν τα γνωρίζω καθόλου μα καθόλου. Η δική μου επιθυμία είναι το «ΟΛΑ» να δώσει τη θέση του σε κάτι άλλο, το οποίο κάτι άλλο θα μπορούσε να είναι και ένα ευχάριστο διάλειμμα.
Δηλαδή; Ένα ευχάριστο διάλειμμα. Στα ωραία έργα δεν έχει διάλειμμα και μετά έχει δεύτερο μέρος, ή αλλάζει το έργο;
Οπότε να κάνετε μια παύση ουσιαστικά… Και θα δούμε. Αλλά σου λέω ότι η δική μου επιθυμία είναι αυτή, εγώ είμαι παράγοντας της εκπομπής, είμαστε μια ολόκληρη ομάδα που είναι καλό να βρίσκεται και το ευχαριστιόμαστε να βρισκόμαστε, θα ακολουθήσουμε τις επιλογές.
Πιστεύεις ότι όταν λες τη γνώμη σου σε συνεντεύξεις για τηλεοπτικά πρόσωπα, καταλαβαίνουν ότι γίνεται μια κριτική από έναν άνθρωπο ο οποίος γνωρίζει πέντε πράγματα, και θα πει τη γνώμη του; Και μπορεί εσύ να το κάνεις με ξεκάθαρη εμπάθεια, αλλά πώς πιστεύεις ότι το παίρνουν; Εξαρτάται από τη χρήση που γίνεται αυτών που λες. Για παράδειγμα έχω μια στήλη στην εφημερίδα που έχει 24 αρθρίδια κάθε φορά. Αντίστοιχα με τα γράμματα της αλφαβήτου. Όταν υπάρχουν αναφορές και θετικές, και αρνητικές και μέτριες, και τέλος πάντως μια εκτίμηση για αυτά που συνέβησαν την εβδομάδα που σχολιάζεις και υπάρχει μια αναπαραγωγή ενός κομματιού το οποίο μάλιστα γίνεται μετά από συρραφή, το οποίο συνδυάζεται με ένα άλλο πράγμα που είναι εντελώς άσχετο, η εντύπωση που σχηματίζεται αν αναφέρομαι σε σένα, η εντύπωση που θα σου σχηματιστεί είναι εντελώς λάθος, και θα τοποθετηθείς σε ένα λάθος πράγμα, και θα έχεις απόλυτο δίκιο γιατί θα είσαι συγχυσμένος, τσαντισμένος και θα θες να τον πλακώσεις στο ξύλο αυτόν που έγραψε, αλλά είτε έχει γράψει αυτό, είτε δεν έχει γράψει μόνο αυτό. Η προσπάθεια η δική μου είναι γράφοντας να αποτυπώσω μέσα από την δική μου οπτική γωνία, αυτά τα οποία είδα και προσπαθώ να τεκμηριώσω. Δηλαδή δεν γράφω «αυτό είναι καλό έτσι», προσπαθώ να το τεκμηριώσω άσχετα αν είναι καλό, αν η τεκμηρίωση ισχυεί ή όχι, γιατί επαναλαμβάνω ότι δεν έχω τα θεωρητικά εφόδια που έχει ένας κριτικός για να κάνω τις αναφορές και τις συγκρίσεις. Είναι ενστικτωδώς ή σαν αποτέλεσμα τριβής με το συγκεκριμένο μέσο. Από τις δηλώσεις που κατά καιρούς γίνονται, η δική μου άποψη είναι ότι όταν κάποιος σε φιλοξενεί ή σου κάνει τη χάρη ή την τιμή να ασχοληθεί μαζί σου, είσαι υποχρεωμένος να ακολουθείς τους κανόνες του εφόσον αυτοί οι κανόνες τηρούν κάποια βασικά χαρακτηριστικά ευπρέπειας. Υπάρχουν περιπτώσεις που μπροστά σου τηρούνται αυτοί οι κανόνες ευπρέπειας, και φεύγοντας παρουσιάζεται ένα μονταρισμένο υλικό που δεν έχει σχέση με αυτό το οποίο ακριβώς ειπώθηκε, ακριβώς γιατί ο καθένας ψάχνει να βρει το πώς θα δημιουργήσει εντυπώσεις ώστε να επιβεβαιωθεί η δουλειά που έχει γίνει. Αλλά αν με ρωτάνε «πες μου τη γνώμη σου» για αυτόν, να πω τη γνώμη μου γι’αυτόν. Δεν το προκαλώ εγώ. Δηλαδή προσπαθώ να απαντήσω στα θέματα που μου θέτει ο άλλος μέσα στα όρια τα οποία ήδη έχει θέσει. Αν αυτό το πράγμα γίνει ενοχλητικό ή εμμονικό από πλευράς ερωτήσεων, δηλαδή αν πηγαίνεις και παντού σε ρωτάνε το ίδιο πράγμα, «τι γίνεται με τον Αρναούτογλου», στην πρώτη θα απαντήσεις, στην δεύτερη θα απαντήσεις, θα φανείς εσύ ότι είσαι, γιατί λείπει το προηγούμενο κομμάτι, ότι ασχολείσαι με το ίδιο θέμα, αλλά από εκεί και πέρα εφόσον καταλάβεις ότι έχεις πέσει σε μια παγίδα, που στην παγίδα αυτή οδηγήθηκες από σεβασμό και ευγένεια, λες «πάμε παρακάτω» δεν θέλω να μιλήσουμε γι’αυτό το θέμα. Αλλά νομίζω ότι ως άνθρωπος, μακάρι να μπορούσαν να το επιβεβαιώσουν αυτό και οι υπόλοιποι, δεν με χαρακτηρίζει η εμπάθεια, ούτε η εμμονή. Αντιθέτως νομίζω ότι με ο,τιδήποτε συμβαίνει, αν υπάρξουν τα αναγκαία στάδια έστω και στο minimum, δηλαδή η συγγνώμη ή η επαφή, εγώ εύκολα γυρίζω σελίδα. Δεν μένω στο να επαναλαμβάνω το ίδιο κεφάλαιο, πάω στο επόμενο.
Στα «Καρντάσιανς» τι θα άλλαζες; Στα «Καρντάσιανς» είναι προφανές αυτό που θα άλλαζε οποιοσδήποτε άνθρωπος παρακολουθούσε την εκπομπή. Είναι μια παρέα από τρία άτομα που υποβιβάζονται συνεχώς οι δύο. Αυτό φέρνει σε δύσκολη θέση τον τηλεθεατή, έστω και ασυνείδητα. Νιώθεις το στρίμωγμα κάποιου, όπως όταν γίνεται μια συνέντευξη, που βλέπεις ότι δεν νιώθει καλά ο συνεντευξιαζόμενος, και δεν υπάρχει κανένας λόγος να μη νιώσει καλά, του συμπαραστέκεσαι και έρχεσαι και εσύ σε στριμωγμένη θέση, και θες να το αλλάξεις αυτό γιατί είναι δυσάρεστο. Εκεί έρχεται στη θέση, ασυνείδητα έστω, του στριμωγμένου συμπαρουσιαστή, και αυτό το πράγμα το κάνει δυσβάσταχτο. Θες κάτι πιο ανάλαφρο από το να νιώθεις δύσκολα. Επομένως νομίζω ότι το βασικό είναι αυτό. Από εκεί και πέρα, καλεσμένοι, θεματολογία και τέτοια, υπάρχουν και καλές στιγμές, υπάρχουν και μέτριες και κακές. Είναι λογικό μια εκπομπή που βγαίνει τρεις φορές την εβδομάδα, δεν υπάρχει υλικό στην Ελλάδα για να εξασφαλίσει καλές συνεντεύξεις, καλούς καλεσμένους. Υποχρεωτικά θα αλιεύσει και στα θολά νερά.
Αν είχε άλλους παρουσιαστές, εντελώς άλλους, θα ήταν άλλη εκπομπή πιστεύεις; Προφανώς. Αυτές είναι εκπομπές προσωπικότητας. Δηλαδή είναι αυτό που λέμε θα κάνω «Οpra Winfrey” . Δηλαδή το concept της Oprah Winfrey είναι η Οprah Winfrey. Δεν μπορείς να κάνεις μια εκπομπή τύπου Oprah όταν δεν είσαι η Oprah. Eίναι προφανές. Έτσι λοιπόν επειδή είναι μια εκπομπή συζήτησης και παιγνιώδους διάθεσης, αν υπήρχε κάποιος άλλος, αν ήσουν εσύ και έκανες την ίδια εκπομπή, θα ήταν μια διαφορετική εκπομπή. Αν την έκανε η Μαρία Μπεκατώρου, θα ήταν επίσης μια άλλη εκπομπή. Είναι μια εκπομπή προσωπικότητας.
Μα η Μαρία Μπεκατώρου είναι στην εκπομπή. Εντάξει, δεν την παρουσιάζει, είναι συμπληρωματική.
Πάντως πουλάει πάρα πολύ το να γράψεις εσύ μια κακή κριτική για κάποιον. Μετά παίρνει μεγάλη αξία. Ασχολούνται μαζί του. Όλο αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας βαρεμάρας, και μιας μη διάθεσης όσων ασχολούνται με τα media ή το «lifestyle», να ανακαλύψουν καινούριο τρόπο θεματολογίας. Εμένα μου λένε, ή διαβάζω διάφορα σχόλια, λέει «τα βρήκατε αλήθεια με τη Ρούλα;» . Λες «ποια να βρω με τη Ρούλα». Λέει «δεν είχατε μαλώσει;». Με τη Ρούλα έχουμε μια σχέση που άρχισε το 1992, υπάρχει ένα κενό ενός έτους, το οποίο κενό ήταν το 2003, από τότε έχουν μεσολαβήσει 10 χρόνια όπου η Ρούλα έρχεται στην εκπομπή, μιλάμε, βγαίνουμε μαζί, έχει αφιέρωμα στη Ρούλα και μιλάω και εγώ, και σου αναπαραγάγουν αυτό που έχουν βρει, που είναι παλιό, άσχετο, και δεν μπορείς να τοποθετείσαι συνέχεια για πράγματα που έχουν διαγραφεί και δεν υφίστανται. Επαναλαμβάνεται συνέχεια ένα μοτίβο που προκύπτει από την αδυναμία να βρεθούν καινούρια θέματα.
Σε αυτό ποιος φταίει; Είναι η ευκολία της αναπαραγωγής του ίδιου μοτίβου. Δεν ανακαλύπτουν καινούρια θέματα. Είναι ένας μικρόκοσμος που θεωρούμε ότι σπουδαία είναι αυτά που είναι μικρά, και τα σπουδαία ότι είναι μικρά. Είναι ο μικρόκοσμος του τηλεοπτικού ρεπορτάζ. Αν ακούσεις να μιλούν για ελάχιστα θέματα, νομίζω ότι έρχεται η καταστροφή του κόσμου ή είναι το πιο ευτυχές γεγονός στον κόσμο. Είναι λάθος ιεράρχηση των αξιών. Από εκεί προέρχεται. Των δημοσιογραφικών αξιών, όχι γενικότερα. Ότι αυτό είναι σπουδαίο, το άλλο δεν είναι τόσο. Είναι μια μετριότητα που είναι κυρίαρχη και κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτή. Είναι ασφυκτικός πλέον ο κλοιός που έχει δημιουργήσει. Η αναπαραγωγή είναι εντός αυτού του κλοιού.
Με τη Σύρο τι γίνεται; Τι αγάπη είναι αυτή στο νησί; Μετά τη Μενεγάκη που έχει κάνει την Άνδρο hot spot τώρα θα κάνεις εσύ τη Σύρο. Η Σύρος για μένα είναι ένας τόπος που του χρωστάμε πολλά ως οικογένεια. Δηλαδή δέχτηκαν τους γονείς μου όταν ήρθαν πρόσφυγες, φιλοξενήθηκαν και βρήκαν απάγκιο κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, αυτή την αγκαλιά την νιώθω πάντα και θέλω να την ανταλλάσσω, έχω πράγματα που τα οποία κάθε φορά με κάνουν να νιώθω καλά, ανασαίνω διαφορετικά στη Σύρο και θέλω να πηγαίνω το συντομότερο. Έχω κάνει κάποιες προσπάθειες οι ρίζες μου να είναι πιο ισχυρές, έχω κάνει ένα μαγαζί με τον ξάδελφό μου. Ένα cafe bar και με φαγητό. Και έχουμε κάνει και ένα περιοδικό, το Panorama και ήδη το πρώτο του φύλλο βρίσκεται σε κυκλοφορία. Ένα free press το οποίο νομίζω είναι καλό, είναι καλό.
Αυτό αφορά τους Συριανούς; Ναι αλλά νομίζω ότι μπορεί να το διαβάσει ο οποιοσδήποτε.
Θα κυκλοφορεί μόνο στη Σύρο; Όχι παντού θα κυκλοφορεί. Σε όλη την Ελλάδα.
Έχεις κάνει και ένα site. Ναι, και τώρα θέλω το περιοδικό, να το κάνω και αυτό site να έχουμε μια αλληλεπίδραση. Βοηθάει και διαφημιστικά. Θέλω να κάνω πράγματα τα οποία με ευχαριστούν γενικότερα. Γενικότερα είμαι σε φάση εδώ και αρκετά χρόνια να συνδυάζω αυτά που με ευχαριστούν με αυτά τα οποία με βοηθούν να ζω και αυτά είναι που με ξανανιώνουν, με ανανεώνουν.