Μια συγκλονιστική συνέντευξη στο "Λοιπόν" και την Ρενέ Σαραντινού παραχώρησε ο Θανάσης Βισκαδουράκης και μίλησε για τα εξαιρετικά δύσκολα παιδικά του χρόνια και τις αναποδιές της ζωής του.
"Μεγάλωσα πολλά χρόνια σε ιδρύματα, σε ορφανοτροφείο. Αυτό με έκανε σκληρό και κυνικό, με ανάγκασε να πάρω τη ζωή στα χέρια μου. Όταν γεννήθηκα πέθανε η μάνα μου και πήγα στο ίδρυμα. Ο πατέρας μου πια είναι 90 χρονών. Πηγαίνω και τον βλέπω"
Προχώρησα γιατί κοιτούσα στον Θεό. Δεν έμεινα ποτέ μαζί με τα αδέλφια μου, και οι 5 μεγαλώσαμε πολύ δύσκολα. Την μία μου αδελφή την έχω δει μόνο δύο φορές στη ζωή μου. Μου έγραψε σε ένα γράμμα ότι δεν την αγαπάω. Της είπα ότι "όντως δεν την αγαπάω εξ' αίματος. Την αγαπάω λόγω πιστοποιητικού". Δεν μεγαλώσαμε μαζί.
Μέχρι τα 32 μου ζούσα στα υπόγεια. Όποιος πέταγε ένα πλυντήριο, μια κουζίνα, ήταν για μένα θησαυρός. Μάζευα από τα σκουπίδια, έπαιρνα τα άχρηστα των άλλων. Ο Σάκης Μπουλάς μου έδωσε το πληντύρίό του, η μητέρα του Ζουγανέλη το κρεβάτι της, ο αδερφός μου μια τηλεόραση και ένας ξάδρεφός μου σεντόνια.
Επιβίωσα γιατί δεν έκανα σημαία τον πόνο μου, έχω ελπίδα μέσα μου. Πήγαινα στο γήπεδο παίζοντας ότι είμαι κωφός. Τις αδυναμίες μου τις εκμεταλλεύτηκα. Πνευματικός μου πατέρας είναι ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. μεγάλωσα στα χέρια του 12 χρόνια, ήταν ο πατέρας μου".
Ο ηθοποιός μίλησε και για τον μοναδικό άνθρωπο που εισέπραξε αγάπη, την Αγγελική Λάμπρη που είχαν σχέση για 10 ολόκληρα χρόνια: "Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Πέρασε δύσκολα μαζί μου, όταν οικονομήσαμε και οι δύο, χωρίσαμε. Την λατρεύω, εκτιμώ εκείνη και τον άντρα της".
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)