Νίκος Μουτσινάς: "Παθαίνω ερωτική απογοήτευση, όταν βλέπω ότι…"

Μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη έδωσε στο Down Town Κύπρου και στον Γιάννη Χατζηγεωργίου, ο Νίκος Μουτσινάς.

Ο γνωστός παρουσιαστής μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην φετινή σεζόν αλλά και πόσο έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια μέσα από την τηλεόραση.

Πόσο έχεις αλλάξει;

Χαίρομαι που το διαπιστώνεις. Έχω αλλάξει σε μεγάλο ποσοστό, είναι η αλήθεια. Αλλά δεν ήταν εύκολο.

Πώς ήσουν παλιά και πώς είσαι σήμερα;

Είμαι πιο υπομονετικός, καταρχάς. Σκέφτομαι πολύ περισσότερο πριν αποφασίσω ή πω κάτι. Δεν έχω την τρέλα τού να γίνουν πολύ γρήγορα τα πράγματα. Ξεκινάω έχοντας θετική σκέψη, ακόμη κι αν ξυπνήσω λίγο στραβωμένος για τους χι ψι λόγους. Προγραμματίζω τον εγκέφαλό μου ότι «θα είμαι καλά!». Βλέπω πολύ περισσότερο την καλή πλευρά των άλλων. Συγχωρώ λάθη. Έχω βρει τον τρόπο να έχω καλό αποτέλεσμα, χωρίς να είμαι αυστηρός ή ακραία απαιτητικός. Σου αρκούν; (χαμογελάει).

Γιατί ήσουνα τόσο αυστηρός στο παρελθόν;

Για τον εαυτό μας γνωρίζουμε όσα μας λένε οι άλλοι. Αρχικά, ξέρουμε όσα μας αναφέρουν οι γονείς μας, στο πώς μας βλέπουν. Σου λένε π.χ. «είσαι έξυπνος», άρα θεωρείς πως είσαι έξυπνος  κι έτσι προχωράμε στη ζωή μας, έχοντας για τους εαυτούς μας την εικόνα που πιστεύουμε πως έχουν οι άλλοι για μας. Οπότε, ίσως κάποια πράγματα που «γνωρίζουμε» για μας να μην είναι πραγματικότητα, αλλά να τα απαιτούμε από μας ζορίζοντας μας. Αυτό το κατάλαβα φέτος. Το να ήμουν ένας πεισματάρης Νικολάκης στα πέντε μου χρόνια είναι ok, στα 35 μου όμως αυτό μπορεί να έφερνε πρόβλημα. «Ξαναπρογραμμάτισα», λοιπόν, τον εγκέφαλό μου και πήγα σε πράγματα πιο βατά σε μένα, που με προχωρούν ως άνθρωπο και δεν με πάνε πίσω από βλακεία.

Μπορεί να ήσουν πεισματάρης και με νεύρα ενίοτε, αλλά υπήρξες πάντα καλοπροαίρετος με τους ανθρώπους…

Ναι, γιατί ήμουνα και μοναχοπαίδι. Αγαπώ πολύ την παρέα. Και ό,τι δουλειά έχω κάνει, την έχω αντιμετωπίσει ως «παρέα».

Απογοητεύτηκες πολύ από ανθρώπους;

Απογοητευόμουν πολύ εύκολα. Τώρα πια όχι τόσο. Γιατί έχω καταλάβει τι με απογοητεύει, οπότε κάπως το προστατεύω. Κοίτα, η σχέση που έχω με τη δουλειά μου είναι σχεδόν ερωτική. Οπότε, παθαίνω «ερωτική απογοήτευση», όταν βλέπω ότι ο άλλος δεν βάζει την ίδια δύναμη στη δουλειά που βάζω εγώ ή δω ότι βαριέται ή δεν συμμετέχει με χαρά. Εκλαμβάνω, λοιπόν, την απογοήτευση, σαν «ερωτευμένος» – κάτι που δεν είναι αμιγώς επαγγελματικό.

Υπήρξες και αλαζόνας στο παρελθόν;

Πριν ξεκινήσω την τηλεόραση.

Το αντίθετο θα περίμενε κάποιος…

Κι όμως… Πριν ξεκινήσω την τηλεόραση, είχα ένα ύφος… Θυμάμαι ότι έμπαινα σε μαγαζί, φορούσα ένα τέλειο μαύρο ημίπαλτο και σχεδόν αισθανόμουν ότι περνούσε αέρας (γελάει). Με την τηλεόραση, όταν πια ξεκίνησαν να με αναγνωρίζουν στον δρόμο, συνέβη το αντίθετο: Μαζεύτηκα. Ακόμη και φέτος, που έρχονται να με αγκαλιάσουν, να με φιλήσουν, να μου εκφράσουν τη χαρά τους, παραμένω πολύ μαζεμένος.