Νίκος Μουτσινάς: “Δεν θεωρώ ότι είμαι κάτι “διαφορετικό””

Στο Down Town Κύπρου και τον Γιάννη Χατζηγεωργίου αποφάσισε να μιλήσει ο Νίκος Μουτσινάς, ο οποίος άνοιξε την καρδιά του, σε μια σπάνια εξομολόγηση όπου μίλησε για όλα χωρίς δεύτερη σκέψη στέλνοντας τα δικά του ηχηρά μηνύματα.

Εσύ, ένιωσες ποτέ μη αποδεκτός από το περιβάλλον σου;

Όχι. Ποτέ. Ούτε μία στιγμή. Μπορεί να βοήθησε πολύ κι ο χαρακτήρας μου σ’ αυτό. Ήμουν, άλλωστε, πάντα ένα παιδί πολύ κοινωνικό, ανοικτό, που έκανε την πλάκα του, που έκανε τους άλλους να γελάνε κι αυτό είναι, κατά κάποιο τρόπο, ένα «εισιτήριο» σε κάποια πράγματα.

Ούτε σε απασχόλησε ποτέ, σε οποιοδήποτε στάδιο της ζωής σου, το «τι θα πει η γειτονιά»; Αυτός ο «περίγυρος»…

Στην αρχή, φυσικά. Όταν φεύγεις πια απ’ το σχολείο όπου ήδη έχεις δει τι «παίζει» και βγαίνεις στον «κανονικό» κόσμο, με «κανονικές» προσωπικότητες, αρχίζεις να συνειδητοποιείς πώς πάει η κατάσταση. Και συντάσσεσαι ή με αυτούς ή απέναντι από αυτούς. Το προσβλητικό σ’ αυτό είναι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να αντιληφθούν το πιο απλό του πράγματος, ότι είμαστε όλοι ίδιοι. Και κάπου εκεί πρέπει να αποφασίσεις: Θα πάω, τελικά, μ’ αυτούς ή με τους άλλους; Προσωπικά, είχα την τύχη, τη μεγάλη τύχη, να μην μπω ποτέ σε τέτοιου είδους διλήμματα.

Με τη μαμά σου συζητούσες για την προσωπική σου ζωή;

Φυσικά. Τα λέγαμε τα πράγματα. Κι οι μάνες, ξέρεις, είναι πολύ δυνατές στο τι θα τους πει το παιδί τους – αυτό κατάλαβα εγώ. Θα σου πω το εξής: Με ξεπερνάει -και χρησιμοποιώ «ήπιο» ρήμα- όταν ακούω παιδιά που τους έχει πει η οικογένειά τους να φύγουν απ’ το σπίτι, που τους διώχνει – είτε αυτό έχει να κάνει με ουσίες, είτε με την επιλογή συντρόφου του ίδιου φύλου ή τον επαναπροσδιορισμό φύλου. Δεν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω τι είναι αυτό που καίει στον εγκέφαλο ενός γονιού, ώστε να μπορέσει να κόψει τον δεσμό με το παιδί του για τους οποιουσδήποτε λόγους. Επειδή το παιδί λέγεται Κώστας και αποφάσισε να βγαίνει με τον Γιάννη και όχι με τη Μαρία; Δεν πιστεύω ότι θα καταλάβω ποτέ τη στάση αυτού του γονιού – κι ούτε θέλω ποτέ να την καταλάβω!

Φοβήθηκες ποτέ γι’ αυτό που είσαι;

Όχι. Γιατί δεν θεωρώ ότι είναι κάτι «διαφορετικό». Γι’ αυτό και δεν φοβήθηκα!