Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης και η Ζέτα Μακρυπούλια αποφάσισαν να τραβήξουν χωριστούς δρόμους έπειτα από 12 χρόνια σχέσης.
«Είμαστε αγαπημένοι, μετά από 12 χρόνια νιώσαμε μια κόπωση και για αυτόν τον λόγο πήραμε την απόφαση να μην είμαστε πια μαζί» ήταν τα λόγια του Μιχάλη Χατζηγιάννη και της Ζέτας Μακρυπούλια στην εφημερίδα Espresso αναφορικά με τον χωρισμό τους.
Λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση του χωρισμού με την Ζέτα Μακρυπούλια, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης έδωσε την πρώτη του συνέντευξη στον Μαρίνο Βυθούλκα και το Mykonos Post.
Ο γνωστός τραγουδιστής μίλησε για το πώς βίωσε την περίοδο της καραντίνας ενώ δεν θέλησε να κάνει καμία αναφορά στην προσωπική ζωή του.
«Εδώ και 18 μήνες, η ζωή όλων μας έχει αλλάξει, καθώς η πανδημία, έφερε νέα δεδομένα στην καθημερινότητά μας. Ο πλανήτης εξακολουθεί να δοκιμάζεται από την πανδημία του κορονοϊου. Από την άλλη, ο κάθε άνθρωπος επηρεάζεται διαφορετικά. Σκέφτεται διαφορετικά και πράττει διαφορετικά», είπε στην αρχή ο Μιχάλης Χατζηγιάννης.
Στη συνέχεια, για το διάστημα του lockdown είπε: «Ένιωσα σαν ένα λιοντάρι στο κλουβί του. Πέρα από την αμηχανία, την ανασφάλεια, το φόβο και την αγωνία για ό,τι συνέβαινε-ειδικά το πρώτο διάστημα-εδώ και 18 μήνες ζούμε σε ένα παράλληλο σύμπαν. Έχουν αλλάξει όλα. Θεωρώ πως δεν έχουμε συνηθίσει και δεν πρέπει να συνηθίσουμε αυτή την αλλαγή, αλλά μόνο να προσαρμοστούμε σε μια νέα κανονικότητα, η οποία θα μας προστατεύσει. Είμαι της άποψης πως πάντα θα υπάρχουν τέτοια φαινόμενα παγκόσμιας εμβέλειας.
Το σημαντικό είναι να είμαστε όσο καλύτερα προετοιμασμένοι γίνεται. Η ανθρωπότητα πολλές φορές πιάνεται εξ απήνης και ύστερα τρέχει να διορθώσει τις ζημιές. Από την άλλη, τις τελευταίες μέρες, βιώνουμε στη χώρα μας μια τεράστια οικολογική καταστροφή και δεν είμαι καθόλου χαρούμενος για όλα αυτά.
Η αισιοδοξία από μόνη της δεν αρκεί. Πρέπει να γεφυρώνεται με τις συμπεριφορές των ανθρώπων, ώστε να υπάρχει μια ενιαία ανθρωποκεντρική κατεύθυνση. Διαφορετικά, είναι μια αφηρημένη έννοια. Είμαι αισιόδοξος, αν όλοι μας καταλάβουμε τη σημαντικότητα της ύπαρξης μας. Δεν γίνεται οι μισοί να σκέφτονται με ένα τρόπο και οι άλλοι μισοί διαφορετικά. Ο ατομικισμός, που είναι χαρακτηριστικό της εποχής, αλλά και οι πολύ φιλελεύθερες ιδέες-που ανεβάζουν τις ανισότητες παγκοσμίως, οι οποίες με τη σειρά τους φέρνουν καταστροφές-πρέπει σιγά σιγά να εξαλειφθούν. Αυτή είναι μια κουβέντα που ξεκίνησε εδώ και πολλά χρόνια, αλλά είναι πιο επίκαιρη από ποτέ».
