Μιχαήλ Βαρθακούρης: Οι διάσημοι γονείς, η ενασχόληση με την φωτογραφία και η ψυχοθεραπεία

Μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε ο Μιχαήλ Βαρθακούρης στο περιοδικό “Gala” και στο δημοσιογράφο Γιάννη Βίτσα.

Ο πρωτότοκος γιος του Γιάννη Πάριου και της Σοφίας Αλιμπέρτη μίλησε για το πάθος του με την φωτογραφία, την ψυχοθεραπεία αλλά και το πώς είναι να μεγαλώνει σε μία οικογένεια με δύο αναγνωρίσιμους γονείς.

Πώς ήταν να μεγαλώνεις σε μία οικογένεια στην οποία και οι δύο γονείς σου είναι τόσο αγαπητοί και αναγνωρίσιμοι;

 «Μεγαλώνοντας με γονείς την Αλιμπέρτη και τον Πάριο υπήρχαν δύο όψεις στο νόμισμα: η μία ήταν η μαμά και ο μπαμπάς η άλλη ήταν αυτό που μεγαλώνοντας μου εξηγούσαν οι άλλοι ποιοι είναι οι γονείς μου… εμένα μου πήρε χρόνια να καταλάβω πόσο σημαντική είναι και οι δύο στις δουλειές τους ειδικά ο πατέρας μου. Μπορώ να σου πω όμως πως ήταν ως γονείς… Ήταν και οι δύο πολύ καλοί, δεν μας έλεγαν πολλά όχι, τα απαραίτητα μόνο, άφησαν τα παιδιά τους να εξελιχθούν και να διαμορφώσουν τις δικές τους προσωπικότητες».

 Ποια στοιχεία του πατέρα και ποια της μητέρας σου πιστεύεις ότι έχεις κληρονομήσει;

«Το πείσμα της μάνας μου και νομίζω την ταπεινότητα του πατέρα μου δυστυχώς δεν έχω πάρει από εκείνον αυτό που θα έπρεπε (γέλια) όμως για τη σπουδαιότητα του έργου του και το ταλέντο του είναι έως και ενοχλητικά ταπεινός»

Έχεις κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία;

«Πολλά χρόνια το είχα ανάγκη και το έκανα είχα πολλά ψυχοσωματικά κοντά στην γ’ Γυμνασίου θυμάμαι… έκανε η καρδιά μου μία αρρυθμία έχασε έναν χτύπο ήμουν στην Πάρο και δεν θα ξεχάσω αυτή τη μέρα ποτέ στη ζωή μου για τα επόμενα τέσσερα χρόνια μετρούσε τους σφυγμούς μου τρέχαμε στους γιατρούς…. όλοι μου έλεγαν ότι είμαι μία χαρά αλλά το μυαλό είναι ταυτόχρονα φίλος και εχθρός. Πραγματικά ηρέμησα τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής μου όταν ξεκίνησε την ψυχοθεραπεία, είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου».

Πώς μπήκε η φωτογραφία στη ζωή σου;

«Ήταν πριν από περίπου οκτώ χρόνια όταν με μία προηγούμενη σχέση μου φωτογραφίζαμε μαζί… Στην πορεία κατάλαβα ότι μου αρέσει η φωτογραφία ως τρόπος καλλιτεχνικής έκφρασης και ήταν ο μόνος τρόπος για να εκφραστώ καλλιτεχνικά γιατί δεν έχω φωνή»