Είναι αυτή η γλυκιά προσμονή που νιώθεις κάθε φορά που πλησιάζουν αυτές οι μέρες. Χωρίς καν πολλές φορές να μπορείς να προσδιορίσεις το γιατί πιάνεις τον εαυτό σου να ανυπομονεί για τις μέρες των Χριστουγέννων, το μυαλό σου να γυρίζει χρόνια πίσω στα παιδικά σου χρόνια και η ψυχή σου να γεμίζει με σκέψεις και αρώματα απο το σπίτι που μεγαλώσες.
Εικόνες, συναισθήματα, μυρωδιές όλα αυτά ανακατεύονται γλυκά με το σήμερα και το συναίσθημα είναι μπερδεμένο.
Αναρωτιέμαι και θυμώνω πολλές φορές που δεν μπορούμε να ξαναζήσουμε τις μέρες των γιορών με τη χαρά που είχαμε όταν ήμασταν παιδιά. Καταλαβαίνω πως μέσα στη δύσκολη καθημερινότητα χάνουμε την αθωότητα μας, αλλά αυτή είναι η χρυσή ευκαιρία. Για μένα τα φετινά Χριστούγεννα είναι πολύ διαφορετκά.Και νομίζω πως κάθε χρόνος που περνάει στη ζωή μας τα κάνει αναγκαστικά πολύ διαφορετικά.
Στολίζοντας το δικό μου δεντράκι το μυαλό μου τρέχει πίσω στη μεγάλη μέρα που θα στολίζαμε μαζί με τη μαμά και την αδερφή μου το σπίτι μας, θα κάναμε γλυκά, θα πηγαίναμε τις καθιερωμένες βόλτες στα μαγαζιά, ο κόσμος θα ήταν γεμάτος ζωή και χαρά και όλα αυτά πασπαλισμένα με αμέτρητα φωτάκια στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, μουσική στον αέρα απο πλανόδιους και μπάντες και μια ατμόσφαιρα πραγματικά εορταστική.
Θυμάμαι μεγαλώνοντας να κάνουμε ώρες σχέδια με τις φίλες μου για το που θα διασκεδάσουμε τα βράδια μας, τι θα βάλουμε εκείνες τις μέρες και όλα αυτά τα κοριτσίστικα.
Τα φετινά Χριστούγεννα όμως είναι διαφορετικά..
Όχι μόνο γιατί θα έχω την ευκαιρία για πολύ λίγες μέρες να είμαι με τους ανθρώπους που αγαπώ αλλά και γιατί αισθάνομαι πως με όλη αυτή τη κατάσταση έχουμε χάσει το χαμόγελο, τη διάθεση αλλά και τη χαρά που μας δημιουργούσαν πάντα τα Χριστούγεννα.Ίσως απο την άλλη να έχουμε χάσει και το πραγματικό νόημα των ημερών..Ίσως και να έχουμε ξεχάσει το πιο σημαντικό συστατικό των Χριστουγέννων…την αγάπη.
Και ειδικά αυτές τις μέρες το έχουμε όλη πραγματική ανάγκη.Αν κοιτάξεις γύρω σου θα διαπιστώσεις πως ο κόσμος διψάει για αγάπη, για ενδιαφέρον, για μια απλή κίνηση ανθρωπιάς και αλήθειας.Όσοι την έχουν απλόχερα και όσοι την στερούνται γίνονται ένα.
Μου πήρε χρόνια για να καταλάβω τι σήμαιναν εκείνα τα οικογενειακά τραπέζια των γιορτών.Εκείνα που η μαμά σου μαγειρεύει όλα αυτά τα φαγητά που δεν τελειώνουν ποτέ, που μαζεύετε όλη η οικογένεια και λέει τις ίδιες ιστορίες που όταν τα έχεις δεδομένα ανυπομονείς να τελειώσουν αλλά τώρα που μου λείπουν ανυπομονώ να έρθουν.Να έρθουν εκείνες οι μέρες που η καρδιά μου πλημμυρίζει απο αγάπη.
Φέτος αυτή είναι ο δικος μου στόχος. Να δώσω και να πάρω όση περισσότερη αγάπη μπορώ.
Ας το κάνουμε για να είναι αυτά τα Χριστούγεννα διαφορετικά.Ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιοι άνθρωποι έχουν ανάγκη απο αγάπη, και πολλές φορές ακόμα και όταν το ξέρουμε γυρίζουμε τη πλάτη μας και βρίσκουμε ησυχία στο δικό μας κόσμο.
Όχι. Για μένα τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι σίγουρα διαφορετικά.
Ποιος ξέρει μπορεί το ίδιο να σκέφτεται και ο διπλανός μου και σιγά σιγά τα λαμπάκια, τα γλυκά, τα δώρα και όλα τα υπόλοιπα να είναι απλά το σκηνικό σε ένα έργο που πρωταγωνίστρια θα είναι μόνο η ΑΓΑΠΗ.
Σας φιλώ.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)