Μία απόλυτα ειλικρινή και άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη παραχώρησε ο γνωστός ηθοποιός, Μέμος Μπεγνής στη δευτεροετή σπουδάστρια Δημοσιογραφίας στο ANT1 MediaLab, Ραφαηλία Γώση. Ο ίδιος αναφέρθηκε –πραγματικά– όλα. Δεν δίστασε να μιλήσει για την αγάπη του για το θέατρο και τη μουσική, τις δυσκολίες του επαγγέλματος της υποκριτικής σήμερα, όπως και για τη συμμετοχή του στα διάφορα τηλεοπτικά και θεατρικά δρώμενα.
Αρχικά, ο δημοφιλής ηθοποιός κλήθηκε να επιλέξει ανάμεσα στις δύο μεγάλες του αγάπες, το θέατρο και τη μουσική. Κι όπως, μάλιστα, επισήμανε, η αγάπη του για το θέατρο και τη μουσική ξεκίνησε από μικρή ηλικία.
- Ήταν δύο πράγματα που αγαπούσα από μωρό παιδί. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήθελα οι γονείς μου να μου αγοράζουν μουσικά όργανα. Και καθόμουν με τις ώρες να παίζω, μόνο και μόνο για να ακούσω μία μελωδία ή τραγούδια που αγαπούσα. Κι έτσι, οι γονείς μου αποφάσισαν να με γράψουν σε κάποιο ωδείο. Από την άλλη, είχα τη γιαγιά μου που έμαθε πιάνο στα 40 της χρόνια και πάντα είχα μουσικά ακούσματα στο σπίτι. Όπως, επίσης, ατέλειωτες ήταν και οι συζητήσεις για ηθοποιούς και ταινίες.
Το επάγγελμα, όμως, της υποκριτικής είναι ένα δύσκολο επάγγελμα με πολλά εμπόδια κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής πορείας. Για τον Μέμο Μπεγνή, βέβαια, δεν φαίνεται να υπήρξαν εμφανή εμπόδια ή «τρικλοποδιές» από συναδέλφους.
- Κι αν ποτέ έχουν υπάρξει πισώπλατες μαχαιριές, δεν τις έμαθα ποτέ. Ή τουλάχιστον έχω ακούσει για ελάχιστες. Σίγουρα, υπάρχει φθόνος και ανταγωνισμός. Αλλά, εγώ είμαι ένας άνθρωπος που κάνει τη δουλειά του και πάει στο σπίτι του. Ούτε κλίκες, ούτε παρεάκια, ούτε μέσα, ούτε τίποτα. Αυτός είναι πιστεύω ο λόγος που δεν ακούω διάφορα ή δεν εμπλέκομαι σε ίντριγκες.
Σε μία εποχή γενικότερης κρίσης, οικονομικής και αξιών, ο ηθοποιός τονίζει τη δυσκολία του επαγγέλματος στο οποίο διαπρέπει όλα αυτά τα χρόνια.
-Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι πολύ δύσκολο. Όχι τόσο για εμάς που έχουμε ήδη μία πορεία στον χώρο και μπορούμε να διεκδικήσουμε κάποια πράγματα, όσο για τα νέα παιδιά. Βγαίνει ένας απίστευτος αριθμός ηθοποιών που δεν μπορεί να απορροφηθεί. Είμαστε στην εποχή του εφήμερου και του αναλώσιμου, στην οποία τίποτα δεν είναι σταθερό. Και οι μισθοί αυτών των νέων είναι εξαιρετικά χαμηλοί. Γι’ αυτό τον λόγο, είναι μία πολύ δύσκολη περίοδος, για να πει κάποιος ότι θέλει να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα.
Παρ’ όλα αυτά, ποια είναι η συμβουλή του προς όλους εκείνους τους νέους που επιθυμούν να ακολουθήσουν το επάγγελμα της υποκριτικής ή της μουσικής;
- Αν είναι στο αίμα τους και θέλουν με όλο τους το είναι να κάνουν αυτή τη δουλειά, να το προσπαθήσουν. Αν θέλουν να το κάνουν μόνο και μόνο για τη δημοσιότητα και τα εξώφυλλα, ας το ξεχάσουν.
Ο ηθοποιός Μέμος Μπεγνής δεν παρέλειψε να εκφράσει τη γνώμη του και για όλα αυτά τα reality μουσικής, μαγειρικής και «αγάπης», ενώ παράλληλα, υπογράμμισε πως δεν είναι υποστηρικτής αυτών των σόου.
- Πάντοτε, δήλωνα ότι είναι μία μηχανή κρέατος. Και τα παιδιά που λαμβάνουν μέρος σε αυτά, το λιγότερο που παθαίνουν είναι κατάθλιψη, όταν βγαίνει ο καινούργιος. Ο επόμενος. Ζούμε σε μια ευτελή εποχή, που όλα είναι γρήγορα. Εφήμερα. Κάνουμε τα νέα παιδιά να πιστεύουν ότι με τον εύκολο δρόμο όλα κατακτώνται. Το μέλλον, το χρήμα και η φήμη. Δεν είναι, όμως, έτσι. Γι’ αυτό κι, όταν όλα τελειώνουν, η προσγείωση είναι πολύ ανώμαλη.
Επιπρόσθετα, ποια είναι η άποψή του για το θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, σήμερα;
-Πρόκειται για παρακλάδια της ίδιας δουλειάς. Αγαπώ εξίσου το θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Το καθένα για διαφορετικούς λόγους. Σινεμά, βέβαια, δεν έχω κάνει παρά δύο ταινίες. Είναι κάτι που λατρεύω, αλλά όχι στην Ελλάδα. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.
Αναμφίβολα, πάντως, αυτό που έχει αφήσει, σίγουρα, εποχή είναι ο ρόλος του στο «Άκρως Οικογενειακόν» και το «Μη μου λες αντίο». Ρόλοι, οι οποίοι τον ακολουθούν σε όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής του πορείας.
- Νοσταλγώ εκείνες τις εποχές, μόνο και μόνο επειδή ήταν εποχές πιο αθώες. Πιο καλλιτεχνικές. Πιο παραγωγικές. Για κανέναν άλλον λόγο. Δεν κολλάω ποτέ στο παρελθόν. Αν και κατά καιρούς νοσταλγώ κάποια πράγματα. Όπως, για παράδειγμα, τη χαμένη μου αθωότητα, την οποία προσπαθώ να κρατήσω με νύχια και με δόντια.
Με αφορμή, το «Μη μου λες αντίο», όμως, στο οποίο υποδύθηκε τον μουσουλμάνο που ερωτεύεται μία χριστιανή, ο ηθοποιός εκφράζει την άποψή του και για τις διαφορετικές κοινωνικές και θρησκευτικές προκαταλήψεις.
- Είμαι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να καταλάβει τον ρατσισμό, κάθε είδους. Δεν κατάλαβα ποτέ, γιατί ένας άνθρωπος που έχει διαφορετικό χρώμα μπορεί ακόμη και να δολοφονηθεί από άλλους ή κάποιος άλλος με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό να υποστεί χλευασμό ή ακόμα και να δολοφονηθεί, όπως βλέπουμε συχνά, τελευταία. Λυπάμαι πολύ, γιατί όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο ο άνθρωπος πηγαίνει προς τα πίσω. Οι κοινωνίες και οι πολιτικοί δεν επενδύουν πια στον πολιτισμό για τους λαούς τους. Στην παιδεία. Στον εκλεπτυσμένο νου. Κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, την έξαρση του ρατσισμού. Το βιώνουμε πολύ έντονα τα τελευταία χρόνια. Οπότε, δεν με αφορά τι χρώμα έχει κάποιος, πού πιστεύει ή τι κάνει στο κρεβάτι του. Θέλω να συναναστρέφομαι απλώς με καλούς ανθρώπους, οι οποίοι είναι πολιτισμένοι, καθαροί, με παιδεία, ευγενείς και καταρτισμένοι.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει, επιπλέον, η δήλωσή του σχετικά με τις διατροφικές του συνήθειες και, συγκεκριμένα, η αποχή του από το κρέας, από επιλογή.
- Απέχω από το κρέας, πρωτίστως, για ηθικούς λόγους και, έπειτα, για λόγους υγείας. Έχω μελετήσει και διαβάσει πολύ. Γι’ αυτό, και το θεωρώ την πλέον ακατάλληλη τροφή για τον άνθρωπο. Όσον αφορά το ηθικό του θέματος, δεν αντέχω άλλο τις συνθήκες με τις οποίες σφαγιάζονται αυτά τα άμοιρα ζώα. Που επειδή είναι απροστάτευτα και αδύναμα, νομίζουμε ότι έχουμε το δικαίωμα να τα σφάζουμε και να τα καταναλώνουμε, σαν να είναι αντικείμενα. Τα ζώα έχουν κι αυτά δικαιώματα. Είναι ψυχές. Έχουν συναισθήματα. Λυπάμαι πολύ για την κατάντια του ανθρώπινου γένους. Που στον βωμό του χρήματος κάνει τέτοια αίσχη. Γιατί πρόκειται καθαρά για γενοκτονία... Αλλά θα μου πείτε, εδώ έχει προκαλέσει παλαιότερα γενοκτονία σε ολόκληρους λαούς, στα ζώα θα κάνει πίσω;
Ποιος είναι, όμως, ο μεγαλύτερος φόβος του Μέμου Μπεγνή;
Ο ηθοποιός τονίζει πως, γενικά, δεν έχει φόβους. Αν, τώρα, η ακροφοβία θεωρείται μεγάλος φόβος, τότε εκείνη ανήκει σε αυτούς. Φοβάται, δηλαδή, να βρίσκεται ψηλά και να φτάνει σε ένα άκρο από το οποίο χρειάζεται να κοιτάξει κάτω. Γενικότερα, όμως, δεν φοβάται κάτι.
Το διάστημα αυτό, ο Μέμος Μπεγνής εμφανίζεται στη καθημερινή σειρά του ΑΝΤ1 «Γυναίκα χωρίς όνομα».
- Είναι μία πολύ ωραία σειρά που πηγαίνει και πάρα πολύ καλά. Ήταν να μπω πολύ νωρίτερα, αλλά λόγω υποχρεώσεων δεν είχα χρόνο για τα γυρίσματα. Χαίρομαι πολύ που κάνω αυτή τη σειρά. Περνάω πολύ όμορφα. Είμαι ο Σταύρος, ένας γιατρός που βοηθάει γυναίκες να κάνουν παιδιά. Έχει και ο ίδιος ένα παιδί με τη γυναίκα του. Επειδή, όμως, εκείνη δεν μπορεί να τεκνοποιήσει, αυτό το παιδί είναι υιοθετημένο. Όταν έρχεται η ώρα να διεκδικήσουν οι πραγματικοί γονείς αυτό το παιδί, τότε, τα πράγματα δυσκολεύουν. Και η συνέχεια επί της οθόνης.
Στη σειρά αυτή υποδύεται, συγκεκριμένα, τον ρόλο ενός ιατρού που απιστεί. Στην πραγματική ζωή, όμως, έχει βρεθεί κι ο ίδιος σε αυτή τη θέση ή στην αντίθετη, έχοντας δηλαδή απατηθεί;
- Δεν είμαι κατά του τρίτου προσώπου. Ποτέ δεν ήμουν. Θεωρώ παρά φύσει το γεγονός ότι ένας άνθρωπος πρέπει να είναι πιστός σε έναν άλλον άνθρωπο για το υπόλοιπο της ζωής του. Θεωρώ, επίσης, ότι όλα αυτά είναι ήθη που μας έχουν επιβληθεί από κοινωνίες και θρησκείες πάρα πολλά χρόνια τώρα. Πλύση εγκεφάλου, με λίγα λόγια. Και το χειρότερο είναι ότι μας έχουν πείσει ότι είναι και σωστά. Γι’ αυτό δεν θεωρώ απάτη, όταν ένας άνθρωπος κάνει κάτι με κάποιον άλλον όντας σε σχέση. Είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι, δεν ανήκει κανείς σε κανέναν και η ζωή είναι μικρή για να καταπιεζόμαστε, επειδή… έτσι είθισται.
Ακόμη, συμμετείχε και στη θεατρική παράσταση «Μάγισσες της Σμύρνης», βιώνοντας τη μεγάλη επιτυχία της παράστασης και την αγάπη του κόσμου.
- Πριν από έναν μήνα, τελείωσαν οι «Μάγισσες της Σμύρνης», αλλά ήδη μου λείπουν πολύ. Ήταν μια δουλειά σταθμός για μένα, μια δουλειά που έκανε ρεκόρ εισπράξεων, μια δουλειά με υπέροχους συντελεστές. Από τον «καπετάνιο» μας, τον Σταμάτη Φασουλή, μέχρι και όλους τους ηθοποιούς, έναν προς έναν. Απλά, μαγική στιγμή!
Τέλος, θα συμμετάσχει και στην υπερπαραγωγή «Η ζωή του Ωνάση», η οποία θα ανέβει την επόμενη χρονιά στο θέατρο, σε έναν ρόλο-έκπληξη.
- Στον «Ωνάση», έχω τον ρόλο ενός δημοσιογράφου που μπλέκεται στη ζωή του ιδίου, της Κάλλας, της Τζάκι και της Λιβανού. Μέσα από τη δική του προσωπική ιστορία, θα βγαίνει όλη η ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση. Επίσης, πριν απ΄ αυτό, θα είμαι στο θέατρο «Άλσος», όπου αναβιώνει φέτος το καλοκαίρι, με μια τεράστια παραγωγή 40 ηθοποιών-χορευτών και με μια ορχήστρα 10 ατόμων, ένα αφιέρωμα στη Φίνος Φιλμς. Μια παραγωγή με τη Δέσποινα Βανδή, τον Σπύρο Παπαδόπουλο, τον Κώστα Κόκλα, την Κατερίνα Λέχου και πολλούς άλλους εκλεκτούς συναδέλφους.