Σαν είδηση βόμβα έσκασε στον καλλιτεχνικό κόσμο ο θάνατος, της Μαριάννας Τόλη.
Η ίδια έδωσε μία σκληρή μάχη με τον καρκίνο, χωρίς να βγει νικήτρια αφήνοντας σήμερα την τελευταία της πνοή.
Η αγαπημένη ηθοποιός και τραγουδίστρια τον Ιανουάριο του 2018 έδωσε μία εκ βαθέων συνέντευξη στο περιοδικό People και τη Νάνσυ Παραδεισανού
Η ίδια μεταξύ άλλων αναφέρθηκε πως αποφάσισε να ασχοληθεί με το παιδικό θέατρο.
«Ασχολούμαι με το παιδικό θέατρο δεκαεπτά χρόνια. Μου αρέσει να δίνω χαρά στα παιδιά και στους ανθρώπους γενικά. Όταν διάβασα τη συγκεκριμένη ιστορία, συγκινήθηκα. Η έννοια της θυσίας, που είναι τόσο σπάνια στις μέρες μας, μου εντυπώθηκε στην καρδιά και ήθελα να την προσφέρω στον κόσμο με έναν αλλιώτικο τρόπο για τα παιδιά και τους γονείς τους. Πάντα κατά τη δημιουργία ενός έργου προσπαθώ να σκέφτομαι και τους γονείς. Το βρίσκω αναγκαίο να μοιράζονται γονείς και παιδιά μια παράσταση που άλλοτε συγκινεί και άλλοτε διασκεδάζει και τους δύο και μετά να μπορούν να τη συζητήσουν με ενθουσιασμό. Δεν θα ήθελα να βαριούνται οι γονείς με ένα αμιγώς “παιδιάστικο” θέαμα και να μη βλέπουν την ώρα να τελειώσει».
Με βάση την τεράστια ανταπόκριση του κόσμου για την παράστασή της, τη ρωτώ για την αίσθηση που έχει για τα παιδιά, που μεγαλώνουν σήμερα με το Διαδίκτυο και την τεχνολογία στην καθημερινότητά τους. «Έχουμε κάνει μεγάλα σφάλματα. Βλέπω 3χρονα με tablet και ξέρω ότι αυτά τα παιδιά θα δυσκολευτούν πολύ να ανακαλύψουν τον εαυτό τους. Αυτή η μανία που μετατράπηκε σε απόλυτη εξάρτηση μοιάζει να καταστρέφει μια ολόκληρη γενιά. Τα παιδιά μας και αρκετοί ενήλικες έχουν απομακρυνθεί από αυτά που εμείς ονομάζαμε “ανθρώπινες σχέσεις και επικοινωνία” και η ουσιαστική επαφή χάνεται στα βάθη του ορίζοντα. Δεν είμαι οπισθοδρομική, αλλά βλέπω μια τεράστια αλλοίωση στην κοινωνία μας. Πλέον έχουμε ένα κινητό κι αυτό, ως άλλος θεός, γεμίζει τα κενά μας. Μπαίνουμε στα social media και περνούν έτσι οι ώρες. Παλιά, όταν βαριόσουν, έπρεπε να κάνεις κάτι. Να πας σινεμά, στο θέατρο, να διαβάσεις ένα βιβλίο, να κάνεις μια σχέση. Τώρα αυτό το ευεργετικό κενό της βαρεμάρας, που σου έδινε κίνητρο να ανακαλύψεις τον κόσμο, έχει εκλείψει. Ήταν ανθρώπινο και γλυκό αυτό που ζήσαμε και σκληρό αυτό που ζούμε τώρα. Τα αποτελέσματα της μανίας των ηλεκτρονικών διασκεδάσεων θα τα καταλάβουμε αργότερα. Από την άλλη, πιστεύω στην ισορροπία του σύμπαντος. Αν τα πράγματα βγουν από τα όρια, κάτι θα γίνει για να αλλάξει αυτό που παρεκτρέπεται. Ένα “χαστουκάκι” θα μας συνεφέρει. Και τότε πρέπει να μάθουμε από τα δύσκολα και να μην πούμε “Θεέ μου, γιατί σε μένα;”. Ήμουν τυχερή που από κάποια ηλικία και έπειτα, σε όλα τα δύσκολα, προσπαθούσα να καταλάβω σε τι έφταιξα και να μην αποδίδω ευθύνες αλλού. Αναρωτιόμουν πώς μπορεί να αλλάξω εγώ, ώστε να αλλάξουν και οι γύρω μου και τα γεγονότα. Από αυτό το ταξίδι αποκόμισα πνευματικότητα. Το πιο ουσιαστικό δώρο της ζωής»
