Κούκλος ηθοποιός μιλάει ανοιχτά για την αλβανική καταγωγή του: "Για να έρθω στην Ελλάδα είδα φρικτά πράγματα!"

Ο Αλέξης Παππάς, διεθνές μοντέλο με τις αξιοζήλευτες συνεργασίες, ηθοποιός πια στα «Δίδυμα Φεγγάρια» του ΑΝΤ1 και συμπαρουσιαστής της Ντορέττας Παπαδημητρίου στο «Κάνε παζάρι» του ΣΚΑΙ, παραχώρηση μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό Down Town της Κύπρου και, μεταξύ άλλων, μίλησε στον Αλέξανδρο Πρίφτη για την αλβανική καταγωγή του.

Ακολουθεί απόσπασμα της συνέντευξής του:

Ισχύει ότι έχεις αλβανική καταγωγή;

Κοίτα, κάποιες φορές διαστρεβλώνονται τα όσα λέει κάποιος, επειδή δεν ξέρουν ιστορία. Η καταγωγή μου είναι από την Αλβανία, αλλά προέρχομαι από την ελληνική μειονότητα. Είμαι από τη Βόρεια Ήπειρο, από το μέρος όπου, το 1914, κάποιοι έκλεισαν τα σύνορα με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούμε εκεί. Και μέχρι σήμερα να προσπαθούμε να διατηρήσουμε εκεί, ζωντανά, τα ελληνικά μας ήθη και έθιμα. Οι γονείς μου πήγαιναν στα ελληνικά σχολεία, διατηρώντας τη θρησκεία και τα έθιμά μας, αν και στα κρυφά για να μη γίνουν αντιληπτοί από τους Αλβανούς. Θέλω να πω ότι, όταν το εξηγώ αυτό, δεν μπορεί να σε λέει «Αλβανό» ο άλλος. Όταν κάποιοι εδώ στην Ελλάδα έπιναν τον καφέ τους, η οικογένειά μου και κάποιοι άλλοι ύψωναν την ελληνική σημαία και ήταν περήφανοι για τον ελληνισμό, σε ένα μέρος επικίνδυνο!

Πόσο χρόνων ήσουν όταν ήρθες στην Ελλάδα;

Τεσσάρων. Και για να έρθω στην Ελλάδα είδα φρικτά πράγματα. Η διαδικασία ήταν άσχημη. Σε μία πορεία χιλιάδων ανθρώπων, επάνω στα στενά των βουνών, ακούγονταν πυροβολισμοί τα βράδια που περπατούσαμε. Τα παιδιά έπεφταν κάτω κι έχαναν τη ζωή τους, ενώ οι μανάδες έκλαιγαν στα κρυφά, βουβά και σιωπηλά, για να μην ακουστούν στους στρατιώτες και μας σκοτώσουν όλους. Αυτά που έζησα τότε, με καθόρισαν. Με ατσάλωσαν κι έφτιαξαν αυτό που είμαι σήμερα. Έγινα πιο δυνατός και πιο σκληρός. Κι όταν έχω στο μυαλό μου αυτές τις εικόνες, εκτιμώ τη ζωή. Οπότε, το να το διαστρεβλώσει κάποιος και να μας πει «Αλβανούς», θα έπρεπε να πρώτα να διαβάσει ιστορία!

Έχεις πάει ξανά από τότε στη Βόρεια Ήπειρο;

Στα 20 μου πήγα, όταν χρειάστηκα κάτι χαρτιά που μου είχαν κλέψει στο εξωτερικό. Τότε, δεν μας έδιναν τις ελληνικές ταυτότητες. Ήταν ίδιες με τις σημερινές, αλλά ροζ χρώματος. Δεν μας έδιναν διαβατήριο ελληνικό. Μετά πέρασαν τα χρόνια και είχαμε το δικαίωμα της ελληνικής υπηκοότητας. Όταν ήμουν στο Παρίσι, όμως, μου έκλεψαν την τσάντα και αναγκάστηκα να πάω στα Τίρανα, στο αστυνομικό τμήμα. Σκέψου πως δεν μιλάω καν αλβανικά, δεν ξέρω λέξη! Πήγα και με κράτησαν στο τμήμα. Δεν με άφηναν να βγω, να επικοινωνήσω με κανέναν και είπα «εδώ θα αφήσουμε τα κόκαλά μας». Το βράδυ της επόμενης ημέρας, μία γυναίκα αστυνομικός που ήξερε αγγλικά ήρθε, της εξήγησα κι έτσι ολοκληρώθηκε αυτή η τρελή εμπειρία.

Στο σχολείο αντιμετώπισες bullying;

Όχι, όχι. Κανείς δεν με έφερε σε δύσκολη θέση. Δεν είχα, άλλωστε, κάτι διαφορετικό από τα άλλα παιδιά.

Ήταν εύκολα για εσάς όταν πρωτοήρθατε στην Ελλάδα;

Είχαμε συγγενείς στην Αθήνα, οπότε δεν είχαμε κάποιο θέμα. Οι δικοί μου εργαζόντουσαν νύχτα μέρα για να μη στερηθούμε κάτι. Δεν μας έλειψαν τα αναγκαία. Έχω να θυμάμαι όμορφα χρόνια εδώ στην Ελλάδα.