Συνέντευξη στο FTHIS.GR παραχώρησε η Ναταλία Γερμανού και σε αυτή μίλησε μεταξύ άλλων για την σχέση ζωής με τον μπαμπά της, αείμνηστο Φρέντυ Γερμανό. Τα συγκινητικά της λόγια κρύβουν μέσα την σοφία που της άφησε ως «παρακαταθήκη». Η ίδια εξομολογείται ότι οι δυο τους «επικοινωνούν» ακόμα. Με τον δικό τους τρόπο.
Τον μπαμπά σου τον έχασες νέο. Ο πατέρας μου έφυγε στα 64 του. Και ευτυχώς -το ευτυχώς μέσα σε πολλά εισαγωγικά- δεν ταλαιπωρήθηκε πολύ. Ευτυχώς για εκείνον. Ο καρκίνος τον χτύπησε και τον πήρε σχετικά γρήγορα. Μέσα σε 5 μήνες.
Τον βλέπεις στον ύπνο σου; Συχνά. Στις αρχές κάθε βράδυ. Και τώρα τον βλέπω συχνά και όταν τον βλέπω συνήθως κάτι καλό συμβαίνει. Ή κάτι θέλει να μου πει. Ή κάτι ετοιμάζομαι να κάνω και θέλει να το αποτρέψει ή να με ενθαρρύνει να το κάνω. Είναι πάρα πολύ έντονη η παρουσία του στη ζωή μου ακόμα και εν τη απουσία του.
Σου έχει αφήσει παρακαταθήκη το να προσέχεις τον εαυτό σου πιο πολύ σαν Ναταλία τώρα που λείπει αυτός;Κάνω όλα αυτά που πρέπει να κάνω σαν γυναίκα, τα τεστ ΠΑΠ, τις μαστογραφίες, όλα αυτά τα κάνω standard. Aλλά αυτά τα ετήσια check up τα αμελώ. Κάνω μια εξέταση αίματος, βλέπω ότι όλα είναι οκ αλλά μπορεί να περάσει ενάμισης χρόνος και να ξανακάνω. Είμαι «στρατιωτίνα» σε ό,τι αφορά τα γυναικεία θέματα. Τα προσέχω πάρα πολύ. Αυτό που μου μετέδωσε ο πατέρας μου είναι αυτό που γράφω και στον πρόλογο του βιβλίου μου: «Το βιβλίο το αφιερώνω στον πατέρα μου γιατί μου έμαθε να ζω και όχι να επιβιώνω». Μου είπε θέλω να καταλάβεις τη διαφορά. Άλλοι άνθρωποι απλά επιβιώνουν. Περνάει η μέρα και επιβιώνουν. Θέλω να μάθεις να ζεις. Ό,τι και να σημαίνει αυτό. Να φας τα μούτρα σου, να κλάψεις, να ξεφτιλιστείς, να ξανασηκωθείς, να παρακαλέσεις, να σε παρακαλέσουν, κάντα όλα! Ρούφα τη ζωή μέχρι την τελευταία σταγόνα. Να φτάσεις εδώ που έφτασα εγώ και να πεις «Είμαι πολύ χορτάτος». Μου έλεγε «κοριτσάκι μου τα έκανα όλα». Μην αφήσεις τη ζωή σου να περάσει με «μήπως αυτό δεν κάνει», «μήπως αυτό δεν πρέπει». Ξεκόλλα από τα πρέπει και τα δεν. Ζήσε. Και τον έχω ακούσει. Είναι πολύ σημαντικό πράγμα να μαθαίνουμε να ζούμε. Περνάει μπροστά μας σαν μότο στο Instagram, «Η ζωή συμβαίνει τώρα». Και λέμε «Αχ τι ωραίο!», repost. Και μετά το ξεχνάμε. Μα μην το ξεχνάμε. Η ζωή συμβαίνει τώρα. Και μαλακία να κάνεις. Και να υποτροπιάσεις σε ένα λάθος, και να φας τα μούτρα σου, δεν πειράζει φάτα! Αν δεν κάνουμε και πέντε λάθη, αν δεν κλάψουμε και λίγο να πρηστούν τα μάτια και να πάμε στο γύρισμα και να μας πει η μακιγιέζ «Τι να σε κάνω μωρή τώρα, πόσο concealer να βάλω;», δεν έχω νόημα η ζωή. Αν είμαστε συνέχεια στο «Όχι, όχι, πάνω από όλα ο εγωισμός μου, πάνω από όλα η αξιοπρέπειά μου». Ξέρεις Νάνσυ έχω κάνει πολύ αυτό το λάθος στη ζωή μου και το συνειδητοποίησα πρόσφατα. Τώρα συνειδητοποιώ ότι πολλές φορές τον εγωισμό μου τον βάφτιζα «αξιοπρέπεια». Και έλεγα εγώ είμαι αξιοπρεπής δεν θα το κάνω αυτό. όχι. Είναι άλλο πράγμα η αξιοπρέπεια και άλλο ο εγωισμός. Βεβαίως είναι ξαδερφάκια, αλλά ξαδερφάκια. Δεν είναι το ίδιο. Και όποτε ήθελα να το παίξω μούρη κάπου έλεγα «Είμαι αξιοπρεπής». Και μου έλεγε ο άλλος «Δεν είναι αξιοπρέπεια αυτό που κάνεις, είναι κωλοπαιδισμός». Τώρα είσαι εγωίστρια, όχι αξιοπρεπής. Αυτά είναι μερικά από τα φιλοσοφικά αποστάγματα ζωής που θα μοιραστώ.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)