Ο Γιώργος Λύρας έρχεται καθημερινά σε επαφή για αρκετές ώρες με τα social media, μέσα από τα οποία μπορεί να επικοινωνεί με τους διαδικτυακούς του φίλους, αλλά και να ενημερωθεί για τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.
Αυτή τη φορά ο ίδιος έλαβε ένα mail με μια ιστορία δύο αρρώστων ανδρών. Η συγκεκριμένη ιστορία άγγιξε τόσο πολύ τον Γιώργο Λύρα ο οποίος θέλησε να τη μοιραστεί με τους διαδικτυακούς του φίλους, στέλνοντας παράλληλα και το μήνυμά του.
«ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ, Η ΚΑΛΗΜΕΡΑ
ΣΗΜΕΡΑ ΠΗΡΑ ΑΥΤΟ ΤΟ E-MAIL ΚΑΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΩ
ΜΑΖΙ ΣΑΣ.ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.
ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ
ΑΞΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ, ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΜΕ...
ΣΑΣ ΤΟ ΣΤΕΛΝΩ ΛΟΙΠΟΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ…», έγραψε στον λογαριασμό του στο facebook.
Διαβάστε την ιστορία στο παρακάτω κείμενο.
* Ο ΚΕΝΟΣ ΤΟΙΧΟΣ*
Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.
Στον έναν επιτρέπονταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον
βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες.
Το κρεβάτι που βρισκότανε ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου.
Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία και
ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να
κοιτάει έξω από το παράθυρο.
Οι άντρες κατέληξαν να μιλάν ατελείωτα. Μιλούσαν για τις συζύγους τους,
τις οικογένειες τους, τα σπίτια τους ,τις δουλειές τους ,την θητεία τους
στον στρατό, ακόμα και για το που είχαν πάει διακοπές.
Κάθε απόγευμα ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός περιέγραφε στον συγκάτοικο του
όλα όσα έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου.
Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία άρχιζε να καταλαβαίνει
πως ζει γι' αυτές τις μοναδικές απογευματινές ώρες που η άποψη του
μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω κόσμου.
Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια θαυμάσια λίμνη. Πάπιες και κύκνοι
κολυμπούσαν εκεί, και τα παιδιά έπαιζαν με μικρά μοντέλα σκαφών στο
νερό. Νεαρά ζευγάρια περπατούσαν πιασμένα χέρι χέρι μέσα στα υπέροχα
λουλούδια που είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τεράστια παλιά δέντρα
στέκονταν με χάρη επάνω στο έδαφος και μια υπέροχη θέα του ουρανοξύστη
της πόλης φαινόταν από μακριά.
Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε όλες αυτές τις όμορφες
λεπτομέρειες, ο άντρας στο διπλανό κρεβάτι φαντάζονταν όλα αυτά που
άκουγε. Ένα απόγευμα ο άντρας που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περίγραφε μια
παρέλαση που περνούσε. Παρόλο που ο άντρας στο δίπλα κρεβάτι δεν
μπορούσε να ακούσει τον ήχο της μπάντας ,μπορούσε και μόνο με τα μάτια
του μυαλού του να δει τους κλόουν που χόρευαν, τα πολύχρωμα άρματα και
τα όμορφα διακοσμημένα αυτοκίνητα και άλογα.
Οι μέρες πέρασαν. Ο άντρας που δεν μπορούσε να δει από το παράθυρο
άρχισε να επιτρέπει σπόρους έχθρας και ζηλειας να αναπτύσσονται μέσα
του. Όσο και να εκτιμούσε τις περιγραφές του συγκατοίκου του, εύχονταν
μέσα το να ήταν αυτός ο οποίος θα μπορούσε να δει την θέα από το
παράθυρο . Άρχισε να αποστρέφεται στον συγκάτοικο του και στο τέλος
ο πόθος του να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε σε απόγνωση.
Ένα πρωινό σε μια επίσκεψη της νοσοκόμας στο δωμάτιο βρήκε τον άντρα
δίπλα στο παράθυρο νεκρό. Είχε πεθάνει ειρηνικά μέσα στον ύπνο του.
Λυπημένα κάλεσε τους νοσοκόμους και απομάκρυνε το πτώμα του.
Μετά από ένα χρονικό διάστημα για να μην θεωρηθεί και απρέπεια ο άντρας
ζήτησε να μετακινηθεί στο κρεβάτι που βρίσκονταν δίπλα στο παράθυρο
.Εκείνη με πολύ προθυμία τον μετακίνησε και φρόντισε να είναι άνετος .
Σιγά-σιγά στηρίχθηκε με πόνο στον αγκώνα του να σηκωθεί να ρίξει μια
ματιά στον έξω κόσμο.
Επιτέλους θα μπορούσε να δει τον έξω κόσμο και
όλες τις δραστηριότητες του.Αυτό που είδε ήταν ένας κενός τοίχος !
Κάλεσε την νοσοκόμα και την ρώτησε: πως μπορούσε ο συγκάτοικος μου να
βλέπει όλα αυτά που μου περίγραψε; Πως μπορούσε να μου μιλάει για τόσο
ομορφιά και με τόσες λεπτομέρειες, όταν αυτό που φαίνεται από αυτό εδώ
το παράθυρο είναι ένας παλιός και βρώμικος τοίχος;
Και η νοσοκόμα του απάντησε : Ω θεέ μου........δεν το ξέρατε πως ο πρώην
συγκάτοικος σας ήταν τυφλός ; Δεν μπορούσε να δει καν τον τοίχο, ίσως
ήθελε να σας ενθαρρύνει.
*/Εaν ζείτε μια ζωή βασανίζοντας τον εαυτό σας για το τι έχουν οι άλλοι
,πιθανότατα να χάσετε την χαρά του να γίνετε αποδέκτες σε αυτά που οι άλλοι θέλουν να σας δώσουν./*
Mε αγαπη
Κώστας Χατζής
