Ευγενία Σαμαρά: Η απώλεια του πατέρα της και η σχέση με τους πρώην συντρόφους της

Συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο, Γιώργο Πράσινο παραχώρησε η Ευγενία Σαμαρά . Η ηθοποιός και παρουσιάστρια της ΕΡΤ μεταξύ άλλων μίλησε για την προσωπική της ζωή, αλλά και για τον θάνατο του πατέρα της.

Διαβάστε επίσης! Ευγενία Σαμαρά: Τα φιλιά που έστειλε στο "Ράδιο Αρβύλα" - "Ήμουν και γω πολλά χρόνια. 7 χρόνια να ήμουνα;"

Πότε πήρες την απόφαση να μετακομίσεις στην Αθήνα;

Όταν τελείωσε «Η Εκδρομή» ένιωσα ότι ήρθε η ώρα. Το ήθελα χρόνια και τότε θεώρησα ότι ήταν μία καλή στιγμή. Ερχόμενη στην Αθήνα έπαιξα στο θέατρο και σε διάφορα σήριαλ. Αργότερα ήρθε και ο ρόλος της Ρέας Μανέλη, της εγγονής της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου στην ομότιτλη ταινία, και κάπως όλα πήραν το δρόμο τους.

Στην «Εκδρομή» γνώρισες και τον μετέπειτα σύντροφό σου, Γιάννη Ποιμενίδη, με τον οποίο μείνατε μαζί για οχτώ χρόνια.

Ακριβώς.

Ενώ στις συνεντεύξεις σου δεν αναφερόσουν στον σύντροφό σου, μοιραζόσουν πολλά στιγμιότυπά σας στο Instagram, δεν λογοκρινόσουν.

Το Instagram είναι το δικό μου προσωπικό μέσω, όπου επιλέγω ποια κομμάτια της ζωής μου μπορώ να δείξω, από τον φίλο μου μέχρι το να ανοίξω την πόρτα του σπιτιού μου. Υπάρχουν όρια που θέτω, και μέχρι στιγμής κανείς δε με έφερε σε δύσκολη θέση. Από αυτό καταλαβαίνω ότι τα όρια μου είναι ευδιάκριτα.

Παραμένεις φίλη με τους πρώην συντρόφους σου;

Αναλόγως των περιστάσεων. Είναι κάτι που δε με απασχολεί. Έρχεται μόνο του.

Τον Δεκέμβριο του 2021 βιώσεις μία σημαντική απώλεια, έχασες τον πατέρα σου. Πώς το διαχειριστικές τότε;

Δεν γνωρίζω να σου απαντήσω, γιατί άφησα το χρόνο να κάνει τη δουλειά του. Το επικοινώνησα, το βίωσα, έκλαψα. Αυτό που είχα πάντα στο μυαλό μου είναι να μην κρατάω αρνητικά συναισθήματα στο οτιδήποτε, να μην λέω «Γιατί σε μένα; Γιατί μας το έκανες αυτό;. Ήταν ξαφνικό, μας στεναχώρησε, αλλά συνέβη και πλέον το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι είμαι ευγνώμων, γιατί τον άνθρωπο αυτό που τόσο αγαπώ τον έζησα και περάσαμε υπέροχα μαζί. Του μίλησα, του τα είχα πει όλα, δεν είχα χρωστούμενα. Ασφαλώς μου λείπει. Ευτυχώς υπάρχει η μητέρα μου και ο αδελφός μου, που ζουν στην Θεσσαλονίκη. Ο μπαμπάς μου είναι εγώ, είναι μέσα μου, αναγκαστικά είναι το κομμάτι μου, και αυτό δεν αλλάζει. Όμως όταν τον σκέφτομαι θέλω να χαμογελάω.