Μία εκ βαθέων συνέντευξη παραχώρησε η Κάτια Δανδουλάκη στο περιοδικό Gala και μεταξύ άλλων αποκάλυψε:
«Είμαι πολύ ευγνώμων στη ζωή μου: κι αύριο να 'φευγα, δεν έχω κάτι που δεν έζησα, και το λέω με απόλυτη αποδοχή και ευγνωμοσύνη γι' αυτά που μου έδωσε η ζωή. Αυτό που με τρομάζει είναι το χάσιμο του μυαλού, το οποίο το έχω ζήσει με τη μητέρα μου και είναι τρομερό. Το τέλος έρχεται από εκεί που δεν το περιμένουμε. Μπορείς να συμβιβαστείς με την απώλεια; Είναι η ψυχή μου γεμάτη πόνο. Έχασα φίλους μου από τη μια στιγμή στην άλλη και έπρεπε να συνεχίσω. Ποιος εγώ, που μια ανασφάλεια είχα πάντα: να μη χάσω την αγάπη των δικών μου. Από τη στιγμή που συνέβη αυτό κλονίστηκα. Έχω δουλέψει πολύ με την ψυχή μου τα τελευταία δέκα χρόνια. Έκανα αυτογνωσία ώρες ατελείωτες γιατί εμένα ο πόνος με παρέλυσε. Έφυγαν" ο πατέρας μου, η μητέρα μου, οι φίλοι και όταν έφυγε πια και ο Μάριος, που ήταν τα πάντα για μένα, έπαθα και κατάθλιψη και κολπική μαρμαρυγή, όλα μαζί. Εξοντώθηκα. Έσβησαν οι μηχανές. Εγώ επένδυα πάντα στην αγάπη. Στο επάγγελμα μετά. Όταν μου έμεινε μόνο το επάγγελμα, χωρίς τους ανθρώπους, ταρακουνήθηκα. Δεν με είχα ξαναζήσει έτσι, μου έλεγαν "το θέατρο είναι γεμάτο" κι εγώ δεν ήθελα να βγω στη σκηνή. Δεν ήθελα ούτε να πλυθώ, ούτε να κοιμηθώ, ούτε να δω φίλους, ούτε να μου μιλάς, ούτε να σε βλέπω. Εκεί κατάλαβα ότι έπρεπε να πάω σε γιατρό. Επειδή δούλευα, δεν μπόρεσα να οργανωθώ γρήγορα και έπρεπε να πάρω φάρμακα και συγχρόνως άρχισα και ψυχίατρο και αυτογνωσία. Γι' αυτό μιλάω ανοιχτά για όλο αυτό και λέω ότι πρέπει να πηγαίνετε στον ψυχίατρο, μην κολλάτε στα ταμπού, έχουμε ανάγκη να ανοίγουμε την ψυχή μας κάπου και να μας βοηθάνε. Εγώ ζήτησα αμέσως βοήθεια. Είπα δεν είμαι κανονική, δεν είμαι η Κάτια που ήξερα».
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)