Βάσω Λασκαράκη: Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνει όταν λήξει η καραντίνα

Συνέντευξη στο περιοδικό Down Town Κύπρου και στον Γιάννη Χατζηγεωργίου παραχώρησε η Βάσω Λασκαράκη, η οποία περιέγραψε πώς περνάει κλεισμένη στο σπίτι, αλλά και ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνει όταν λήξει η καραντίνα.

Βρίσκεσαι όλες τις ώρες της μέρας μέσα στο σπίτι πια;

Ναι. Από την Παρασκευή 13 Μαρτίου, τότε που αποφασίστηκε να σταματήσουν τα γυρίσματα του «Έρωτας μετά», λόγω του κορονοϊού, είμαι συνεχώς στο σπίτι. Εκτός από μία βόλτα που πρέπει να πάμε τον σκύλο μας, κοντά στο σπίτι, γύρω απ’ το τετράγωνο, και θα πάρει κι η Εύα το πατίνι της για να βγούμε έξω για 45 περίπου λεπτά.

Δεν συναντάτε κόσμο σ’ αυτή τη μικρή σας «έξοδο»;

Όχι. Όχι πια. Πάμε γύρω στο μεσημεράκι που δεν έχει καθόλου κόσμο έξω – αλλά, κι αν συναντήσουμε κάποιον, θα είναι κι αυτός με το κατοικίδιό του. Είναι η ώρα που οι περισσότεροι μαζεύονται για να φάνε – και το προτιμώ. Κατά τ’ άλλα, δεν έχω πάει πουθενά. Ακόμη και κάποια αναγκαία πράγματα της καθημερινότητας, κάποια ψώνια, τα παραγγέλλουμε και μας τα φέρνουν στο σπίτι.

Δεν τρελαίνεσαι που, με τόσο καλό ανοιξιάτικο καιρό πια, εσύ παραμένεις κλεισμένη μέσα;

Είναι αναγκαίο. Και, μέχρι στιγμής, το απολαμβάνω. Δεν λέω πως η συνθήκη είναι ωραία, αλλά δεν είχα την ευκαιρία στο παρελθόν να μείνω τόσο πολύ μέσα στο σπίτι μου – δουλειές, τρεχάματα, οι υποχρεώσεις για το παιδί, όλα αυτά που κάνουμε όλοι στην καθημερινότητά μας. Για μένα, λοιπόν, τώρα, αυτό είναι απόλαυση: είμαι στο σπίτι μου, είμαι με τον άντρα μου, έχω την ευκαιρία να δω την κόρη μου πάρα πολλές ώρες και να περάσω πολύ χρόνο μαζί της – πράγματα τα οποία δεν τα είχα ζήσει σε τόσο μεγάλο βαθμό πριν.

Και, επίσης, έχω την τύχη να μένω σε ένα σπίτι που έχει εξωτερικό χώρο, όπου μπορώ να βγω και να πιω τον καφέ μου έξω. Θα είναι αχαριστία αν γκρινιάξω εγώ, γιατί καταλαβαίνω πώς είναι οι χειρότερες συνθήκες παραμονής ανθρώπων μέσα στα σπίτια τους. Είμαι τυχερή που έχω ακόμη κι αυτό το κηπάκι, όπου μπορώ να βγω στον καθαρό αέρα και να παίξει το παιδί μου.

Ποιο θα είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις όταν τελειώσουν -με το καλό- τα περιοριστικά μέτρα;

…Θα βγω απ’ το σπίτι και θα περπατήσω με τα πόδια μέχρι να κουραστώ. Χωρίς να προσέχω ποιον θα συναντήσω, χωρίς να φοβάμαι αν κάποιος με πλησιάσει πολύ. Χωρίς να περιορίζω σε απόσταση και χρόνους τη βόλτα μου. Αυτό που, πριν από τις 13 Μαρτίου, θεωρούσα αυτονόητο. Και, φυσικά, το ίδιο βράδυ θα φωνάξω τους φίλους μου στο σπίτι για να φάμε όλοι μαζί και να περάσουμε ωραία. Το έχουμε κανονίσει ήδη. Όπως κάναμε πριν από την αρρώστια.