Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Στο Φεστιβάλ Βενετίας με τη νέα του σύντροφο, Λένα Δροσάκη

Θερμό χειροκρότημα απέσπασε στο Φεστιβάλ της Βενετίας η ταινία του Κώστα Γαβρά «Ενήλικοι στην αίθουσα», η προβολή της οποίας έγινε στη Σάλα Γκράντε του Λίντο.

Ο ηθοποιός, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, που στην ταινία υποδύεται τον Αλέξη Τσίπρα, βρέθηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας με τη νέα του σύντροφο, επίσης ηθοποιό, Λένα Δροσάκη. Ο ίδιος ανέβασε μάλιστα κ στο Instagram και την πρώτη τους κοινή φωτογραφία.

Το ζευγάρι μπορεί να μην κάνει άλλωστε συχνά δημόσιες εμφανίσεις, δεν κρύβει ωστόσο τον έρωτά του. Θυμίζουμε πως ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης είχε μιλήσει πρόσφατα στο περιοδικό People για την προσωπική του ζωή και τη σχέση του με τη Λένα Δροσάκη.

Ακολουθεί απόσπασμα της συνέντευξης:

Τι ενοχές μπορεί να είχες στο παρελθόν;

Αν δεν πήγαινα στην πρεμιέρα κάποιου συναδέλφου που με είχε καλέσει, για παράδειγμα, είχα ενοχές. Έλεγα «Ναι, πρέπει να τιμήσω κι αυτόν και τον άλλον». Πόσους, όμως, να τιμήσεις; Άσε, που όταν τους καλούσες εσύ, στη δική σου πρεμιέρα, αυτοί δεν σε τιμούσαν! Δεν θα κρύψω πως από τη στιγμή που ήρθε το κομμάτι της δημοσιότητας στη ζωή μου κάπου αλλοτριώθηκα, ένιωσα να χάνω την μπάλα. Και δεν είναι δύσκολο να τη χάσεις. Αυτό που με έσωσε, αν θέλεις, είναι πως ήρθε μετά τα τριάντα, οπότε με βρήκε κάπως πιο ώριμο να την αντιμετωπίσω. Με τα όποια λάθη έκανα και μπορεί να ξανακάνω στο μέλλον.

Σε αυτή τη νέα εκδοχή του εαυτού σου έπαιξε κάποιο ρόλο η Λένα Δροσάκη;

Δεν ξέρω αν είμαι κάποια νέα εκδοχή, σίγουρα όμως είμαι μια πιο ειλικρινής εκδοχή του εαυτού μου. Κι αυτός ο άνθρωπος με έχει βοηθήσει και συνεχίζει να με βοηθάει πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι.

Σας είδαμε πριν από λίγες εβδομάδες στις Ικέτιδες του Ευριπίδη στην Επίδαυρο. Αν δεν απατώμαι, ήταν η πρώτη σας δημόσια εμφάνιση.

Α, ήσουν εκεί; (γέλια) Κυκλοφορούμε μαζί, δεν κρυβόμαστε, αλλά όλο το υπόλοιπο κομμάτι καλό είναι να το κρατήσουμε για εμάς και τους φίλους μας. Δεν θέλω πια να λέω μεγάλα λόγια στις συνεντεύξεις. Αυτό που μπορεί να ζω τώρα στην προσωπική μου ζωή θα το φυλάξω για μένα, αν μου επιτρέπεις. Το ξέρω πια το παιχνίδι και προσπαθώ, όσο μπορώ, να μην το ξαναπαίξω. Ούτε έχει νόημα να αναλύσω περισσότερο αυτό το κομμάτι, γιατί από μόνο του δεν χρήζει περισσότερης ανάλυσης και επιβεβαίωσης.