Ο Θοδωρής Μαραντίνης έχει μπει δυναμικά στη δεκαετία των 40 και έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια όμορφη οικογένεια αλλά και να κάνει μια ζηλευτή καριέρα με τους Onirama.
Ο frontman του συγκροτήματος παραχώρησε συνέντευξη στο «People» και τον Γιώργο Πράτανο, κάνοντας ένα μίνι απολογισμό ζωής και αποκάλυψε, μεταξύ άλλων, αν έχει χάσει τον εαυτό του και σε τι βαθμό τον βοήθησε ο ειδικός.
Διαβάστε το σχετικό απόσπασμα:
Έχεις αισθανθεί ποτέ να χάνεις τον εαυτό σου;
Ανά φάσεις νιώθεις πως τον χάνεις σε κάποιο βαθμό. Η δουλειά μας έχει μια πραγματικότητα πολύ διαφορετική από τις συνηθισμένες. Ο ρυθμός της είναι διαφορετικός, η αγάπη που εισπράττεις είναι άμεση, και πολλές φορές αυτό αποπροσανατολίζει. Είναι σημαντικό να έχεις δίπλα σου τους σωστούς ανθρώπους για να σε επαναφέρουν. Υπήρχαν φάσεις που είχα χάσει τον εαυτό μου – πίστευα, για παράδειγμα, πως επαγγελματικά θα κάνουμε συνεχώς επιτυχίες, ότι είναι πανεύκολο. Περάσαμε σκαμπανεβάσματα, και προσωπικά και ως μπάντα. Όποιος πήγαινε να ξεφύγει, τα υπόλοιπα μέλη τον συγκρατούσαμε. Το ίδιο συνέβαινε και σε προσωπικό επίπεδο, με την οικογένεια και τη γυναίκα μου.
Πρέπει να περάσεις κι από αυτή τη φάση όμως, ε; Είναι σαν τις παιδικές ασθένειες…
Ναι, πρέπει και λίγο να την ψωνίσεις κάποια στιγμή. Αν δεν ψωνιστείς με την καλή έννοια, της αυτοπεποίθησης, τότε δεν θα καταφέρεις να ανταποκριθείς στις υψηλές απαιτήσεις.
Το χειρίστηκες μόνος σου ή πήγες σε κάποιο σύμβουλο;
Λόγω της δουλειάς και με τη σχέση με τη Σίσσυ να είναι φρέσκια τότε, είχαν στραφεί πάνω μου τα φώτα της δημοσιότητας. Ήταν πολύ απότομο, οπότε η υπερβολή αυτή μου δημιούργησε μια φοβία. Είχα όμως δίπλα μου τη Σίσσυ, που είχε περάσει ήδη από αυτό, να μου εξηγεί πώς χειρίζεσαι τέτοιες καταστάσεις, τους κανόνες του παιχνιδιού, και έτσι τα κατάφερα. Φυσικά, η καριέρα συνεχίζεται σε αυτούς τους ρυθμούς, με τα πάνω και τα κάτω, με υποχρεώσεις και απαιτήσεις που αυξάνονται, με δημιουργία οικογένειας και τον ερχομό παιδιών. Έτσι, η διατήρηση των ισορροπιών δυσκολεύει. Στα 36 μου απευθύνθηκα σε ειδικό. Κάνω τέσσερα χρόνια ψυχοθεραπεία, έχω κάνει επίσης αρκετά σεμινάρια αυτογνωσίας και ανάλυσης προσωπικότητας. Θεωρώ πως, επειδή είναι σύνηθες να έρχεται κανείς αντιμέτωπος με το εσωτερικό του κομμάτι, είναι καλό να τα βρίσκει μαζί του.
Υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο γεγονός που σε οδήγησε στο ντιβάνι της ψυχανάλυσης;
Όχι, απλά ένιωσα την ανάγκη και θεώρησα πως για να προχωρήσω σε όλα τα επίπεδα, έπρεπε να αντιμετωπίσω όσα για χρόνια έβαζα κάτω από το χαλάκι, γιατί κάποια στιγμή το χαλάκι θα γινόταν αδιάβατο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)