Είναι 11 το βράδυ της Πέμπτης και χαλαρώνω στον καναπέ... Για λίγο ακόμα έχω τα γενέθλια μου. Αισίως 47. Η μαμά μου, γκρινιάζει και με μαλώνει γιατί δεν θέλει να λέω την ηλικία μου.Της εξηγώ ότι και να θέλω δεν μπορώ να το κρύψω..Κάθε χρονο ίδια μέρα,η ίδια συζήτηση.Έτσι για το καλό της ημέρας.
Σήμερα η αγάπη που πήρα άπειρη.Τα λόγια καρδιάς παντού,σε όλα τα μηνύματα,σε όλα τα τηλεφωνήματα.Και για άλλη μια χρόνια κατάλαβα ποσό αγαπιόμαστε όλα αυτά τα χρόνια.Και για μένα είναι ευλογια αυτή η σχέση που έχουμε δημιουργήσει.Γιατί σήμερα μου ευχήθηκαν οι δικοί μου,οι αγαπημένοι μου φίλοι,οι καταπληκτικοί μου συνεργάτες αλλά και παρά πολλοί άνθρωποι που δεν γνωρίζω προσωπικά.Και αυτό είναι ευτυχία,είναι τύχη,είναι η αλήθεια μας.
Και όπως είμαι ξαπλωμένη και χουζουρεύω αρχίζω και κοιτάζω φωτογραφίες στο κινητό από περασμένα μου γενέθλια.Δεν αναπολώ απλά συγκινούμαι γιατί κάθε χρόνο ένιωθα ευτυχισμένη γιατί είχα δίπλα μου ανθρώπους ωραίους,χαρούμενους που χαίρονταν με τη δίκη μου χαρά.
Η πιο παλιά φωτογραφία φυσικά είναι από τη παιδική μου ηλικία στη μονοκατοικία μας στο Χολαργό.Θυμάμαι πάντα όταν ήμουν μικρή κυρίως μέχρι το Γυμνάσιο έκανα πάντα πάρτυ για τα γενέθλια μου και ήταν το δικό μου «γεγονός της χρονιάς».Άσε που την άλλη μέρα πάντα ήμουν βραχνιασμενη από τις φωνές και τον ενθουσιασμό.
.jpg?w=865)
Και τα χρόνια πέρασαν και πέρασαν και ήρθαν αλλά πιο όμορφα,πιο συνειδητοποιημένα.Όχι τόσο ανέμελα,αλλά τι σημασία έχει;Υγεία να έχουμε και ευτυχία όση μπορούμε.Και ας την ορίσει ο καθένας όπως θέλει.Κι εγώ τώρα που σας γράφω πέρασα μια ευτυχισμένη μέρα γιατί πήρα πολλή αγάπη.Σας ευχαριστώ και φύγαμε για τα 48...Έτσι για να γκρινιάξει η μαμά μου.
.jpg?w=865)
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)