Μπορεί στο μυαλό μας τα τελευταία χρόνια ο Σόλων Τσούνης να είναι χαραγμένος ως «Διονύσης Χαμπέας» όμως στην πραγματικότητα μιλάμε για έναν πολυδιάστατο καλλιτέχνη που έχει αποδείξει το ταλέντο του τόσο μέσα από τις τηλεοπτικές του συμμετοχές όσο και τον κινηματογράφο αλλά και τις θεατρικές παραστάσεις στις οποίες συμμετέχει.
Συναντήσαμε τον Σόλωνα στο θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη» εκεί όπου κάθε Τετάρτη με Κυριακή ανεβαίνει η παράσταση «Έγκλημα στο Orient Express».
Εκείνος με μια αυθεντική ευγένεια και ηρεμία αλλά και μια γλυκύτητα που σπάνια συναντά κανείς καταφέρνει να σε κερδίσει από το πρώτο λεπτό. Δείχνει απόλυτα προσγειωμένος ενώ όσο τον ακούω να μιλά μου επιβεβαιώνει την πρώτη του φράση, αυτός ο άνθρωπος γεννήθηκε με την τέχνη μέσα του.
Πως μπήκε η Τέχνη στη ζωή σου, γιατί εκτός από την υποκριτική ασχολείσαι και με άλλα πράγματα γύρω από την Τέχνη…
Γεννήθηκα καλλιτεχνική φύση. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ζωγράφιζα και από πολύ-πολύ μικρός έλεγα πως θέλω να γίνω ζωγράφος. Η τέχνη ήταν πάντα μέρος της ζωής μου.
Τι ήταν όμως αυτό που σε κέρδισε στην υποκριτική;
Δεν εκτιμώ περισσότερο την υποκριτική σε σύγκριση με τις άλλες τέχνες που έχω σπουδάσει και ασκώ. Τυχαίνει όμως να ακολουθώ επαγγελματικά και να βιοπορίζομαι μέσα από την υποκριτική.
Το όνειρο του ζωγράφου που ανέφερες, το έχεις αφήσει;
Όχι. Αυτό το όνειρο συνεχίζει να υπάρχει. Συνεχίζω να ζωγραφίζω. Στόχος μου είναι είτε φέτος είτε του χρόνου να μπορέσω να κάνω και μια έκθεση ζωγραφικής. Έχω δημιουργήσει μάλιστα και ένα ατελιέ όπου πηγαίνω αποκλειστικά για να ζωγραφίζω.
Πέρα από την τηλεόραση έχεις δοκιμαστεί τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Ποιο από τα τρία μέσα θεωρείς πως είναι αυτό που σε εκφράζει περισσότερο;
Το καθένα είναι ξεχωριστό, έχει άλλη διαδικασία. Το καθένα με γεμίζει με τον δικό του τρόπο. Δε μπορώ να σου απαντήσω με ειλικρίνεια σε αυτό.
Θα έβλεπες τον εαυτό σου κάποια στιγμή στον ρόλο του σκηνοθέτη;
Η αλήθεια είναι πως μου έχει περάσει από το μυαλό. Θα με έβλεπα σε αυτή τη θέση αλλά αρκετά αργότερα. Θεωρώ πως ο σκηνοθέτης, ειδικά στην περίπτωση που μεταπηδά από την υποκριτική στη σκηνοθεσία, πρέπει να έχει πίσω του πολλά χρόνια εμπειρίας. Να έχει αποκτήσει πολλές γνώσεις, όχι μόνο υποκριτικές αλλά και γνώσεις πάνω στην ίδια τη ζωή, γνώσεις που να μπορεί να τις μεταλαμπαδεύσει στους πιο νέους. Θεωρώ πως τόσο οι σκηνοθέτες όσο και οι δάσκαλοι υποκριτικής πρέπει να είναι ολοκληρωμένες οντότητες και ολοκληρωμένοι καλλιτέχνες. Είναι δύσκολο. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει κάποιος να έχει σπουδάσει αυτή καθαυτή τη σκηνοθεσία.
Στην τηλεόραση παρότι έχεις συμμετάσχει σε αρκετές τηλεοπτικές παραγωγές, στη συνείδηση του κόσμου καθιερώθηκες μέσα από το «Σόι σου». Όταν ξεκινάγατε αυτό το ταξίδι περίμενες όλο αυτό που ακολούθησε;
Όχι, σε καμία περίπτωση. Κανείς από εμάς δεν το περίμενε αυτό. Είχαμε καταλάβει βέβαια εξ αρχής πως κάτι δυνατό πάει να γίνει και αυτό γιατί δέσαμε αμέσως σαν χημείες μεταξύ μας. Ήταν σαν να κούμπωσαν οι ρόλοι κατευθείαν πάνω μας και σαν να αναπτύχθηκαν οι σχέσεις της οικογένειας πολύ γρήγορα και δυνατά. Καταλάβαμε επομένως ότι γίνεται κάτι πολύ όμορφο αλλά σε καμία περίπτωση δεν πιστέψαμε ότι θα κρατήσει τόσο πολύ.
Μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια ζήσατε πολλά όλοι μαζί. Ποια στιγμή είναι αυτή που θυμάσαι πιο έντονα;
Αυτό που θυμάμαι πιο έντονα είναι στο τελευταίο επεισόδιο, υπάρχει μια σκηνή όπου η οικογένεια αγκαλιάζεται. Αυτή η αγκαλιά ήταν πραγματική. Συγκινηθήκαμε πάρα πολύ.
Είχες πει ότι και τα δάκρυα ήταν αληθινά.
Ναι, κλαίγαμε κανονικά. Δακρύσαμε. Κάποιες συνάδελφοι, η Βίβιαν Κοντομάρη και η Σοφία Πανάγου κλαίγανε ήδη πολύ ώρα πριν. Αυτή είναι και η σκηνή που μου έρχεται πάντα ως η πιο έντονη μέσα στα πέντε χρόνια.
Στην αρχή της σεζόν, άρχισαν να κυκλοφορούν διάφορες φήμες που ήθελαν το «Σόι» να επιστρέφει. Εσείς τα είχατε ακούσει όλα αυτά;
Το «Σόι» έλειπε τόσο πολύ στον κόσμο που από μόνοι τους άρχισαν να λένε πως θα ξαναγίνει η σειρά. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι κόπηκε. Έτσι άρχισε μια φημολογία. Στην πορεία όμως, απ’ ότι κατάλαβα, πράγματι άρχισε να συζητιέται πιο σοβαρά. Ήταν όμως λίγο αργά γιατί είχαμε διαλυθεί. Όχι μόνο εμείς, και το στούντιο. Εκεί που γυριζόταν το «Σόι» στήθηκε άλλο πλατό, μπήκε άλλη σειρά. Για να γίνει όπως καταλαβαίνεις κάτι τέτοιο θέλει μια μεγάλη διεργασία και να μας βρουν πάλι όλους. Δεν ξέρω, επισήμως δεν έχει έρθει κάτι στα αυτιά μου.
Εσύ ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα το έβλεπες θετικά;
Είμαι της άποψης, «κάθε πράγμα στον καιρό του». Σίγουρα έχω στεναχωρηθεί που τελείωσε, που έχασα τους φίλους μου και δεν τους βλέπω καθημερινά όπως πριν- συνεχίζουν βέβαια να υπάρχουν στη ζωή μου γιατί πλέον τους θεωρώ οικογένειά- αλλά όλα είναι θέμα timing. Αν είναι να έρθει, θα έρθει. Νομίζω πως όλοι είμαστε ανοιχτοί με έναν τρόπο σε αυτό το ενδεχόμενο εφόσον δεν θα έχουμε κάποια άλλη δέσμευση.
Ο επόμενος ρόλος σου, θες να είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που σε είχαμε συνηθίσει;
Πάντα μου αρέσει να δοκιμάζω διαφορετικά πράγματα. Αν δεις τις δουλειές που έχω κάνει μέχρι σήμερα, όλες διαφέρουν μεταξύ τους.
Υπάρχουν συζητήσεις για να σε δούμε σε κάποια άλλη σειρά;
Ναι, συζητάω κάποια πράγματα. Είμαι ανοιχτός αλλά μπορώ να πω πως είμαι και λίγο δύσκολος. Θέλω τα επόμενα βήματά μου να είναι εξίσου δυνατά και όμορφα.
Έχει υπάρξει κάποιος ρόλος που να έχεις «ζηλέψει»;
Πάρα πολλοί. Ζηλεύω όλο το Netflix (γέλια). Και ελληνικά σήριαλ υπάρχουν που είναι αξιόλογα και μου αρέσουν. Είναι οι Άγριες Μέλισσες και το Κόκκινο Ποτάμι….Δόξα τω Θεώ έχουν αρχίσει να γίνονται πολύ όμορφα πράγματα.
Αν και είσαι ένα αρκετά οικείο πρόσωπο στον κόσμο, για την προσωπική σου ζωή δεν ξέρουμε τίποτα.
Όλα έχουν να κάνουν με το τι θέλει να φωτίσει ο καθένας και που θέλει να δώσει έμφαση. Εγώ από την αρχή σκεφτόμουν ότι κάνοντας αυτή τη δουλειά, θέλω να φωτίζω τα επαγγελματικά μου βήματα. Δε νομίζω πως έχει νόημα να απασχολώ με τα προσωπικά μου. Και σαν θεατή άλλωστε, δε μου αρέσει να ασχολούμαι με τα προσωπικά τον ανθρώπων που θαυμάζω. Μου αρέσει να παρακολουθώ τις δουλειές τους και να φαντάζομαι πράγματα γύρω από αυτούς. Μου αρέσει αυτή η αίσθηση μυστηρίου.
Σαν άνθρωπος όμως ο Σόλωνας πως είναι τελικά;
Είμαι ευθύς άνθρωπος. Είμαι εύκολος αλλά μπορώ να γίνω και πολύ δύσκολος. Αν με κερδίσεις από την αρχή, γίνομαι χαλί να με πατήσεις. Αν πάλι όχι, είμαι στρείδι. Αν νιώσω κάτι επιθετικό, κάτι πονηρό, θα παραμείνω κλειστός. Αν δω ευγενικούς και καλοπροαίρετους ανθρώπους, ανοίγομαι. Είμαι αρκετά ειλικρινής και θεωρώ πως είμαι και δουλευταράς. Είμαι ήσυχος, δεν μου αρέσει να ενοχλώ τους άλλους, είμαι αρκετά διακριτικός.
Έχει υπάρξει κάποια αντίδραση θαυμαστή που να σε έφερε σε δύσκολη θέση;
Πιο πολύ αμηχανία θα έλεγα ότι ένιωσα. Όταν σε ακουμπάνε απότομα πάντα υπάρχει ένα σοκ, μια αμηχανία. Έχει τύχει να με τραβήξει μια κοπέλα απότομα, ταράχτηκα αλλά ήταν στα πλαίσια του φυσιολογικού γιατί δεν το περίμενα. Δεν έχει γίνει κάτι φοβερό όμως.
Αυτή την περίοδο συμμετέχεις στην παράσταση «Έγκλημα στο Orient Express. Θα ήθελα να μου πεις δυο λόγια για το έργο αυτό.
Είναι μια κατά τη γνώμη μου φοβερή παράσταση. Έτυχε πέρυσι να τη δω ως θεατής και είχα εντυπωσιαστεί παρότι είχα διαβάσει το μυθιστόρημα και είχα δει την ταινία, απορροφήθηκα από την αίσθηση που σου δημιουργεί η συγκεκριμένη παράσταση. Εγώ με την κυρία Μάρω Κοντού και την Έρρικα Μπίγιου είμαστε οι νέες προσθήκες μιας και το έργο ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά. Είναι σε σκηνοθεσία του Αντώνη Καλογρίδη. Πρόκειται για μια πολύ μεγάλη παραγωγή με εξαιρετικά σκηνικά. Ο θίασος είναι εκπληκτικός καθώς συμμετέχουν κορυφαία ονόματα είναι η Κάτια Δανδουλάκη, ο Δάνης Κατρανίδης, ο Αντώνης Καφετζόπουλος, η Μάρω Κοντού, ο Τάσος Χαλκιάς, η Ταμίλα Κουλίεβα, η Τάνια Τρύπη, ο Τάκης Παπαματθαίου, η Έρρικα Μπίγιου και ο Λευτέρης Ζαμπετάκης.
Μέχρι πότε θα σας βρίσκουμε στο θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη»;
Θα συνεχίσουμε εδώ μέχρι τις 2 Φεβρουαρίου κανονικά κάθε εβδομάδα από Τετάρτη μέχρι Κυριακή. Στη συνέχεια θα ανέβουμε στη Θεσσαλονίκη και το Αριστοτέλειο Θέατρο. Εκεί η παράσταση θα παίζεται κάθε Παρασκευή, Σάββατο (διπλή) και Κυριακή.
Φέτος είδαμε να ανεβαίνουν αρκετές παραστάσεις. Πιστεύεις ότι αυτό συμβαίνει γιατί ο κόσμος έρχεται πιο κοντά στο θέατρο;
Όχι, δε θεωρώ πως ο κόσμος έχει έρθει πιο κοντά στο θέατρο ούτε ότι ο κόσμος πηγαίνει στο θέατρο. Οι πιο πολλές παραστάσεις ανεβαίνουν σε άδεια θέατρα. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει την τελευταία δεκαετία και όσο περνά ο καιρός η κατάσταση χειροτερεύει. Δε θεωρώ πως όλο αυτό με τις δεκάδες παραστάσεις είναι καλό, αντίθετα θα έλεγα αποπροσανατολίζει το κοινό. Η τέχνη δε χρειάζεται πάντα λεφτά αλλά για να στηθεί μια σωστή παράσταση χρειάζονται φώτα, κοστούμια, κάποια υποτυπώδη σκηνικά. Έχει περάσει πλέον η εποχή του τόσο αυτοσχεδιαστικού θεάτρου. Βλέπουμε να ανεβαίνουν πολλές παραστάσεις που δεν έχουν τα φόντα να ανέβουν, κάτι θα λείπει από αυτές, είτε αυτό έχει να κάνει με τα σκηνικά, είτε με το κλίμα είτε με τις πληρωμές των ηθοποιών ή ακόμη και με την έλλειψη ενός ολοκληρωμένου σκηνοθέτη. Το θέατρο πρέπει να γίνεται σοβαρά.
Έχεις μετανιώσει ποτέ για δουλειά στην οποία έχεις συμμετάσχει;
Ναι έχω μετανιώσει. Είμαι όμως άνθρωπος που θέλω να ολοκληρώνω αυτό που αρχίζω, δε μου αρέσει να αφήνω κάτι στη μέση. Μεγαλώνοντας όμως προσέχω πολύ περισσότερο πριν πω το «ναι» σε μια δουλειά.
Με τους ανθρώπους που προέρχονται από άλλους χώρους και αποφασίζουν να πειραματιστούν με την υποκριτική, είσαι θετικός;
Όλοι χωράνε στην υποκριτική. Άλλωστε, ο χρόνος είναι αυτός που θα αποδείξει την αξία του καθενός. Σε αυτές τις περιπτώσεις βέβαια βλέπουμε τις περισσότερες φορές να κρατά όλο αυτό 1-2 χρόνια. Αυτή η δουλειά είτε σε απορροφά είτε σε πετά. Δε με ενοχλεί επομένως αν κάποιος είναι μοντέλο και θέλει να δοκιμάσει τις ικανότητές του. Ακόμη και όσοι σπουδάσαμε υποκριτική δε γίναμε γιατί το σπουδάσαμε αλλά γιατί δουλέψαμε πάνω στο θέατρο. Θεωρώ ότι μετά τη δεκαετία κάποιος αρχίζει να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει πραγματικά να είσαι ηθοποιός.
Στα νέα παιδιά που ξεκινάνε τώρα και συχνά ακούνε πως το θέατρο δεν έχει μέλλον, τι συμβουλή θα έδινες;
Το θέατρο αν το σκεφτείς ποτέ δεν είχε μέλλον για όλους τους σπουδαστές των δραματικών σχολών. Τα πράγματα είναι σίγουρα πολύ δύσκολα και σαφώς πιο δύσκολα από παλιότερα αλλά δε θέλω να απογοητεύσω κανέναν. Με σκληρή δουλειά θεωρώ πως κάποιος που το αγαπά πολύ θα πετύχει.