Η Νίκη Λυμπεράκη τη φετινή χρονιά ανήκει στο δυναμικό του Mega και παρουσιάζει κάθε Δευτέρα την εκπομπή “Μεγάλη εικόνα”.
Η γνωστή δημοσιογράφος ενημερώνει μαζί με τους συνεργάτες της τους τηλεθεατές, για διάφορα θέματα της επικαιρότητας.
Σε ένα διάλειμμα που έκανε από το φορτωμένο, καθημερινό της πρόγραμμα, η Νίκη Λυμπεράκη μίλησε αποκλειστικά στο FTHIS.GR.
Η Νίκη Λυμπεράκη, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην εκπομπή της, την καριέρα της στη δημοσιογραφία αλλά αποκάλυψε και τα κριτήρια που έχει για να ξεκινήσει μια επαγγελματική συνεργασία.
Ακόμη, η ίδια έκανε μια εξομολόγηση για τον γιο της, Πάνο και τη σχέση που έχει με το χρόνο.
Όλα όσα είπε η Νίκη Λυμπεράκη στο FTHIS.GR
-Τη φετινή σεζόν παρουσιάζετε κάθε Δευτέρα την ενημερωτική εκπομπή “Μεγάλη εικόνα” στο Mega! Πείτε μας γι’ αυτό το νέο σας επαγγελματικό βήμα.
Είναι μια ενημερωτική εκπομπή, σε μία εποχή που η ψυχαγωγία καταλαμβάνει την μερίδα του λέοντος στην τηλεόραση. Αυτό από μόνο του είναι μία μεγάλη πρόκληση. Να κεντρίσουμε δηλαδή το ενδιαφέρον των τηλεθεατών και να μας δοθεί η ευκαιρία να ενημερώσουμε για θέματα που είτε μας απασχολούν όλους, είτε μονοπωλούν την επικαιρότητα και όλοι, με κάποιον τρόπο, θέλουμε να μάθουμε περισσότερα γι’ αυτά.
-Κάθε εβδομάδα έχετε διαφορετικό θέμα συζήτησης μαζί με τους καλεσμένους σας. Πως γίνεται η επιλογή των θεμάτων;
Καταβάλλουμε προσπάθεια να υπάρχει μια ισορροπία. Από την μια είναι η πολιτική, κι εκεί ποτέ δεν λείπουν τα θέματα, από την άλλη υπάρχει και η κοινωνία και η καθημερινότητα με τις προκλήσεις της. Επομένως η ομάδα της εκπομπής εργάζεται ώστε να χωρούν στη “Μεγάλη Εικόνα” και τα αμιγώς πολιτικά θέματα αλλά και θέματα κοινωνικά που αξίζουν την προσοχή μας. Για παράδειγμα, οι βιασμοί, η ακρίβεια, οι γυναικοκτονίες, η εκλογολογία, οικονομία, το ταμείο ανάκαμψης κλπ. είναι μεν θέματα ετερόκλητα, ενδιαφέρουν όμως κάθε πολίτη που θέλει να είναι σφαιρικά ενημερωμένος.
-Μια τηλεοπτική χρονιά που κυριαρχεί η ψυχαγωγία, πόσο δύσκολο είναι μια ενημερωτική εκπομπή να μπει στην prime time ζώνη ενός σταθμού. Η εκπομπή σας βρίσκεται απέναντι από ψυχαγωγικά προγράμματα.
Ως δημοσιογράφος εστιάζω στην ποιότητα της εκπομπής, με την ευχή, την ελπίδα και με κάθε δυνατή προσπάθεια αυτή η εκπομπή να έχει όσο το δυνατόν περισσότερη απήχηση γίνεται. Η δουλειά μας πρέπει να έχει ανταπόκριση αλλά, άλλα είναι τα ζητούμενα από μία ψυχαγωγική εκπομπή και άλλα τα ζητούμενα από μία ενημερωτική εκπομπή. Η τηλεθέαση, όπως καταλαβαίνει κανείς, δεν είναι το νούμερο ένα ζητούμενο γιατί δεν είναι ρεαλιστικό σε μια ζώνη τόσο δύσκολη. Το κανάλι όμως επενδύει στην ενημέρωση. Το Mega επενδύει σταθερά στην ενημέρωση και νομίζω αυτό έκανε πιστεύοντας και στηρίζοντας προσπάθειες όπως η “Μεγάλη εικόνα”.
-Είστε από τους ανθρώπους που θα κοιτάξουν τα νούμερα τηλεθέασης;
Προφανώς και κοιτάζω τα νούμερα τηλεθέασης. Νομίζω δεν υπάρχει άνθρωπος που κάνει αυτή τη δουλειά και δεν τα κοιτά. Πιστεύω όμως ότι στην επιλογή των θεμάτων δεν πρέπει να είναι το πρώτο ή το μόνο κριτήριο το αν κάτι θα “πουλήσει”. Το πρώτο κριτήριο είναι αν πρόκειται για ένα θέμα, επί του οποίου οφείλουμε να ενημερώσουμε τους τηλεθεατές. Αυτή τη δυνατότητα πρέπει να την παρέχουμε ως ενημερωτική εκπομπή. Υπάρχουν θέματα που είναι πιο ελκυστικά για την προσοχή του τηλεθεατή, αλλά υπάρχουν και θέματα που είναι πάρα πολύ σοβαρά για τη ζωή μας, για την τσέπη μας, για το μέλλον μας, χωρίς να είναι αντίστοιχα ελκυστικά. Πρέπει να δίνουμε χώρο και σε αυτά.
-Αυτά τα χρόνια που βρίσκεστε στη δημοσιογραφία, είστε στο ενημερωτικό κομμάτι! Θα κάνατε στροφή στην καριέρα σας και να ασχοληθείτε με κάτι ψυχαγωγικό;
Τι να σας πω; (Γέλια) Γενικώς δεν είμαι από τους ανθρώπους που βαδίζουν βάσει κάποιου στρατηγικού σχεδίου, οπότε να μπορώ από τώρα να σας πω ποια είναι θα είναι τα 10 επόμενα βήματα. Ακολουθώ τη ζωή όπως με πάει και κάνω πράγματα που με κάνουν να αισθάνομαι καλά και σε περιβάλλοντα εργασιακά που με κάνουν να αισθάνομαι ασφαλής. Το Mega είναι ένα τέτοιο περιβάλλον για μένα. Από εκεί και πέρα αφήνω τη ζωή να εξελιχθεί.
-Θα μπείτε στην διαδικασία να διαβάσετε σχόλια στο διαδίκτυο τόσο για εσάς όσο και για την εκπομπή; Το twitter είναι το μέσο, στο οποίο γράφονται τα περισσότερα για όλα τα προγράμματα της τηλεόρασης και όχι μόνο.
Γενικώς δεν μου αρέσει το Twitter. Παλαιότερα ήμουν πιο ενεργή και μετά είχα βγει τελείως. Πριν από έναν χρόνο ξανάνοιξα λογαριασμό αλλά πολύ σύντομα θυμήθηκα τους λόγους, για τους οποίους δεν ήθελα να είμαι. Οπότε στο twitter δεν είμαι. Αυτό βέβαια που κρατώ πολύ σοβαρά υπόψιν είναι τα σχόλια και τα μηνύματα τηλεθεατών που έρχονται, είτε είναι θετικά, είτε αρνητικά. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον για μένα και μεγαλύτερη χρησιμότητα υπάρχει στα αρνητικά γιατί σε βοηθούν να βελτιωθείς, να διορθώσεις πράγματα, να ξανασκεφτείς κάτι που έκανες και ενδεχομένως μπορεί να χρειάζεται να το κάνεις διαφορετικά. Από αυτή την έννοια ασχολούμαι διεξοδικά με τους ανθρώπους που επικοινωνούν μαζί μου. Αλλά να καθίσω μετά από κάθε εκπομπή να διαβάσω όλα τα σχόλια, τα ανώνυμα, δεν το κάνω.
-Άρα η αρνητική κριτική για εσάς λειτουργεί ως “δύναμη” για την πορεία σας;
Όταν ένας άνθρωπος μπαίνει στη διαδικασία να αφιερώσει χρόνο για να γράψει κάτι, δεν εννοώ για να σε βρίσει, αλλά για να σου πει “ξέρεις κάτι αυτό το κάνεις λάθος ή αυτό που είπες δεν ισχύει ακριβώς το είπες”, αυτό για μένα είναι πολύ τιμητικό. Δηλαδή ότι κάποιος δαπανά το χρόνο του σε μια εποχή που δεν έχει κανείς μας χρόνο για το οτιδήποτε και μπαίνει στη διαδικασία να σου επισημάνει κάτι που δεν έκανες καλά, το βρίσκω απαραίτητο να ασχοληθώ.
-Γενικότερα η σχέση σας με τα social media ποια είναι;
Δεν μπορώ να πω ότι έχω μια καθημερινή, στενή σχέση. Παλαιότερα, όταν ήμουν νεότερη και πριν κυρίως γεννηθεί ο γιος μας ήμουν πιο συστηματική. Τώρα πια δεν έχω χρόνο. Να σας πω την αλήθεια ειδικά το Facebook το βρίσκω και λίγο ξεπερασμένο.
-Η δημοσιογραφία πως προέκυψε στη ζωή σας γιατί είδα ότι έχετε σπουδάσει νομική;
Ήξερα πάντα ότι το βλέμμα, η προσοχή και η ενέργειά μας πηγαίνουν εκεί που νιώθουμε χρήσιμοι, χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι. Εγώ ένιωσα έτσι όταν ήρθα σε επαφή με τη δημοσιογραφία γι’ αυτό και ασχολήθηκα. Εξακολουθώ να ασχολούμαι τα τελευταία 20+ χρόνια γιατί συνεχίζω να νιώθω έτσι. Τη στιγμή που θα σταματήσω να νιώθω έτσι μάλλον θα πρέπει να κάνω κάτι άλλο. Δεν πρόλαβα να δοκιμάσω τη δικηγορία γιατί ήμουν ακόμη φοιτήτρια όταν άρχισα να εργάζομαι ως μαθητευόμενη στο Mega τότε και στα “Νέα” και στον Αθήνα 984. Ήταν τόσο καταιγιστικά ευχάριστη η επαφή με τη δημοσιογραφία, που αισθάνθηκα ότι αυτό πρέπει να κάνω.
-Άλλες δουλειές εκτός από τη δημοσιογραφία έχετε κάνει;
Έχω κάνει αρκετές δουλειές! Από ιδιαίτερα σε παιδιά μέχρι πωλήτρια σε φούρνο, γραμματέας σε συμβολαιογραφείο, έχω δουλέψει σε ταξιδιωτικό γραφείο, σε βιβλιοπωλείο. Έχω κάνει πολλές δουλειές και το θεωρώ πολύ χρήσιμη εμπειρία.
-Τον Ιανουάριου του 2020 βραβευτήκατε με το δημοσιογραφικό βραβείο “Μπότση” για την αντικειμενική, δεοντολογικά ορθή και με πληρότητα παρουσίαση του κεντρικού δελτίου του τηλεοπτικού σταθμού Open. Πως ήταν κάτι τέτοιο για εσάς; Ήταν μια ευχαρίστηση;
Είναι τιμητικό κάθε βραβείο και κάθε διάκριση, απλώς όταν κάποιος βραβεύεται για δελτίο ειδήσεων αυτονόητα αυτό το βραβείο είναι συλλογικό. Δεν υπάρχει πιο ομαδική δουλειά από ένα δελτίο ειδήσεων. Οπότε στην πραγματικότητα μπορεί να βραβεύτηκα εγώ αλλά είναι αυτονόητο ότι αυτή διάκριση αφορούσε ολόκληρη την ομάδα.
-Αυτά τα χρόνια που βρίσκεστε σε αυτό τον χώρο έχετε νιώσει ανταγωνισμό από συναδέλφους σας; Είτε από άντρες, είτε από γυναίκες.
Ο ανταγωνισμός δεν λείπει από κανέναν εργασιακό χώρο, δεν πιστεύω ότι είναι κάτι που χαρακτηρίζει μόνο τη δημοσιογραφία. Προφανώς και υπάρχει ανταγωνισμός αλλά όταν είναι υγιής μπορεί να σε βοηθάει να γίνεσαι καλύτερος. Δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό. Αρκεί όμως να είναι υγιής και μέσα σε λογικά πλαίσια και με θεμιτούς τρόπους. Δεν ισχύει πάντα αυτό.
-Φιλίες υπάρχουν σε αυτό το επάγγελμα; Εσείς για παράδειγμα είστε φίλη με την συνάδελφό σας την Έφη Αλεβίζου, η οποία βάφτισε και τον γιο σας.
Βέβαια υπάρχουν φιλίες. Με την Έφη είμαστε φίλες και έτσι έγινε η νονά του Πάνου, αλλά έχω αποκτήσει από αυτή τη δουλειά όλα αυτά τα χρόνια και άλλους πολύ καλούς, αδελφικούς φίλους. Οι πιο στενοί μου φίλοι είναι από το σχολείο, το πανεπιστήμιο, αλλά και τη δουλειά.
-Αν σας γίνει μια επαγγελματική πρόταση, ποιο είναι το δικό σας κριτήριο για να ξεκινήσετε μια νέα συνεργασία;
Το ένα είναι να αισθάνεσαι ότι οι άνθρωποι με τους οποίους μιλάς βλέπουν τα πράγματα περίπου με τον ίδιο τρόπο όπως εσύ. Το δεύτερο είναι ότι σου προτείνουν κάτι που μπορείς να υπηρετήσεις με επάρκεια και τρίτον είναι βασικό να νιώθεις ότι σε αυτή την προσπάθεια, ακόμη και αν είναι κάτι δύσκολο, σε στηρίζουν. Αυτά είναι νομίζω τα κριτήρια.
-Την περίοδο που παρουσιάζατε δελτίο ειδήσεων, θυμάστε μια δύσκολη στιγμή που ζήσατε στον “αέρα”;
Πολλές είναι οι δύσκολες στιγμές. Κάποιες ειδήσεις είναι πιο δύσκολες από τις άλλες. Τι να πρωτοπώ; Καταρχάς έτυχε τα τελευταία χρόνια να μας βρουν πάρα πολλά. Είχαμε την οικονομική κρίση, το θρίλερ του δημοψηφίσματος το 2015, την τραγωδία στο Μάτι, την τραγωδία στην Μάνδρα, τις γυναικοκτονίες. Πραγματικά είναι άπειρα τα δύσκολα, αλλά αυτή είναι η δουλειά ενός ανθρώπου που δουλεύει στην ενημέρωση.
-Ελεύθερος χρόνος για τη Νίκη υπάρχει;
Ο ιδανικός ελεύθερος χρόνος είναι ο χρόνος με τον Πάνο και τον μπαμπά του Πάνου. Αυτό θέλω. Να περνάω χρόνο με τον μικρό και με τον μπαμπά του. Ευτυχώς φέτος παρότι, αν και εβδομαδιαία εκπομπή, έχει μεγάλες απαιτήσεις η “Μεγάλη εικόνα”, είναι λίγο περισσότερος ο χρόνος που καταφέρνουμε να περάσουμε και το χαίρομαι γιατί αρχίζει και μεγαλώνει και είναι ακόμα πιο σημαντικό να περνάμε χρόνο μαζί. Προσπαθώ ακόμα και το τελευταίο λεπτό που έχω, να είμαι μαζί του.
-Πώς είστε σαν μαμά;
Δεν ξέρω! Έχω μονίμως ένα άγχος ότι πρέπει να κάνω τα πράγματα σωστά. Αυτό που προσπαθώ πάντα είναι να δείχνω την αγάπη μου, να του μαθαίνω πράγματα, να μαθαίνω παράλληλα ποιος είναι γιατί τα παιδιά μας είναι ξεχωριστοί άνθρωποι κι αυτό καμιά φορά το ξεχνάμε. Οπότε γενικώς προσπαθώ και σίγουρα ειμαι μαμά της αγκαλιάς.
-Τα δικά σας παιδικά χρόνια πως ήταν;
Εγώ πήρα πολλή αγάπη σε μια εποχή που μας μεγάλωναν εκτός από τους γονείς, οι παππούδες και οι γιαγιάδες, οπότε πήρα πολλή αγάπη και από τον παππού και από την γιαγιά. Προφανώς και από τους γονείς μου απλά βάζω πρώτα τον παππού και την γιαγιά γιατί αυτοί δεν έχουν τα άγχη και τις ευθύνες των γονιών κι έτσι μας “κακομαθαίνουν” και είναι πιο ανεκτικοί και μας κάνουν όλα τα χατίρια. Μεγάλωσα με αγάπη κι επίσης με παραστάσεις από το χωριό που είναι πολύ χρήσιμες. Καμιά φορά βλέπω το παιδί μέσα στο διαμέρισμα και η επαφή με τη φύση είναι να βγει να σκάψει τις γλάστρες στο μπαλκόνι και σκέφτομαι πόσο διαφορετικά μεγάλωσα εγώ πριν από πολλές δεκαετίες, που είχα την ευλογία να περνάω πολύ καιρό στο χωριό και στη φύση.
-Η σχέση σας με τον χρόνο ποια είναι; Είστε και από τους ανθρώπους που δεν κρύβουν την ηλικία τους.
Έχω την αίσθηση ότι πρέπει να γιορτάζουμε τον χρόνο. Το ότι έγινα 40 σημαίνει ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσω 40 χρόνια και ελπίζω πολλά ακόμη και να ζω ευτυχία και χαρές και να γνωρίζω ανθρώπους και να ταξιδεύω και να γίνω μαμά, και…και…και... Προφανώς δεν είναι ευχάριστο να σκέφτεται κανείς ότι γερνά, από την άλλη όμως είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο και η ευχή είναι να ζήσουμε όσο περισσότερο γίνεται και όσο πιο καλά γίνεται.
-Πρόσφατα μιλήσατε ανοιχτά για τις δυσκολίες απόκτησης ενός παιδιού.
Με ρώτησε ο Άρης Καβατζίκης και πάνω στη συζήτηση του το είπα. Το θεωρούσα αυτονόητο να ειπωθεί αν το φέρει η κουβέντα, γιατί πολλοί άνθρωποι μπορεί να απογοητεύονται, όχι μόνο για το θέμα του παιδιού, για χίλια δύο πράγματα και ιστορίες που μπορεί να δείχνουν ότι υπάρχει μια άλλη πιθανή έκβαση, είναι χρήσιμες.
-Μηνύματα δεχτήκατε μετά από αυτή την εξομολόγησή σας;
Ναι! Πάντα βέβαια πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία, γιατί ούτε γιατροί είμαστε και ούτε επιστήμονες. Δέχτηκα μηνύματα από γυναίκες και από συντρόφους γυναικών που είχαν ακούσει τα αντίστοιχα πράγματα και ήθελαν να μάθουν περισσότερα και βεβαίως απάντησα σε όλα.
-Η ευχή σας για το μέλλον ποια είναι;
Να τελειώσει η πανδημία γιατί φοβάμαι ότι θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτή με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και να μπορούμε να βρίσκουμε τη νηφαλιότητα που απαιτείται για να βλέπουμε πραγματικά την “μεγάλη εικόνα”. Να μην εγκλωβιζόμαστε δηλαδή σε μικρά πράγματα ή σε μάταιες εντάσεις και να είμαστε ευτυχείς που υπάρχουμε.
