«Δηλαδή όσοι κάθισαν στην ουρά να πάρουν υπογεγραμμένο βιβλίο του Ντάνου, ψηφίζουν»; Βαρέθηκα να διαβάζω αυτήν την πολύ απλοϊκή «ανάλυση» που ξεχώρισε στον ορυμαγδό αντιδράσεων που προκάλεσε το βιβλίο του Γιώργου Αγγελόπουλου. Βασικά, γράφω τώρα για να σας πω ποιο πιστεύω ότι ήταν το λάθος που έκανε ο ίδιος ο συμπαθέστατος «Ντάνος» και ο εκδοτικός οίκος που ανέλαβε να φέρει εις πέρας το συγκεκριμένο πόνημα.
Αντίστοιχα βιβλία με ιστορίες, διηγήσεις, ανθρώπινες στιγμές και ευκαιριακές εκτοξεύσεις φήμης, κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο και δεν θα πρέπει να μας τρομάζουν, ούτε να θεωρούμε πως η Λογοτεχνία μας απειλείται από τους κάθε λογής Ντάνους. Μια ιστορία είναι, ενός ανθρώπου που γνώρισε όλη η Ελλάδα μέσω ενός τηλεοπτικού παιχνιδιού και για κάποιο λόγο αγάπησε, ταυτίστηκε, δέθηκε μαζί του. Για ένα χρόνο ή για πέντε, αυτό μένει να το δείξει ο καιρός και να το γράψει η Ιστορία, αλλά προς Θεού ας αφήσουμε κατά μέρους τα αστεία και τις συγκρίσεις με τον Σκιαθίτη Θρύλο, τον Παπαδιαμάντη.
Οι αντιδράσεις για το βιβλίο του Γιώργου Αγγελόπουλου
Φυσικά, όλοι θα έπρεπε να περιμένουν τις αντιδράσεις, ακόμα και τον χλευασμό από μια μερίδα του κόσμου, πνευματικού ή μη. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το λάθος δεν ήταν στην ιδέα να βγει ένα βιβλίο για τη ζωή ενός τηλεοπτικού «ήρωα». Λάθος ήταν ο τρόπος που έγινε το μάρκετινγκ και οι διαδικασίες προώθησής του. Η εικόνα του Ντάνου να κάθεται στο καρεκλάκι να υπογράφει τα βιβλία (θυμίζοντας τη Δήμητρα Λιάνη και την Αθήνη που τη χαστούκισε), που ποτέ δεν έγραψε, έκανε το μεγάλο κακό. Ο Ντάνος δεν έγινε συγγραφέας, απλά ομιλητής και αφηγητής μιας ιστορίας που κάποιος άλλος αποτύπωσε στο χαρτί. Σαν να υπογράφει μια εκτεταμένη συνέντευξη. Απλά, επειδή έπρεπε όλο αυτό το εγχείρημα κάπως να...πουληθεί, έπρεπε ο Γιώργος να υπηρετήσει αυτόν τον ρόλο. Ακόμα και αν δεν ισχυρίστηκε ποτέ ο ίδιος ότι έγινε...Κική Δημουλά ή Λένα Μαντά, θα έπρεπε να σκεφτεί ότι η εκδήλωση υπογραφής συλλεκτικών (...) αντιτύπων θα μας έφερνε στο νου, αντίστοιχες εκδηλώσεις από πραγματικούς συγγραφείς με γνώσεις, ταλέντο, γραφιστικό δείγμα, έρευνα ετών, που ο κόσμος πιθανόν να αγνοεί.
Ήταν ένας είδος ελαφριάς «προσβολής» (γλυκά το λέω) προς τους κανονικούς συγγραφείς που ταλαιπωρούνται και προσπαθούν να ζήσουν από αυτό -αν και συνήθως δεν τα καταφέρνουν- το να θελήσει ένας Ντάνος να μπει για δέκα λεπτά στα παπούτσια τους. Το «βιβλίο» έπρεπε να παρουσιαστεί αλλιώς και να προμοταριστεί αλλιώς. Δεν ξέρω πως, ίσως σε μια παραλία της Σκιάθου, ίσως σε μια εκπομπή. Κάτι πάντως, που θα αποτίνασε την παραμικρή σύγκριση με τους συγγραφείς και θα έδειχνε ότι είναι απλά μια καλή ιδέα για να βγάλει ο ίδιος και ο εκδοτικός Οίκος κάποια χρήματα.
Το οποίο, για να σας προλάβω, δεν είναι καθόλου μεμπτό. Σε όλο τον κόσμο, έχουν βγει πολύ χειρότερα «βιβλία». Άλλωστε, δεν είμαστε σίγουροι αν αυτοί που θα το αγοράσουν, διαβάζουν Παπαδιαμάντη, Σεφέρη, Κινγκ ή μόνο blogs και τη ΜΑΝΙΝΑ. Οι άνθρωποι μπορούν να είναι πολυσυλλεκτικοί, όπως και στη μουσική, που μπορεί να απολαμβάνεις «ξεφτιλίκια» στο αυτοκίνητο και αριστουργήματα στο Μέγαρο. Γούστο μας καπέλο μας. Πλάι στον Καζαντζάκη χωράει ο Γιώργος Αγγελόπουλος; Μωρέ όλοι χωράνε, αρκεί να ξέρεις γιατί τους διαβάζεις.
Αν ψάχνετε, πάντως να κατηγορήσετε κάποιον για το ότι έβγαλε βιβλίο ο «Ντάνος», μην κατηγορείτε τον ίδιο μόνο. Σκεφτείτε λίγο παραπάνω πως έφτασε εκεί.
infos
O Λάμπρος Κωνσταντάρας είναι δημοσιογράφος, Καθηγητής Δημοσιογραφίας-Social Media (Ant1 Medialab), δισκογραφικός και ραδιοφωνικός παραγωγός και Music Manager στον Party Fm 104.
Instagram: lamproskonstantaras
Facebook: Lampros Konstantaras
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)