Το κενό θα παραμένει εκεί, μέχρι να το αντιμετωπίσεις

Δεν μπορούσα ποτέ να καταλάβω, γιατί είναι τόσο σημαντικό όταν ξεκινάς ψυχανάλυση, να γυρίζεις πίσω στα παιδικά σου χρόνια. Αναρωτιόμουν πάντα, γιατί να πρέπει να γυρίσω πίσω, να αναλύσω όλο μου το παρελθόν, για να βρω, γιατί το τώρα μου, δεν με καλύπτει. Πέρασε ο καιρός τα έφερε έτσι η ζωή που τελικά κατάλαβα. Η ιστορία κάθε ανθρώπου, ενώ στο σύνολό της είναι αποθηκευμένη στο σώμα,στη συνείδηση αποκαλύπτεται αποσπασματικά. ΄Οταν ένα παιδί έχει κακοποιηθεί μικρό με τον όποιο τρόπο, δεν έχει πάρει αγάπη, δεν έχει πάρει την κατάλληλη φροντίδα, έχει νοιώσει την απόρριψη γερά στο πετσί του, τότε έχει μάθει ως άμυνα να καταπιέζει τα αληθινά του συναισθήματα. Με τα χρόνια αδυνατεί να χτίσει μια σχέση που να διέπεται από ηρεμία, εμπιστοσύνη, σεβασμό και αληθινή αγάπη και αυτό, γιατί δεν τα έχει, ποτέ, γνωρίσει. Αντίθετα, δημιουργείται ένας αρρωστημένος δεσμός, με κυρίαρχα συναισθήματα τον φόβο, την καταπίεση, τον αρνητισμό. Πρόκειται για μια βιτρίνα, που και ο ίδιος είναι εγκλωβισμένος. Έτσι οι άνθρωποι αυτοί, που ως παιδιά έχουν κακοποιηθεί μεγαλώνοντας, ελπίζουν να λάβουν την αγάπη που δεν βίωσαν, με αποτέλεσμα να ισχυποποιείται, πολλές φορές, ο δεσμός με τους γονείς, ή με πληθώρα συγγενικούς δεσμούς που δημιουργούν. ΄Αλλο ένα αποτέλεσμα, όταν απαγορεύεις στον εαυτό σου, να νοιώθεις, αυτά που πραγματικά επιθυμείς να νοιώθεις, στη προσπάθειά σου να φανείς ισχυρός, αρρωσταίνεις, καθώς από το σώμα, είναι αδύνατον να κρυφτείς. Εν κατακλείδι, αν περιφρονείς τις ζωτικές λειτουργίες, αν δεν αποδέχεσαι τα αληθινά σου συναισθήματα και συμβιβάζεσαι, το σώμα θα αντιδράσει. Να θυμάσαι, ότι το σώμα ξέρει τι του λείπει και το κενό θα παραμένει εκεί, μέχρι να το αντιμετωπίσεις.