Κάνοντας έναν μίνι απολογισμό των τελευταίων ετών της ζωής μου, όπου δούλευα 24/7, δηλαδή 7 ημέρες την εβδομάδα, non stop, χωρίς ρεπό, συνειδητοποιώ ότι μπορεί να μην πήρα ανάσα , αλλά κατάφερα να αλλάξω τον προγραμματισμό μου. Δε με ενδιέφερε πια αν ήταν Τρίτη, αν ήταν Πέμπτη ή αν ήταν Σάββατο, γιατί όλες οι ημέρες ήταν ίδιες για εμένα. Ό,τι έκανα τις καθημερινές, έκανα και το Σαββατοκύριακο και το αντίστροφο. Δούλευα βασικά...και αν ήθελα να πάω και κάποια βόλτα, πήγαινα ανεξαρτήτως ημέρας. Η αλήθεια είναι ότι αναγκάστηκα να αλλάξω τον προγραμματισμό μου. Ήμουν προγραμματισμένη από μικρό παιδί να μισώ τις Κυριακές, να με πιάνει μια μελαγχολία, κυρίως τα απογεύματα, επειδή ήξερα ότι επόμενο πρωί θα έχω σχολείο ή δουλειά αργότερα. Όπως επίσης , αγαπούσα τις Παρασκευές και τα Σάββατα,γιατί ήμουν πάντα πιο χαλαρή. Α και φυσικά δεν άντεχα τις Δευτέρες. Δεν ήθελα να υπάρχουν καν... Είμαι σίγουρη ότι ταυτίζεστε και εσείς, έτσι δεν είναι;
Και κάθομαι και σκέφτομαι, γιατί όλα αυτά; Γιατί βάζουμε ταμπέλες και όρια στη ζωή μας, στο πότε θα ζήσουμε, στο πότε θα περάσουμε καλά, στο πότε θα γελάσουμε, στο πότε θα απολαύσουμε τις ομορφιές της ζωής; Θα μου πείτε, καλά όλα αυτά, αλλά όταν εργάζεσαι τις καθημερινές, δεν μπορείς να κάνεις τις βόλτες σου ή να ξενυχτήσεις λιγάκι εν πάση περίπτωση. Ισχύει. Αλλά δεν εννοώ αυτό. Εννοώ ότι είναι μεγάλη υπόθεση να μπορείς να κάνεις το επάγγελμα που αγαπάς, να απολαμβάνεις τη ζωή σου καθημερινά, να εκτιμάς τις απλές και όμορφες στιγμές στο σπίτι, με την οικογένειά σου, ή στο γραφείο με τους συναδέλφους σου. Ακόμη και τις αναποδιές και τα στραβοξυπνήματα να τα ζεις στο έπακρο και να τα απολαμβάνεις, γιατί αυτό είσαι εσύ, αυτό είναι η ζωή.
Είναι πολύ κρίμα να σπαταλάμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας, περιμένοντας να έρθει η Παρασκευή βράδυ και το Σαββατοκύριακο. Ξοδεύουμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας, περιμένοντας να έρθει το υπόλοιπο μέρος της.
Είναι κουραστικό και ψυχοφθόρο να πιέζεις τον εαυτό σου να μιζεριάζει όλη την εβδομάδα και να προσβλέπει μόνο στο Σαββατοκύριακο , στις αργίες ή στις διακοπές. Δηλαδή τις υπόλοιπες ημέρες δε ζούμε; Τότε είναι που ζούμε κυρίως. Γιατί τον περισσότερο χρόνο της ζωής μας, τον περνάμε δουλεύοντας.
Μόλις το καταλάβουμε αυτό, θα επαναπλαισιώσουμε και θα επαναπροσδιορίσουμε τη ζωή μας. Γιατί η ζωή είναι όμορφη όλες τις μέρες της εβδομάδας. Αρκεί να αγαπάς αυτό που κάνεις και να κάνεις αυτό που αγαπάς, από Δευτέρα έως την άλλη Δευτέρα...
Σας φιλώ,
Mαρία Φραγκάκη
Μην ξεχνάτε ότι μπορείτε πάντα να με βρίσκετε εδώ:
Instagram: fragakimaria
Facebook: Maria Fragaki B
Twitter: @FragakiMaria
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)