Μπορεί το κορυφαίο καλλιτεχνικό show στον πλανήτη να είναι τόσο βαρετό; Κι όμως, μπορεί. Η Eurovision εξελίσσεται τεχνικά, το επίπεδο των τραγουδιών έχει ανέβει αισθητά και έχει σίγουρα αποτινάξει τον χαρακτηρισμό «κιτς διοργάνωση». Μήπως αυτό, όμως, έχει προκαλέσει και τη βαρεμάρα στον διαγωνισμό;
40 χώρες με 38 τραγούδια σε αγγλικό στίχο, dance (στο ίδιο μοτίβο) ή μπαλάντες (στο ίδιο μοτίβο) και σχεδόν κανένα εθνικό στίγμα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στη μουσική. Είναι ένας μουσικός διαγωνισμός που η κάθε χώρα προσπαθεί να κερδίσει κάνοντας τη διαφορά με τα ρούχα, κάποιο φολκλορ, το background, κάποια ιστορική αναφορά/αδικία/συμβάν, είτε εκμεταλλευόμενη κάποια κοινωνική συγκυρία, αναδεικνύοντας το προσφυγικό θέμα ή κάποιες μορφές ρατσισμού. Όχι, όμως, με τη μουσική.
Είναι ωραίο να μπορείς να περάσεις ένα δυνατό μήνυμα σε 350.000.000 τηλεθεατές, αλλά ο διαγωνισμός τραγουδιού αυτός καθεαυτός έχει ατονίσει, έχει χάσει το ενδιαφέρον του και μοιραία αργοπεθαίνει.
Το οξύμωρο είναι πως τα τελευταία χρόνια, ως brand και ως γεγονός, η Eurovision ανεβαίνει! Η Αυστραλία μπήκε τιμής ένεκεν, γλυκάθηκε κι έμεινε, ο Justin Timberlake παρουσίασε πέρυσι το νέο του single, άλλες ήπειροι άρχισαν να δείχνουν ενδιαφέρον. Ωραία, όλα αυτά γιατί το προιόν μπορεί να μοσχοπουληθεί. Αλλά μήπως σε μερικά χρόνια δεν θα υπάρχει προϊόν, τουλάχιστον όχι όπως το πρωτογνωρίσαμε ;
Είναι ξεκάθαρο εδώ και χρόνια πως τα κράτη δεν διαγωνίζονται προτάσσοντας τη μουσική τους ταυτότητα, αλλά όλοι πάνε στην ίδια λογική. Αυτό έχει κάνει την Eurovision πιο ανταγωνιστική, αλλά δεν είναι τυχαίο το ότι οι μεγάλες μουσικές βιομηχανίες της Ευρώπης του έχουν γυρίσει την πλάτη και στέλνουν νέους καλλιτέχνες με τη λογική του…. ό,τι κάτσει. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, χώρες όπως η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία δείχνουν αδιάφορες στο να προσπαθήσουν να κερδίσουν τον διαγωνισμό. Ποιος ο λόγος, αφού και η Σουηδία και η Ελλάδα και το Σαν Μαρίνο θα κατασκευάσουν το ίδιο σχεδόν τραγούδι ;
Φέτος, οι δύο ημιτελικοί ήταν βαρετότατοι. Μετά το περυσινό ναυάγιο, η Ελλάδα μας ήταν συμπαθητική, η Κύπρος δυνατή και κάποιες ακόμα 4-5 συμμετοχές είχαν ένα κάποιο ενδιαφέρον. Ως εκεί όμως. 15% τηλεθέαση στον ημιτελικό της Ελλάδας είναι ένας δείκτης… αδιαφορίας και δεν φταίει μόνο το Survivor.
Η Eurovision χρειάζεται ριζική ανανέωση εδώ και τώρα, αλλιώς κινδυνεύει με απαξίωση, όσο λαμπερά και αν είναι τα visuals, όσο εντυπωσιακά και αν είναι τα σκηνικά ευρήματα. Ίσως με μια διαδικασία που θα κάνει πιο ενεργή τη συμμετοχή του κόσμου; Ας το σκεφτεί η EBU, πριν να είναι αργά.
*Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας είναι παρουσιαστής στην εκπομπη "ΣΟΥΚΟΥ" στον Αντ1, ραδιοφωνικός παραγωγός στον Easy 97,2 (06:00-10:00) και Διευθυντης της δισκογραφικης εταιριας Spin Records
Facebook: https://www.facebook.com/lkonstantaras/
Twitter: @LambroukosJr
Instagram: lamproskonstantaras
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)