Τη Δανάη Μπάρκα την ξέρω περίπου 10 χρόνια. Συναντηθήκαμε σε ένα σπίτι με φίλους, τότε που δεν ήταν καν 20. Δεν γνώριζα ποια είναι, δεν ήξερε ποιος είμαι. Έγινε όμως ένα μαγικό «κλικ» και αμέσως ήταν φανερή η συμπάθεια μεταξύ μας. Στη συνέχεια έμαθε ότι είμαι δημοσιογράφος κι εγώ ότι η Δανάη θέλει να γίνει ηθοποιός, αγαπάει το τραγούδι, ότι ήταν σε μουσικό σχολείο και είναι και κόρη της Βίκυς Σταυροπούλου.
Η γνωριμία με τα χρόνια οδηγήθηκε σε φιλία, μακριά από δημόσιες σχέσεις και από αυτά τα… «ωραία» ψεύτικα του χώρου μας. Ακόμα και τις περιόδους που παραλίγο να χαθούμε, κάτι συνέβαινε και πάντα οι ζωές μας διασταυρωνόταν και πάλι.
Σήμερα όλοι είναι μαζί της, είμαστε μαζί της. Δίπλα στη Δανάη και στον κάθε άνθρωπο που ο κάποιος ή η κάποια προσπαθεί να υποτιμήσει με ένα σχόλιο, με μια ανάρτηση με μια κακία.
Αν και η Δανάη δεν χρειάζεται στήριξη, γιατί τα καταφέρνει μια χαρά και μόνη της. Γιατί μπορεί το «κόρη της Βίκυς» που τη συνόδευε πριν κάποια χρόνια να έχει ξεχαστεί πια, αφού όλοι είδαν την προσωπικότητα και το ταλέντο της, είναι όμως σημαντικό γιατί όπως μπορούμε να αντιληφθούμε η Βίκυ έκανε πολύ καλή δουλειά και μεγάλωσε ένα κορίτσι ισορροπημένο, με αρχές, που αγαπάει τον εαυτό του, σέβεται τους ανθρώπους και μοιράζει απλόχερα χαρά, φως, το αληθινό της χαμόγελο και το καθαρό της βλέμμα. Και όποτε χρειαστεί με τον ξεχωριστό της τρόπο απαντά και βάζει τα...πράγματα στη θέση τους.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά στην πηγή FThis (με ενεργό σύνδεσμο προς το FThis.gr)